زمان مطالعه6 دقیقه
می پسنـدم0
اندازه متن12
نژاد شارپی یک نژاد باستانی، منحصر به فرد، و زمانی خیلی کمیه که تو چین پرورش پیدا کرده. این سگ به خاطر پوست چین‌خورده، زبان آبی-سیاه، و پوشش زبرش شناخته میشه که اون رو از نژادهای دیگه متمایز میکنه. با این حال، این نژاد برای سرپرست های تازه‌کار مناسب نیست.
این سگ بسیار باهوش، مستقل، گوشه‌گیر، و در مواجهه با غریبه‌ها محتاطه. همچنین، این نژاد ممکنه مستعد ابتلا به چندین بیماری باشه. اما نژاد شارپی میتونه یک همدم بسیار وفادار و محافظ خانواده باشه.
ظاهر این نژاد میتونه به‌شدت متفاوت باشه. اگرچه کلوپ کنل آمریکا دو گونه‌ی متفاوت رو به رسمیت نمیشناسه، اما بعضی دیگه از کلوپ‌های کنل بین‌المللی اونها رو متمایز میکنن.شکل قدیمی‌تر و سنتی از چین به‌عنوان گونه “دهان‌استخوانی” شناخته میشه. اونها قد بلندتر، لاغرتر و دارای چین‌وچروک‌های بسیار کمتری هستن. گونه غربی به‌عنوان “دهان‌گوشتی” شناخته میشه و بسیار چاق‌تره، چین‌وچروک‌های بیشتری داره و سر پهن‌تر و گوشتی‌تری داره.
نژاد شارپی تاریخ بسیار باستانی داره. به‌طور دقیق مشخص نیست که این تاریخ به چه زمانی برمیگرده، اما برخی مجسمه‌ها شباهت زیادی به این نژاد دارن که به دوران سلسله هانگ در چین، بیش از ۲۰۰۰ سال پیش، برمیگردن. اعتقاد بر اینه که در ابتدا برای شکار و جنگجویی پرورش داده شدن، و چین‌وچروک‌های پوست و زبری پوشش اونها به عنوان سد دفاعی در برابر حریفان استفاده میشده.
در جریان انقلاب کمونیستی چین در اواسط قرن بیستم، تعداد اونها به‌قدری کاهش پیدا کرد که تقریباً منقرض شدن. در دهه ۱۹۷۰، یه پرورش‌دهنده چینی از علاقه‌مندان به سگ در آمریکا درخواست کمک کرد تا این نژاد رو نجات بدن. در نتیجه، تعدادی از سگ‌ها به آمریکا فرستاده شدن و محبوبیت نژاد دوباره افزایش پیدا کرد. سپس این نژاد روی جلد مجله لایف به نمایش دراومد و در بسیاری از کمپین‌های تبلیغاتی برجسته شرکت داشت. در نتیجه ی توجه زیادی که به شارپی‌ها در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ شد، تقاضا برای این نژاد به‌قدری افزایش پیدا کرد که به دلیل پرورش بی‌رویه و غیراخلاقی، این نژاد آسیب دید.
این نژاد در اواخر دهه ۱۹۸۰ به‌طور رسمی توسط کلوپ کنل آمریکا (AKC) به رسمیت شناخته شد. از اون زمان تاکنون، در محبوبیت نژاد شارپی تا حدی کاهش پیدا کرده و این به نفع نژاد بوده، چون برنامه‌های پرورش کمتر شدن، اما اثرات منفی اون دوره همچنان مشهوده.
مراقبت از نٰژاد شارپی نسبتاً ساده‌ست. این نژاد به اندازه نژادهای هم‌اندازه خود به ورزش نیاز نداره و سگ پر سر و صدایی نیست. این سگ به‌طور طبیعی تمیزه و بیشتر اوقات از آب بیزاره. این نژاد به‌خاطر طبیعت سرسخت و خودرای که داره شناخته میشه و برای اینکه آموزش و تربیتشون موفقیت آمیز باشه، به صبر و حوصله نیازه.
