دوبرمن پینچرها سگ های با انرژی و باهوشین اونا توی کار نظامی و نگهبانی فوق العادن و میتونن مراقب خوبی برای شما و خونوادتون باشن.
خصوصیات ظاهری دوبرمن
- در نر های وزن ۴۰ تا ۴۵ کیلوگرم ، قد بین ۶۶ تا ۷۲ سانتی متر
- در ماده ها وزن ۳۲ تا ۳۵ کیلوگرم و قد بین ۶۱ تا ۶۸ سانتی متر
- طول عمر ۱۰ تا ۱۳ سال
این نژاد با پوشش براق و سلطنتیش مثل اشراف زاده ها میمونه
تاریخچه
روزی روزگاری در اواخر قرن ۱۹، یک مامور جمع آوری مالیات به نام “لوییس دابرمن” در شهر آپولدا ناحیه تورینگن آلمان زندگی میکرده.مناطقی که اون برای جمع آوری مالیات میرفته پر از راهزن بوده برای همین به فکر پرورش یک سگ نگهبان و وفادار میوفته نتیجه اولیه آزمایشش “دوبرمن پینچر” بوده
نژاد دوبرمن همونطور که گفتیم اواخر قرن ۱۹ در آلمان شکل گرفت این سگ جز دسته سگ های نگهبان (گارد) طبقه بندی میشه. اصل و نسب این سگ ها دقیق مشخص نیست اما بنظر میاد نژاد های روتوایلر و ژرمن پینچر از اجداد دوبرمن ها باشن.
شخصیت
نژاد دوبرمن فوق العاده باهوش و فوق العاده فعاله و یک سگ کاملا وفاداره. اونها ذاتا نگهبانن و به شدت مراقب صاحبشونن ولی بی دلیل هم به کسی حمله نمیکنن.
سرعت یادگیری تو اونها خیلی بالاست و عاشق یادگیرین دوبرمن پینچر یکی از پرطرفدارترین نژادهای دست‌آموز سگه و بسیار پرانرژی، باهوش، بی‌باک، مطیع و مشکوک به غریبه‌ها اما با صاحب خود بامحبت، فرمانبردار و وفاداره
جالبه بدونید که دوبرمن کمی دیر بزرگ میشه در واقع تا سن ۳ الی ۴ سالگی، هم مثل یک توله رفتار میکنه.
یادتون باشه همیشه قبل از خرید توله دوبرمن، حتما پدر یا مادرش رو بررسی کنین بخصوص مادر را که معمولا بیشتر در دسترسه تا مطمئن بشین که دوبرمن شما، در آینده خوش رفتاره. البته بررسی برادر، خواهر یا سایر فامیلای توله هم میتونه به شما در انتخابتون کمک کنه.
سگ های نژاد دوبرمن همانند هر سگ دیگه ای، نیاز به اجتماعی شدن داره. خب پس از تولگی در موقعیت‌های مختلفی بذارینش تا صداها و اتفاقات جدیدی رو تجربه کنه. اجتماعی کردن باعث میشه تا سگ شما در آینده رفتارهای خوبی از خودش نشون بده.
مهمونی و پارک بردن این سگ از بچگی کمک زیادی به اجتماعی شدنش میکنه
اما این نژاد با همه ی خصوصیاتی که داره مناسب همه افراد نیست، اونا به فعالیت خیلی زیادی نیاز دارن پس یکی رو میخوان که بهشون کامل رسیدگی کنه. پس به یک صاحب با انرژی نیاز دارن که پا به پای اونها فعال باشه. و زمان زیادی هم صرف آموزششون بکنه
گوش های بزرگشون قدرت شنوایی این سگ هارو چند برابر کرده و دم جذابشون ابهت زیادی به اونها داده. اما تو بعضی از کشور ها دم و گوش آنهارو مورد عمل زیبایی قرار میدن.
سلامت و بهداشت دوبرمن
سگ های دوبرمن بطور کلی وضعیت سلامتی خوبی دارن، اما مثل همه نژادها، در ممکنه به بیماری‌های زیادی مبتلا بشن. بنابر این، شناخت انواع این بیماری‌ها میتونه بهتون در سلامتی سگتون کمک زیادی کنه.
حالا چندتا بیماری که توی دوبرمن ها رایجه اینجا براتون لیست کردیم:
- سندروم وبلر (Wobbler’s Syndrome): یکی از بیماری‌های ارثی است که در بین سگ‌های دوبرمن شایع است.سگ هایی که دچار این سندروم میشن ، ستون فقراتشون فشرده میشه. عامل اصلی این فشردگی، بی‌ثباتی مهره گردن یا ناهنجاری‌هایی در کانال ستون فقراته. اگر این بیماری در دوبرمن ها عود کنه، منجر به گردن درد و فلج و ناتوانی در پاها میشه. گاهی جراحی هم برای حل این مشکل پاسخگو نیست، چون در برخی از موارد، ممکنه وضعیت سگ شما بازهم وخیم بشه. این بیماری منجر به فشار بر نخاع میشه و منجر به ضعف و عدم هماهنگی در اندام های حرکتی عقبی و گاهی اوقات فلج کامل میشه.در حالیکه تصور میشه CVI ژنتیکی است هیچ ازمایش غربالگری برای این بیماری وجود نداره.
