زمان مطالعه5 دقیقه
می پسنـدم0
اندازه متن12
بیماری دیستمپر سگ یه بیماری ویروسی به شدت واگیره که تمام بدن سگ رو درگیر میکنه. این بیماری با تب، از دست دادن گلبول های سفید، ترشحات بینی، علائم گوارشی و التهاب ریه ها و مغز مشخص میشه. این بیماری تو سراسر جهان در Canidae (سگ، روباه، گرگ)، Mustelidae (مثل موش خرما، راسو و…) و چند تا گونه دیگه از حیوونای وحشی دیده میشه.
بیشتر موارد دیستمپر سگ بعد از تنفس قطره های رطوبتی آغشته به ویروس که توسط حیوان آلوده بازدم میشه (مسیر آئروسل) ایجاد میشه. بعضی از سگ های آلوده ممکنه ویروس عفونی رو برای چند ماه پس از برطرف شدن علائم ظاهری بیماریشون همچنان پخش کنن.
یه تب کوتاه معمولاً ۳ تا ۶ روز بعد از عفونت رخ میده. در طول این مرحله از بیماری، آزمایش خون ممکنه تعداد گلبول های سفید خون رو پایین نشون بده. این علائم ممکنه جلب توجه نکنه و یا با کاهش اشتها همراه باشه. این تب چند روز قبل از بروز تب دوم فروکش می کنه.
تب دوم کمتر از ۱ هفته طول می کشه و ممکنه با ترشح از بینی و چشم، بی حالی و بی اشتهایی همراه باشه. بعد از اون علائم گوارشی و تنفسی ممکنه به دنبال داشته باشه و معمولاً با عفونت های باکتریایی شرایط پیچیده تر میشه. رشد بیش از حد پوست کف پا (بیماری “هارد پد”) و بینی ممکنه دیده بشه. علائم درگیری سیستم عصبی مرکزی ممکنه به همراه این علائم، بعد از برطرف شدن این علائم، یا بدون هیچ علامت اضافی ای دیده بشه.
همین الان از متخصص برای سلامت سگت کمک بگیر
این بیماری بیشترین اثر گذاری رو روی سیستم عصبی داره. با اینکه این بیماری علائم زیادی رو از خودش نشون میده ولی نشانه های عصبی در بیماری دیستمپر سگ واضح تر دیده میشه.
نشانه های عصبی معمولا شامل:
با پیشرفت بیماری، تشنج بیشتر و شدیدتر میشه. سگ ممکنه به پهلو بیفته و دست و پا بزنه و ادرار و مدفوع غیر ارادی معمولا رخ میده. عفونت ممکنه خفیف با علائم کم یا بدون علائم باشه، یا ممکنه منجر به بیماری شدید بشه که بیشتر علائمی که گفته شد رو نشون میده.
دوره بیماری ممکنه تا ۱۰ روز و کوتاه باشه، اما شروع علائم عصبی ممکنه چند هفته یا چند ماه به تعویق بیفته.
التهاب مغز در دیستمپر طولانی مدت (به نام “انسفالیت سگ پیر”) معمولا با عدم هماهنگی، حرکات اجباری (مثل فشار دادن سر یا قدم زدن های مداوم) و حرکات ماهیچه ای اغراق آمیز مشخص میشه. این علائم ممکنه تو سگ های بالغِ با یا بدون سابقه علائم مربوط به دیستمپر سگ دیده بشه. ایجاد علائم عصبی معمولا پیشرونده ست. سگ های مبتلا به این شکل از بیماری اون رو به سگ های دیگه منتقل نمیکنن.
دامپزشک ها عفونت دیستمپر رو هر زمانی که توله سگ ها تب داشته باشن و علائم عفونت گسترده نشون بدن، بررسی می کنن. درسته که تشخیص یه کیس معمولی سخت نیست، اما علائم مشخصش بعضی مواقع تا اواخر بیماری ظاهر نمیشه. سگ آلوده ممکنه عفونت های ویروسی و باکتریایی دیگه ای داشته باشه که می تونه تشخیص رو پیچیده کنه، بنابراین آزمایش خون و آزمایش های دیگه ممکنه برای تأیید تشخیص مورد نیاز باشه.
اگه میخوای راجع به بقیه بیماری های سگ بخونی روی لینک کلیک کن!
روش های درمانی بیماری دیستمپر سگ برای محدود کردن تهاجم باکتری ها، حمایت از تعادل مایعات و کنترل مشکلات سیستم عصبی طراحی شدن. آنتی بیوتیک ها، مایعات، تغذیه تکمیلی، دارو برای کاهش تب، داروهای ضد درد و داروهای ضد تشنج به طور مناسب برای هر سگ استفاده میشه.
هیچ درمانی به تنهایی یا به طور یکنواخت موفق نیست. سگ ها ممکنه به طور کامل از عفونت بهبود پیدا کنن، اما مراقبت فوری و تهاجمی ضروریه. حتی با وجود مراقبت های ویژه، بعضی از سگ ها بهبودی رضایت بخشی ندارن. متأسفانه، درمان مشکلات عصبی دیستمپر معمولاً موفقیت آمیز نیست. اگه علائم عصبی شدید باشه یا بدتر بشه، ممکنه بهتر باشه که سگ یوتانایز بشه.
سگ های مبتلا به بعضی از اشکال طولانی مدت و پیشرونده دیستمپر عصبی، به درمان سیستم ایمنی با داروهای ضد التهابی یا استروئیدها پاسخ دادن.
واکسیناسیون پرکاربردترین و بهترین پیشگیری در دسترس برای ویروس دیستمپر سگه. توله ها باید تو سن ۶ هفتگی و بعد از اون به فواصل ۳ ، ۴ هفته ای تا ۱۶ هفتگی واکسینه بشن. دامپزشکتون با در نظر گرفتن سلامت حیوان خانگی شما، فراوانی بیماری توی منطقه و سایر عوامل خطر، برنامه واکسیناسیون مناسب رو برای حیوان خانگیتون توصیه می کنه.
منبع : MSD
رزیدنت تخصص جراحی دامپزشکی