اگر به تازگی سرپرست شدی و برای آموزش و تربیت سگت نیاز به کمک داری، روی همین نوشته کلیک کن!
شارپی به‌عنوان یه نژاد پرانرژی شناخته نمیشه. به‌ندرت میبینین که اونها ورجه وورجه کنن. پیاده‌روی‌های روزانه اما کوتاه برای سلامتیشون مفیده. نژاد شارپی، نژاد مناسبی برای زندگی تو آپارتمان محسوب میشه.
برنامه‌ی نظافت و گرومینگ نژاد شارپی نسبتاً ساده‌ست. پوشش اونها به مراقبت زیادی نیاز نداره و معمولاً فقط یه برس زدن هفتگی برای از بین بردن موهای مرده کافیه. اونها ریزش مو دارن، اما این ریزش زیاد نیست.
برای حمام کردنشون بزرگ‌ترین نگرانی اینه که در صورت داشتن چین و چروک‌های زیاد، باید بین چین‌ها رو به‌خوبی خشک کنین چون این نژاد ممکنه مستعد عفونت‌های پوستی باشه. همچنین ممکنه نیاز باشه تا بعد از غذا خوردن دهانشون رو تمیز کنین. گوش‌های بسیار کوچیکشون ممکنه دچار عفونت بشه. تمیز کردن گوش‌هاشون با یه پاک‌کننده باکیفیت میتونه کمک کننده باشه.
شارپی باید از همون ابتدا برای اجتماعی شدن، آموزش مناسب داده بشه. اون ها معمولاً نسبت به سگ‌های دیگه و غریبه‌ها محتاط هستن و ممکنه تمایل زیادی به حمله داشته باشن. به همین دلیل بهتره که در صورت به سرپرستی گرفتن اون ها، حیوان خانگی دیگه ایی داخل منزل نداشته باشین.
شارپی ها به بازی‌های خشن علاقه‌مند نیستن و مهمه که آموزش و تربیتشون با استفاده از روش‌های تقویت مثبت انجام بشه. تلاش برای مجبور کردن شارپی به اطاعت معمولاً نتیجه خوبی نخواهد داشت.
شارپی ممکنه مستعد ابتلا به بسیاری از مشکلات بهداشتی مختلف باشه. بسیاری از این مشکلات احتمالاً به پرورش بی‌رویه و غیراخلاقی اونها تو زمان اوج محبوبیتشون در دهه ۱۹۸۰ مربوط میشه.
اون ها همچنین به‌عنوان نژادی با صورت مسطح یا براکی سفالیک شناخته میشن و بخاطر همین تحمل گرمای زیاد رو ندارن. در زمان هایی که هوا خیلی گرمه و هنگام ورزش باید حواستون بهش باشه و آب کافی در اختیارش بگذارین. اگر سگتون رو از یه پرورش‌دهنده مطمئن تهیه کنین، احتمال بروز مشکلات ژنتیکی کاهش پیدا میکنه.
اما بعضی از مشکلات احتمالی که باید ازشون آگاه باشین عبارتند از:
مثل هر سگ دیگه ایی، مهمه که بهشون رژیم غذایی با کیفیت بالا و با کنترل دقیق میزان وعده‌ها داده بشه و همیشه دسترسی به آب تازه داشته باشن.
به دلیل اینکه شارپی ها به مشکلات باکتریایی پوستی مستعدتر هستن، اگر از رژیم غذایی مرطوب یا خام استفاده میکنین، باید هرگونه باقی مانده مواد غذایی بعد از غذا خوردن رو از دهانشون پاک کنین. به دلیل اینکه اون ها مستعد ابتلا به تورم معده هستن، بهتره از کاسه‌های تغذیه آهسته استفاده کنین.
منبع: Thesprucepets