- آلبینویزم (Albinoism): یکی دیگر از بیماری‌های ژنتیکی که ممکنه سگ دوبرمن شما به اون مبتلا بشه. مهم‌ترین نشانه این بیماری، رنگ سفید پوست و رنگ صورتی بینی در سگهاست. همچنین رنگ چشم‌ها هم ممکنه روشن یا آبی بشه. آلبینوها نسبت به نور خورشید حساسیت دارن و ممکنه دچار بیماری‌های بدتری مثل سرطان و مشکلات چشمی هم بشن.
- پیچ خوردگی و انبساط شکمی (Gastric Dilatation-Volvulus): به این عارضه نفخ هم میگن و که بیماری خیلی خطرناکیه که معمولا سگ‌های با سینه‌های عمیق و بزرگ مثل دوبرمن و ژرمن شپرد را مبتلا میکنه. این بیماری معمولا بعد از خوردن یک پرخوری، تندخوری، نوشیدن حجم زیادی آب بعد از غذا خوردن و یا بعد از یک فعالیت شدید بروز میکنه. سن سگ بالاتر، خطر ابتلا به نفخ بیشتر. این بیماری وقتی اتفاق می‌افته که معده با گاز و هوا متورم بشه و در نتیجه پیچ بخوره.
- کاردیومیوپاتی(Cardiomyopathy): یکی از جدی ترین مشکلات سلامتی مربوط به نژاد دوبرمن،کاردیومیوپاتی است که باعث بزرگ شدن قلب میشه.معاینه سالانه قلب برای تشخیص زود هنگام این بیماری مهم است و هیچ سگی نباید با این عارضه پرورش داده شه.
- وون ویلبراند(Von willebrand):این اختلال خونریزی تو سگ های دوبرمن بیشتر از سایر نژاد های سگ دیده میشه.سگ های مبتلا به این بیماری فاقد پروتئین خاصی که به چسبیدن و تشکیل لخته کمک میکنه هستن.
- بیماری ادیسون(هیپوادرنوکورتیکیسم):این بیماری در اثر اختلال عملکرد یا تخریب غدد ادرنال تو سگ ها ایجاد میشه.بسیاری از سگ های مبتلا به بیماری ادیسون تا زمانی که خیلی بیماریشون حاد نشه علائمی از خودشون نشون نمیدن.این علائم شامل رنگ پریدگی لثه،تشنج و افتادگی است.اگر بیماری ادیسون زود تشخیص داده شه میشه با دارو درمان کرد.
بهداشت و سلامتی دوبرمن
پوشش نرم و براق بدن دوبرمن، موهای کوتاهی داره. رنگ بدن دوبرمن سیاه، قرمز، آبی و حناییه.
پوشش نرم و براق بدن این سگ ها مراقبت به مراتب کمتری از سگ های مو بلند میخواد. دوبرمن سگ تمیزیه و بوی بسیار کمی داره. البته گول مو های کوتاهشو نخورین، موهای کوتاه هم ریزش دارند! بهتره اس بصورت هفتگی بدن دوبرمن هارو شونه کنین.
این سگ تنها زمانی نیاز به حموم کردن داره که روی چیزهای کثیف غلت بزنه و بوی بدی به خودش بگیره. در غیر این صورت، نیاز چندانی به حموم کردن نداره.
سعی کنین دندون های دوبرمن رو کم کم ۲ یا ۳ بار در هفته مسواک بزنین. مسواک زدن روزانه که عالیه و از ابتلا به بیماری های دهان و دندان جلوگیری میکنه و بوی بد اونو از بین میبره.
گوش های سگ های نژاد دوبرمن باید هفتگی مورد بررسی قرار بگیره و قسمت های سطحی گوش (عمیق نه) که با چشم مشاهده میشه رو با یک پنبه با اب خیس شده تمییز بشه
سازگاری
سازگاری با کودکان : اگر این نژاد خوب تربیت بشن و فرایند اجتماعی شدن در اونها خوب انجام بشه سگ های عالی برای خونواده هستن اما هیچ وقت با بچه های خیلی کوچیک تنها نباشن و تحت نظارت بزرگ تر ها باشنیادتون باشه هیچ سگی رو با بچه ها تنها نذارین.
رفتار با سایر حیوانات : سگ دوبرمن با سایر سگ‌ها و حیوانات خانگی هم رفتار خوبی داره، مخصوصا اگه در کنار اونها بزرگ شده باشه. البته ممکنه در برابر بقیه سگ‌ها تهاجمی رفتار کنه بخصوص وقتی که از جانب اونها خطری برای خودشون یا خونوادشون احساس کنن.
دوست دارین در مورد سایر نژاد های سگ هم بدونین پس کلیک کنین
نکات کلی راجع به نژاد دوبرمن
سگ های دوبرمن بیشتر برای زندگی توی باغ و خونه های بزرگ مناسبن. دوبرمن ها به ورزش و دویدن روزانه نیاز دارن و اگه شما اهل ورزش نیستین و یا وقت کافی برای تمرین کردن با سگتون رو ندارین، دوبرمن انتخاب درستی براتون نیست.
بهتره دوبرمن هارو زیاد تو خونه تنها نذارین. خیلی هم به زنجیر نبندینشون. این سگ ها نیاز دارن تا عضوی خونواده باشن و از اینکه در تفریحات و فعالیت‌های خونوادگی شرکت کنن، عشق میکنن.
اجتماعی شدن یکی از مهم‌ترین نیازهای سگ دوبرمنه. مثل هر سگ دیگه ای، دوبرمن ممکنه خجالتی یا برعکس خشن بشه. بنابر این از دوران تولگی باید آموزش‌های اجتماعی شدن رو برای اونا انجام بدین.
منبع : سایت dogtime
دانشجوی دکتری عمومی دانشگاه سمنان
