نژاد آکیتا؛ معرفی نژاد آکیتا و خصوصیات آن

نژاد آکیتا که به اسم های آکیتای ژاپنی، آکیتا اینو یا آکیتا اینو ژاپنی هم شناحته میشن، در واقع جز سگ های نژاد بزرگ از ژاپن هستن. سگ ها نژاد آکیتا به وفاداری، شجاعت و استقلال معروفن. سگ های نژاد آکیتا معمولا سفید، قهوه ای یا راه راه هستن. اونا یه پوشش ضخیم و دولایه دارن که اونا رو در برابر آب و سرما مقاوم میکنه. نژاد آکیتا که در اصل برای شکار حیوانات بزرگ مثل خرس و گراز پروش داده شده بود، به عنوان سگ های نگهبان هم مورد استفاده قرار میگرفتن. این سگ های نجیب به دلیل وفاداری و شجاعتشون مورد قدردانی قرار میگرفتن.

دو گونه از سگ های نژاد آکیتا وجود داره:

• آکیتا اینو (آکیتا یا آکیتا ژاپنی)
• آکیتا آمریکایی

بحث های زیادی در این رابطه وجود داره که آیا این دو، نژادهای مستقلی هستن یا خیر. آکیتا آمریکایی، نسخه ای بزرگتر و عضلانی تر از نژاد آکیتاس و در رنگ های بیشتری دیده میشه. گونه آمریکایی از این نژاد در ایالات متحده با تمرکز بیشتری بر روی قدرت و اندازه این سگ پرورش یافت.

آکیتای آمریکایی همجنین ممکنه که خلق و خوی محافظه کارانه تری از خودشون نشون بدن. هر دو گونه از نژاد آکیتا دارای ویژگی های فیزیکی یکسانی مثل اندام قدرتمند، پوشش دولایه و دم فرفری هستن اما خلق وخوی اون ها باهم یکسان نیست و منحصر به فرده. بنابراین شما میتونین با توجه به سبک زندگی و ترجیحات خودتون، نژاد آکیتای مناسب با شرایط خودتون رو به سرپرستی بگیرین.

اگه میخواین سگی از نژاد آکیتا رو به عنوان حیوان خانگی داشته باشین، توصیه میشه که به جای خریدن، این سگ ها رو از سازمان های نجات یا پناهگاه ها به سرپرستی بگیرین. با این حال، اگه تصمیم به خرید یه توله سگ از نژاد آکیتا دارین، انتخاب یه پرورش دهنده معتبر بسیار مهمه. تحقیقات کاملی انجام بدین تا اطمینان حاصل بشه که پرورش دهنده از شیوه های اخلاقی پیروی می کنه و رفاه سگ های خودشو در اولویت قرار میده.

البته در مرحله اول برای به سرپرستی گرفتن سگ نژاد آکیتا باید حتما با دامپزشک درباره خصوصیات این نژاد مشورت کنین. شما می تونین از طریق دامپزشک آنلاین با بهترین دامپزشک ها صحبت کنین و ازشون راهنمایی بخواین 🙂

پرورش دهنده های معتبر نژاد آکیتا سلامت و خلق و خوی سگ های خودشونو در اولویت قرار میدن، غربالگری های بهداشتی لازم رو انجام میدن و محیطی پرورشی رو برای توله سگ ها فراهم می کنن. این رویکرد فعال تضمین می کنه که شما یه توله سگ سالم و شاد رو به خونه میارین و در عین حال از شیوه های پرورش غیر اخلاقی جلوگیری می کنین.

مشخصات کلی سگ های نژاد آکیتا:

منشا: ژاپن.

اندازه: بزرگ.

گروه نژادی: سگ های کار.

طول عمر: ۱۰ تا ۱۵ سال.

پوشش بدن: پوشش دولایه ضخیم که میتونه کوتاه یا بلند باشه.

خلق و خو: وفادار، باوقار، محتاط با غریبه ها، رفتار محبت آمیز و محافظت از خانواده

نیاز به ورزش: نیاز به ورزش و پیاده روی منظم

آموزش: به دلیل ماهیت مستقلی که دارن، نیاز به اجتماعی شدن اولیه و آموزش مداوم دارن.

