زمان مطالعه8 دقیقه
می پسنـدم0
اندازه متن12
نژاد پیکینیز در واقع یک سری سگ های عروسکی جمع و جوری هستن که وزنشون تا ۶ کیلوگرم هم میرسه.
موهای بلند ناحیه گردن این نژاد ظاهری شبیه یال شیر داره و پوشش بدن این نژاد، شامل طیف رنگ های مختلفیه و از قرمز طلایی تا سایه های تیره رو شامل میشه. چشم های بزرگ، تیره و درخشان مشخصه خیلی معروف پیکینیز هاست.
سگ نژاد پیکینیز جزو دسته سگ های همراه و اهل خانواده محسوب میشه.
دست و پاهای پیکینیز کوتاهه و پنجه هاش پهنه و انحراف انگشتاش به سمت خارجه.
موهای اون صاف و بلنده ولی فرخورده نیست. موهای نژاد پیکینیز در اطراف گردن شبیه یال شیره. فاصله بین چشم هاش زیاده و همین باعث شده که خیلی بانمک به نظر بیاد.
رنگ موهاش هم شامل رنگ های سیاه، سفید، قرمز، حنایی و راه راه سفید با رنگ های دیگست.
یه افسانه چینی هست که میگه پیکینیز توسط بودا، وقتی که یه شیر رو به اندازۀ یه سگ کوچیک کرد، بوجود اومده. قدمت این نژاد خیلی زیاده و نمیشه منشا دقیقشو پیدا کرد اما احتمالا از یه سگ بزرگتر در ابعاد کوچیک پرورش داده شده؛ البته نه به وسیله ی بودا، بلکه توسط امپراطورهای چین و درباریان اون ها. نجیب زاده های چینی سال های طولانی مشغول پرورش پیکینیز، پاگ و شیتزو بودن. گفته میشه که سرقت یکی از این سگ ها، با اعدام همراه بوده.
راستی اگه میخواین در مورد نژاد شیتزو بدونین کلیک کنین.
شروع آشنایی غرب با سگ نژاد پیکینیز سال ۱۸۶۰، یعنی زمان حمله انگلیسی ها به پکن بود. خاندان سلطنتی چین برای این که پیکینیز ها به دست دشمن نیفتن، اون هارو کشتن. یه کاپیتان بریتانیایی، عمه امپراطور که خودشو کشته بود پیدا کرد، اما پنج پیکینیز اون هنوز زنده بودن و در پشت پرده مخفی شده بودن. سگ ها به عنوان هدیه ای برای ملکه ویکتوریا به انگلستان بازگردانده شدن و این نژاد به سرعت در میان رعایای اون زمان گسترش پیدا کرد.
در اواخر دهه ۱۸۹۰، نژاد پیکینیز وارد آمریکا شد. اون ها اولین بار در سال ۱۹۰۶ توسط AKC به ثبت رسیدن. شش سال بعد، وقتی که یه سگ نژاد پیکینیز، از غرق شدن تایتانیک جان سالم به در برد، این نژاد خبرساز شد.
این نژاد یه سگ کوچیک و بامزست و یه همراه دوست داشتنی برای زندگی در آپارتمان با شماست. تمایل به فعالیت این سگ ها کمه، اما ضروریه که شما پیکینیزتون رو برای پیاده روی بیرون ببرین.
نژاد پیکینیز سرسخت تر و باهوش تر از چیزیه که به نظر میرسه. سگ های این نژاد بهتون احترام میذارن؛ البته اگه بهشون احترام بذارین. نژاد پیکینیز وفادار و محافظ صاحبشه و وقتی که غریبه ها رو میبینه، هشدار میده.
اونو با اخلاق خوب، با استفاده از تشویقی های سالم مثل میوه ها و غذاهای مورد علاقش آموزش بدین. شما در امر آموزش اون همیشه می تونین موفق باشین، به شرطی که بتونین پیکینیز رو متقاعد کنین که کاری رو که باید انجام بده، ایده خودش باشه نه شما!
نژاد پیکینیز سگ آپارتمانی خوبیه اما به یه حیاط یا محوطه کوچولو نیاز داره تا یکم راه برن و هوا بخورن.
بینی های کوتاه اونا به حس گرما حساسه و به همین دلیل اون ها باید تو یه محیط با تهویه مطبوع زندگی کنن.
ممکنه آموزش اونا دشوار باشه و معمولا به روش های آموزشی سخت پاسخ نمیدن. هر وقت که می خواین به پیکینیز ها چیزی رو آموزش بدین به اون ها پاداش بدین و خلاق باشین تا اونا رو متقاعد کنین که چیزی که شما می خواین رو انجام بدن.
خلق و خوی نژاد پیکینیز تحت تاثیر تعدادی از عوامل، از جمله وراثت، آموزش و روند اجتماعی شدن اونه. توله سگ پیکینیز شما با ذوق زیاد و کنجکاوی مایل به روابط با مردم و ارتباط با اطرافیانشه.
