زمان مطالعه5 دقیقه
می پسنـدم0
اندازه متن12
پارگی دیافراگم گربه یا هرنی دیافراگماتیک در گربه ها به پارگی یا آسیب دیافراگم اطلاق میشه. دیافراگم عضله‌ای هستش که شکم رو از حفره سینه جدا میکنه. اگر این عضله پاره شه، ارگان های نیمه پایینی بدن گربه وارد حفره سینه میشن. معده، روده ها یا کبد ممکنه به ریه های گربه فشار بیارن و تنفس رو براش خیلی سخت کنن. در برخی موارد دیگه، ارگان های وارد شده به قلب فشار میارن و باعث بروز اختلالات ریتم و شنیدن غیر طبیعی ضربان قلب میشن.
علائم پارگی دیافراگم در گربه ها بستگی به شدت و علت پارگی داره. علائم بالینی کلاسیکی که با پارگی دیافراگم مرتبط هستن شامل موارد زیر هستن:
در گربه هایی که به شکل خفیفی دچار پارگی دیافراگم شدن، ممکنه گربه علائم بالینی ذکر شده رو فقط برای چند روز نشون بده سپس علائم ممکنه با تثبیت وضعیت از بین برن. اما چون بافت های آسیب دیده همچنان باقی میمونن، علائم ممکنه هنگام فعالیت بدنی یا موقعیت های استرس‌زا دوباره ظاهر شن. بسته به ارگان هایی که تحت تأثیر پارگی دیافراگم گربه قرار میگیرن، گربه ممکنه از مشکلات دیگه هم رنج ببره:
در گربه ها دو نوع پارگی دیافراگم وجود داره؛ هرنی دیافراگماتیک مادرزادی و هرنی دیافراگماتیک تروماتیک. اگرچه این اصطلاح به طور مترادف برای هر دو نوع استفاده میشه، هر کدام باید جداگانه در نظر گرفته شن، چون علل زمینه‌ای اونها به شدت متفاوته.
پارگی دیافراگم گربه به طور مادرزادی از بدو تولد وجود داره و احتمالاً ناشی از توسعه جنینی داخل رحمه. رایج ترین نوع پارگی دیافراگم گربه به طور مادرزادی، به نام هرنی دیافراگماتیک پریتونئال-پریکاردیال (PPDH) شناخته میشه.
هرنی دیافراگماتیک تروماتیک ناشی از ضربه های شدیده که باعث پارگی دیافراگم میشه.
علت پارگی دیافراگم گربه ها به طور مادرزادی ناشی از دیافراگم جنینی هستش که به طور کامل رشد نکرده. اگرچه این وضعیت از زمان تولد وجود داره، علائم بالینی هرنی دیافراگماتیک ممکنه تا زمانی که گربه به ۱-۲ سالگی نرسه، ظاهر نشه.
اگر مشکلی برات پیش اومده و نیاز به مشاوره فوری با دامپزشک داری، روی همین نوشته کلیک کن!
پارگی دیافراگم گربه ها به طور مادرزادی ناشی از ضربات شدید هستش که باعث پارگی، پاره شدن یا کبودی عضله دیافراگم میشه. نمونه های رایج ضربه های شدید که به پارگی دیافراگم گربه ها منجر میشه، عبارتند از:
تشخیص پارگی دیافراگم در گربه ها با معاینه فیزیکی دقیق توسط دامپزشک آغاز میشه. دامپشک به قلب و ریه های گربه گوش میده و به شکم همراه با قفسه سینه برای تشخیص علائم بالینی مشکوک به پارگی دیافراگم، ضربه میزنه. برای اثبات فرضیه دامپزشک، نیاز به تشخیص قطعیه که معمولاً از طریق رادیوگرافی قفسه سینه و شکم انجام میشه.
در تصاویر رادیوگرافی استاندارد، ارگان های جابجا شده شکمی و دیافراگم با شکل غیر طبیعی در صورتی که گربه واقعاً پارگی دیافراگم داشته باشه، نمایان میشه. دامپزشک ممکنه معاینه رو با درخواست رادیوگرافی تخصصی که از رنگ ها برای نمایش روده و معده استفاده میکنه، انجام بده. علاوه بر این، دامپزشک ممکنه درخواست آزمایش خون، الکتروکاردیوگرام و کشیدن مایعات از قفسه سینه برای بررسی قفسه سینه داشته باشه.
تنها درمان موجود برای گربه‌هایی که دچار هرنی دیافراگماتیک هستن، جراحی ترمیمیه که باید زمانی انجام شه که گربه در وضعیت پایداری قرار داره.
برای رسیدن به پایداری، تیم دامپزشکی ممکنه گربه رو تحت درمان با اکسیژن و مایعات وریدی برای بازگرداندن هیدراسیون قرار بده. اگر مایعاتی در ریه ها مشاهده شده باشه، احتمالاً یک تخلیه قفسه سینه (تراکوسنتز) انجام میشه تا مایعات جمع شده از ریه ها و قلب خارج شه. هدف از جراحی پارگی دیافراگم گربه، جابجایی ارگان ها به مکان صحیح و ترمیم عضلات دیافراگم پاره شده یا ترک خورده هست.
گربه بعد از جراحی نیاز به بستری در بیمارستان به مدت زمانی که توسط دامپزشک تعیین میشه، خواهد داشت. انتظار داشته باشین که گربه‌تون حداقل یک روز در بیمارستان بمونه، زیرا معمولاً در جراحی های مربوط به حفره قفسه سینه لوله هایی قرار داده میشه تا از تجمع مایعات جلوگیری شه.
مدیریت درد بخش اصلی مراقبت های بعد از جراحی پارگی دیافراگمه، بنابراین دامپزشک احتمالاً داروهای مسکن برای گربه‌تون در بیمارستان تجویز میکنه و برای مصرف داخل منزل بهتون نسخه میده. بعد از ترخیص گربه، مهمه که سرپرست فعالیت بدنی گربه رو برای چند روز محدود کنه تا از آسیب به محل جراحی جلوگیری شه. استراحت گربه به مدت کافی موجب میشه سریع تر بهبود پیدا کنه.
منبع: wagwalking.com