نظافت: شانه کشیدن و نظافت منظم ضروریه.

سلامت: مستعد ابتلا به بعضی از مشکلات سلامتی از جمله هیپ دیسپلازی، اختلالات خودایمنی و برخی از شرایط ژنتیکی از جمله آتروفی پیشرونده شبکیه (PRA).

آکیتا به یه منطقه در شمال ژاپن اشاره داره و در ژاپن، اصطلاح ‘’اینو’’ به معنی ‘’سگ’’ هست.

وقتی به اصطلاح “آکیتا” در ایالات متحده فکر می کنیم، نژادی که اغلب به ذهن میرسه احتمالا آکیتا آمریکاییه. در مقابل، نژاد آکیتا ژاپنی کوچکتره و حتی ممکنه شباهتی به شیبا اینو با ظاهری بزرگتر داشته باشه.

همین الان از متخصص برای سلامت سگت کمک بگیر

درخواست دامپزشک در منزل درخواست ویزیت آنلاین

تاریخچه نژاد آکیتا:

آکیتا به نام استان آکیتا در شمال ژاپن، جایی که حدس زده میشه منشا نژاد آکیتا از اونجا باشه، گرفته شده. شناخته شدن نژاد آکیتا به دهه ۱۶۰۰ برمیگرده، زمانی که که این نژاد از خانواده سلطنتی ژاپن محافظت میکرد و برای شکار پرندگان و شکارهای بزرگ مثل خرس و گراز مورد استفاده قرار میگرفت. این نژاد شجاع توسط یه زن با قد و قامتی کوتاه به آمریکا معرفی شد؛ خانم هلن کلر.

ژاپنی ها برای هلن کلر احترام زیادی قائل بودن و اونو به شیبویو بردن تا مجسمه هاچیکو، سگی از نژاد آکیتا که در دهه ۱۹۲۰ به دلیل وفاداری به سرپرستش به شهرت جهانی دست یافته بود، بهش نشون بدن. سرپرست هاچیکو، استادی، هر روز ساعت ۳ بعد از ظهر از سرکار برمیگشت و سگ وفادارش از نژاد آکیتا، هر روز در ایستگاه قطار به استقبالش میومد.

هنگامی که پروفسور درگذشت، هاچیکوی وفادار به این روتین هر روزش ادامه میداد تا اینکه بعد از ۱۰ سال، جونشو از دست داد. زمانی که هلن کلر تمابل خودش رو برای داشتنی سگی از نژاد آکیتا ابراز کرد، یه توله سگ از نژاد آکیتا بهش اهدا شد که در واقع اولین سگ از نژاد آکیتا بود که به آمریکا وارد میشد. سرنوشت سگ خانم هلن کلر، مرگ بر اثر ابتلای این سگ به بیماری دیستمپر بود.

پس از جنگ جهانی دوم، سربازان آمریکایی که در ژاپن مستقر بودن، موقع برگشت به آمریکا، تعداد بیشتری از سگ های نژاد آکیتا رو به کشور اوردن. سگ های نژاد آکیتا آمریکایی در نهایت به سگ هایی قوی تر از آکیتاهای ژاپنی تبدیل شدن و همین دلیل، ارزش بالایی برای اونا قائل بودن. با این حال، افرادی بودن که میخواستن این سگ همچنان استانداردهای ژاپنی رو داشته باشن. همین امر باعث شد که چند دهه طول بکشه تا نژاد آکیتا توسط کلوپ کنل آمریکا (AKC) پذیرفته شه.

سرانجام، در سال ۱۹۷۲، ,AKC نژاد آکیتا آمریکایی رو پذیرفت اما همچنان نگرانی زیادی برای طرفداران آکیتا در هر دوطرف وجود داره. چیزی که هرگز مورد بحث قرار نگرفته، ترکیب تاریخی و معروف نژاد آکیتا از بی باکی و وفاداری اونه.