اطمینان حاصل کنین که اون ها از وضعیت سلامت خوبی برخوردارن. برای ارزیابی سلامت توله سگی که میخواین به سرپرستی بگیرین، دیدن توله های دیگه از همون مادر یا سگ های دیگه ای که باهاش نسبت دارن هم برای ارزیابی سلامت توله سگتون مفیده.
مثل هر سگ دیگه ای، سگ نژاد پیکینیز شما هم نیاز به اجتماعی شدن داره؛ بنابراین باید اون رو در معرض افراد مختلف، مناظر، صداها و تجربیات فراوان قرار بدین و بخصوص این کار رو زمانی که اونا هنوز جوونن انجام بدین.
ثبت نام کردن سگ های این نژاد توی کلاس های آموزش و تربیت سگ هم شروع خوبیه.
سگ پبکینیز دارای آلرژی و حساسیت به برخی از مواد غذایی مثل ذرت، گندم و حجم دهنده های مواد غذایی و گاهی اوقات مرغه. همچنین این نژاد ممکنه مشکلات گوارشی هم داشته باشه؛ چون نژاد سگ پیکینیز برکیو سفاله؛ به این معنی که صورت صافی داره و هنگام ِغذا خوردن هوای زیادی رو استنشاق و بلع میکنه.
سگ نژاد پیکینیز چون کمتر فعالیت میکنه، مستعد افزایش وزن میتونه باشه؛ بنابراین باید حواستون به تغذیه اش باشه که پرخوری نکنه و غذای زیادی بهش ندین. بخاطر اینکه این نژاد به گرما حساسیت بیشتری داره باید همیشه آب خنک همراهتون باشه تا وقتی تشنه اش شد فورا بهش آب بدین.
سگ نژاد پیکینیز معده کوچیکی داره؛ بخاطر همین مهمه که حجم وعده های غذاییش زیاد نباشه. غذاهای تجاری میتونن مواد مغذی مورد نیاز پیکینیز رو تامین کنن. غذایی که انتخاب میکنین باید در درجه اول حاوی مواد پروتیئنی مبتنی بر گوشت مثل مرغ، بوقلمون، گوشت گاو، ماهی یا بره باشه.
سایر مواد لازم شامل چربی های حیوانی و گیاهی برای تامین انرژی و حفظ پوشش سالم و میوه ها و سبزیجات برای تامین فیبره. در واقع ماده غذایی اصلی باید یک وعده گوشت کامل باشه، نه محصولات جانبی گوشت؛ چون هضم محصولات جانبی سخت تره و باعث ایجاد گاز میشه. در مورد ماهی و روغن های گیاهی اگه تو غذایی که میخواین به پیکینیزتون بدین موجود نیست میتونین به شکل مکمل بهش اضافه کنین تا به پوشش خوب سگتون کمک کنه. قبل از اضافه کردنش به جیره غذایی با دامپزشکتون مشورت کنین.
شما می تونین موهای پیکینیزتون رو به صورت هفتگی با یه برس کوچیک شونه بزنین. بهتره قبل از برس زدن، موهاشو به آرومی با آب بشورین تا از شکستگی موهاش جلوگیری بشه. شونه زدن باید به صورت عمقی باشه؛ اگه شما فقط برس رو روی موهای سطحی اون بکشین، موهای مرده قسمت های عمقی رو خارج نمی کنین.
روزانه باید با یه توپ پنبه ای مرطوب صورت و اطراف چشمشو پاک کنین تا از مشکلات پوستی در این ناحیه جلوگیری بشه.
حمام برای سگ شما یک یا دو بار در ماه مورد نیازه. از شامپو مخصوص سگ ها برای شستنش استفاده کنین تا پوشش و موهاش خشک نشه.
ناخن ها رو به طور مرتب، معمولا هر دو یا سه هفته یک بار کوتاه کنین.
مسواک زدن دندان های اون حداقل به صورت هفتگی (روزانه بهتره قطعا) می تونه کمک به جلوگیری از بیماری های دندانی کنه.
پیکینیز ها مثل همه نژاد های سگ، ممکنه به بیماری‌های زیادی مبتلا بشن. بنابراین شناخت انواع این بیماری‌ها میتونه بهتون در سلامتی سگتون کمک زیادی کنه.
در ادامه چندتا بیماری که توی نژاد پیکینیز رایج هست رو این جا براتون لیست کردیم:
یه سگ نژاد پیکینیز، انتخاب خوبی برای خانواده هاییه که تازه بچه دار شدن. همیشه به بچه ها آموزش بدین که چطوری سگ ها رو لمس کنن و همیشه از ارتباط بین سگ ها و نوزاد یا بچه هایی که نمیتونن از خودشون دفاع کنن برای جلوگیری از هر گونه چنگ انداختن، گازگرفتگی و… جلوگیری کنین.
شما باید به فرزندتون آموزش بدین که در هنگام خواب یا غذا خوردن از سگتون دور باشن و باید همیشه سعی کنین غذای سگتون رو از بچه ها دور نگه دارین. این سگ ها با اجتماعی شدن زود هنگام می تونن یاد بگیرن که همراه با سگ های دیگه و گربه ها زندگی کنن و با اون ها دوست باشن.
منبع : dogtime , thesprucepets
دانشجوی دکتری عمومی دانشگاه سمنان