زمانی که یک توله ببر سوماترایی یتیم شد، این ویژگی سگ های نژاد آکیتا در باغ وحش لندن مورد آزمایش قرار گرفت. نگهبانان باغ وحش برای پرورش این توله ببر به کمک نیاز داشتن و اونا، یه توله سگ از نژاد آکیتا رو برای این کار مهم انتخاب کردن. اونا میدونستن که نژاد آکیتا، سگی نترسه و میتونه در بازی‌هایی شرکت کنه که به توله ببر در درس‌های ضروری زندگی کمک کنه.

علاوه بر این، موهای متراکم نژاد آکیتا از او در برابر چنگال های تیز ببر محافظت میکرد و وفاداری ذاتی توله سگ به همبازی خود، همراهی و محافظت مطلوب را برای توله ببر و یتیم فراهم میکرد. سگ نژاد آکیتا در این نقش با موفقیت نقش خودشو ایفا کرد و زمانی که ببر به سن بلوغ رسید، از این کار “بازنشسته” شد. آکیتا سگیه که واقعاً نترسه، کاملاً اعتماد به نفس داره و وفاداری بی‌نظیری نسبت به خانواده داره.

اندازه سگ های نژاد آکیتا:

اندازه سگ های نر بین ۶۶ تا ۷۱ سانتی متر از شانه تا زمین و وزنشون بین ۳۸ تا ۵۹ کیلوگرمه.

اندازه سگ های ماده بین ۶۰ تا ۶۶ سانتی متر از شانه تا زمین و وزنشون بین ۳۱ تا ۴۹ کیلوگرمه.

خصوصیات اخلاقی سگ های نژاد آکیتا:

سگ های نژاد آکیتا بسیار جسور و با اراده ان که به طور طبیعی حواسشون به غریبه ها هستش اما به شدت به خانواده خودشون وفادارن. اونا بسیار هوشیار، باهوش و شجاع هستن. سگ های نژاد آکیتا تمایل دارن نسبت به سگ های دیگه به ویژه سگ های همجنس خودشون، پرخاشگر باشن. این نژاد به بهترین حالت ممکن میتونه انتخاب مناسبی برای به سرپرستی گرفتن باشه. سگ های نژاد آکیتا، مهربان و بازیگوش هستن. اونا از بودن در کنار خانواده لذت میبرن و دوست دارن فعالیت های روزانه داشته باشن.

علی رغم اینکه باور مردم بر اینه که نژاد آکیتا سگ هایی هستن که پارس نمیکنن، در واقع بسیار پر سر و صدا هستن و به غر زدن و ناله کردن معروفن. سگ های نژاد آکیتا به هیچ عنوان مناسب کسایی که برای اولین بار قراره سرپرستی سگی رو به عهده بگیرن نیست. نژاد آکیتا نیاز به سرپرستی داره که نظم و انضباط زیادی داشته باشه.

البته با آموزش و تربیت سگتون می تونین تا حد زیادی این مسئله رو مدیریت کنین. آموزش و تربیت سگ در محل وتوریا این امکان رو در اختیار شما قرار میده که کامل ترین و تخصصی ترین آموزش ها رو در محیط منزلتون، جایی که سگ دلبندتون احساس امنیت بیشتری می کنه، برای سگتون داشته باشین 🙂

داشتن فعالیت روزانه برای این نژاد پرانرژی، بسیار ضروریه. اونا نیاز به ورزش زیادی دارن تا انرژیشون کامل تخلیه بشه. سگ های نژاد آکیتا به طور ذاتی جز سگ های نگهبان به حساب میان بنابراین اگه به درستی تربیت نشده باشن، حالت تهاجمی خواهند داشت. پس آموزش و تربیت نژاد آکیتا از نون شب هم واجب تره! شما باید آموزش و اجتماعی شدن سگتون رو از سنین پایین آغاز کنین و به خاطر داشته باشین که این نژاد توی یادگیری بسیار سرسخته. بنابراین باید صبر و حوصله زیادی برای تربیت سگ های نژاد آکیتا داشته باشین.

بیماری های نژادی:

سگ های نژاد آکیتا عموما سگ های سالمی به شمار میان اما مثل همه ی نژاد ها، مستعد ابتلا به بعضی از بیماری ها هستن. طبیعتا همه ی سگ های نژاد آکیتا به این بیماری ها مبتلا نخواهند شد اما لازمه که شما قبل از اینکه این نژاد رو به سرپرستی بگیرین، از بیماری های احتمالی که ممکنه این نژاد رو درگیر کنه، آگاهی لازم رو داشته باشین.

۱- هیپ دیسپلازی:

یه بیماری ارثیه که در اون استخوان ران به خوبی در حفره لگن مفصل ران قرار نمی گیره. هیپ دیسپلازی در مراحل اولیه ی بروز میتونه فاقد علائم بالینی باشه. برخی از سگ های مبتلا به هیپ دیسپلازی ممکنه درد و لنگش رو در یک یا هر دو پای عقب خودشون بروز بدن. با افزایش سن سگ، آرتریت هم ممکنه ایجاد بشه.

۲- اتساع معده – ولولوس:

این حالت که معمولا نفخ نامیده میشه، یه وضعیت تهدید کننده زندگیه که سگ های نژاد بزرگ مثل آکیتا رو تحت تأثیر قرار میده، به ویژه اگه یک وعده غذایی حجیم در طول روز بخورن، سریع غذا بخورن، بعد از غذا حجم زیادی آب بنوشن و بعد از غذا خوردن، ورزش سنگینی داشته باشن. نفخ زمانی اتفاق میوفته که معده با گاز یا هوا منبسط بشه.

سگ ها قادر به آروغ زدن یا استفراغ برای خلاص شدن از شر هوای اضافی معده نیستن و با بازگشت طبیعی این هوا به خون، قلب با مشکل مواجه میشه، فشار خون پایین میاد و سگ دچار شوک میشه. اگه فورا برای این مشکل اقدام نکنین، سگ ممکنه که بمیره. اگه سگ شما شکمش منبسط شده، بزاق بیش از حد ترشح میکنه، باید به نفخ شک کنین. اونا همچنین ممکنه که بی قرار، افسرده، بی حال و ضعیف باشن و ضربان قلبشون بالا باشه. توی این شرایط باید فورا به دامپزشک مراجعه کنین.

۳- کم کاری تیروئید:

کم کاری تیروئید زمانی رخ میده که غده تیروئید به اندازه کافی هورمون تیروئید تولید نمیکنه. سگ های نژاد آکیتا مبتلا به کم کاری تیروئید ممکنه که پوست خشک، اضافه وزن و ریزش مو داشته باشن.

۴- آتوفی پیشرونده شبکیه (PRA):

آتروفی پیشرونده شبکیه یه اختلال دژنراتیو چشمه که در نهایت باعث کوری ناشی از از دست دادن گیرنده های نوری در پشت چشم میشه. در اوایل بیماری، سگ های مبتلا به شب کور میشن. با پیشرفت بیماری، سگ بینایی خودش رو از دست میده.

۵- آدنیت سباسه (SA):

یه مشکل جدی در نژاد آکیتا به حساب میاد. تشخیص این بیماری ژنتیکی دشواره و اغلب با کم کاری تیروئید، آلرژی یا شرایط دیگه اشتباه گرفته میشه. هنگامی که سگی به SA مبتلا شه، غدد چربی پوست (به دلایل نامعلوم) ملتهب میشن و در نهایت از بین میرن. این غدد به طور معمول سبوم تولید میکنن. ترشح چربی به جلوگیری از خشک شدن پوست کمک میکنه. علائم معمولاً برای اولین بار در سن یک تا پنج سالگی ظاهر میشن:

سگ های مبتلا معمولاً پوست خشک و پوسته پوسته و ریزش مو در بالای سر، گردن و پشت دارن. سگ هایی که به شدت آسیب دیدن ممکنه پوست ضخیم و بوی نامطبوع همراه با عفونت های پوستی ثانویه داشته باشن.

مراقبت و نگهداری از نژاد آکیتا:

آکیتا بهترین عملکرد خودشو زمانی داره که با خانوادش توی خونه زندگی میگنه. نژاد آکیتا جز سگ های هایپر نیست اما به ورزش روزانه نیاز داره. بین ۳۰ تا ۶۰ دقیقه ورزش در طول روز میتونه برای نژاد آکیتا کفایت کنه. پیاده روی سریع، آهسته دویدن (برای سگ بالغ بالای دو سال) و پرسه زدن در حیاط از فعالیت های مورد علاقه این سگ به حساب میاد. با توجه به گرایش تهاجمی نژاد آکیتا به سگ های دیگه، بردن این نژاد به پانسیون ایده ی خوبی نیست. این نژاد هوش خیلی بالایی داره.

مشکلات رفتاری مثل پارس کردن، کندن زمین و گازگاز کردن و پرخاشگری، میتونه در نتیجه ی کسل شدن این سگ باشه. پس اگه میخواین گه سگتون چنین حالتی رو از خودش بروز نده، نباید اونو مدت طولانی تنها بذارین.

نژاد آکیتا یه سگ نگهبان و وفاداره و در برابر هر چیزی که حس کنه میتونه تهدید باشه، از شما محافظت میکنه. نژاد آکیتا به سرعت رشد میکنه و اونا رو مستعد ابتلا به اختلالات استخوانی میکنه. بنابراین اجازه ندین توله سگ نژاد آکیتا روی سطوح سخت مثل پیاده‌ رو بدوان و بازی کنن. بازی معمولی روی چمن براشون انتحاب مناسبیه. از پریدن یا دویدن اجباری روی سطوح سخت تا زمانی که سگ حداقل دو ساله شده و مفاصلش کاملاً شکل نگرفته، باید خودداری کنین.

تغذیه سگ های نژاد آکیتا:

مقدار توصیه شده: ۳ تا ۵ فنجان غذای خشک با کیفیت بالا در طول روز.

میزان تغذیه سگ شما به اندازه ،سن، ساختار، متابولیسم و سطح فعالیت بستگی داره.
همچنین کیفیت غذا مهمه و هرچی کیفیت بیشتر باشد مقدار کمتری نیازه.

البته ما توصیه می کنیم برای تنظیم رژیم غذایی سگتون حتما با یک متخصص در ارتباط باشید. شما می تونین با لمس کردن لینک آبی وارد صفحه رژیم غذایی سگ وتوریا بشین و خیال خودتون از بابت داشتن یک برنامه غذایی درست برای سگتون راحت کنین 🙂

سازگاری نژاد آکیتا با کودکان و سایر حیوانات:

شما باید دائما حواستون به ارتباط بین بچه ها و سگتون باشه چون ممکنه سگتون به صورت ناخواسته به بچه هاتون آسیب برسونه. هیچ کودکی نمیتونه نگهبان و همبازی وفادارتر از یک آکیتا داشته باشه، اما آکیتا اگه به درستی تربیت نشده باشه ممکنه زندگی فرزند شما را به خطر بندازه.

توی این مطلب سعی کردیم براتون صفر تا صد بررسی سگ نژاد آکیتا رو یادداشت کنیم؛ از تاریخچه ی پیدایش این نژاد گرفته تا شرایط نگهداری و مشکلاتی که ممکنه در طول زندگی این نژاد براشون به وجود بیاد. شما با خوندن این مطلب میتونین تصمیم بگیرین که آیا به سرپرستی گرفتن نژاد آکیتا برای شما گزینه ی مناسبی هست یا خیر.

همچنین شما میتونین با دامپزشکان متخصص وتوریا مشاوره آنلاین داشته باشین تا به شما در انتخاب بهترین نژادی که میتونین به سرپرستی بگیرین کمک کنن. همچنین اگه شما همین الان هم سرپرستی آکیتا رو به عهده دارین، میتونین از طریق این لینک درخواست دامپزشک در منزل رو داشته باشین تا خیالتون راحت باشه که سگتون به طور منظم، چکاپ های دوره ای خودش رو خواهد داشت.

منبع: dogtime