زمان مطالعه7 دقیقه
می پسنـدم0
اندازه متن12
آَشنایی با کیت های تشخیص بیماری سگ ها باید برای تمام سرپرست های پت مدنظر قرار گیرد. حیوانات خونگی خصوصا سگ ها و گربه ها نیاز به مراقبت ویژه ای نسبت به سایر حیوانات خونگی دارن چرا که حیوانات هم درست مثل ما آدما میتونن درگیر بیماری های مختلف بشن و خب ابتلا به این بیماری ها٬ شرایط زندگی رو براشون دشوار میکنه.
چند بیماری ویروسی خیلی مهم و در عین حال خطرناک و کشنده برای سگ ها وجود داره که با ابتلا به این ویروس ها٬ دو بیماری بسیار مهم به اسم های پاروویروس و دیستمپر در اونا رخ میده. این دو بیماری علائم بالینی خاص خودشونو دارن و آزمایش خون هم میتونه ابتلا سگ به این ویروس رو تایید کنه. اما جدای از آزمایش خون٬ کیت هایی برای تشخیص سریع این بیماری طراحی شده که در ادامه اونارو قراره بررسی کنیم
یکی از مهم ترین کیت های تشخیص بیماری سگ ها کیت پاروویروسه که یه بیماری ویروسی بسیار مسری در سگ هاست که معمولا علائم حاد گوارشی رو تو اونا ایجاد میکنه. این بیماری اغلب در توله سگ هایی با سن بین ۶ تا ۲۰ هفته رخ میده اما این به معنی عدم ابتلای سگ های بالغ به این بیماری نیست. یک نوع بسیار نادر از این بیماری که ممکنه در توله سگ های با سن خیلی کم (زیر ۶ هفته) رخ بده٬ میوکاردیت یا التهاب عضله ی قلبیه.
پاروویروس تقریبا تو هر محیطی پیدا میشه بنابراین هر سگی که با این ویروس در تماسه لزوما آلوده بهش نمیشه. عوامل زیادی در ابتلا به این بیماری نقش دارن مثل وضعیت سیستم ایمنی بدن و تعداد ویروس هایی که سگ در معرض اون قرار میگیره.
بنابراین اگه سگی که سیستم ایمنیش نسبتا ضعیفه در تماس با تعداد زیادی ویروس پاروو قرار بگیره٬ به این ویروس مبتلا میشه و میتونه طی چند روز علائم بالینی مختلفی از جمله بی اشتهایی٬ اسهال خونی و … از خودش نشون بده. یکی از راه های سریع این بیماری استفاده از کیت های تشخیص بیماری سگ ها است.
علائم:
علائمی که اغلب در بیماری پاروویروس مشاهده میشه عبارت است از بی حالی٬ بی اشتهایی٬ تب بالا و نهایتا اسهال و استفراغ. اگه سگ شما اسهال و یا استفراغ خونی داشت٬ CPV یکی از بیماری های احتمالی هستش که سگ ممکنه بهش مبتلا شده باشه. بنابراین تشخیص قطعی این بیماری توسز دامپزشک انجام میشه که عمدتا توسط کیت های تشخیصیه.
از اونجایی که که مشخصه٬ پاروو در واقع یک ویروسه و بیماری های ویروسی متاسفانه درمان خاص و قطعی ندارن و تنها کار٬ درمان حمایتی و علامت درمانیه. سگ شما بعد از تشخیص بلافاصله باید توسط دامپزشک درمان رو شروع کنه و سرم تراپی هر ۱۲ ساعت یکبار براش انجام شه تا سگ بتونه مایعات و مواد مغذی که از طریق اسهال و استفراغ از دست داده رو جبران کنه.
همچنین درمان از طریق ورید بیشتر توصیه میشه چراکه اصلی ترین ارگان داخلی بدن که درگیر این ویروسه دستگاه گوارشه و خب با وجود این بیماری امکان هضم و جذب مواد غذایی و همچنین داروهارو نداره. آنتی بیوتیک تراپی یکی از راهکارهای اصلی درمانه که عمدتا از طریق وریدی و یا عضلانی توسط دامپزشک تجویز میشه و به مبارزه علیه ویروس ها و باکتری هایی که ممکنه بدن رو آلوده کنه٬ کمک میکنه.
همچنین استفاده از داروهای کنترل کننده برای اسهال و استفراغ شایع است. پیشنهاد میشه سگی که به پاروویروس مبتلا شده ممنوعیت غذایی نداشته باشه و از همون روز اول غذا در دسترسش باشه. سگ هایی که از پاروویروس جون سالم به در میبرن ایمنی مادام العمری نسبت به این ویروس و بیماری پیدا میکنن.
کیت های تشخیص بیماری سگ ها که یکی از آنها کیت پاروویروسه شامل یک پلیتی هستش که دو بخش کنترل (C) و تست (T) داره. داخل بسته بندی کیت علاوه بر این پلیت٬ قطره چکان٬ سواپ پنبه ای و محلول بافرسنج وجود داره.
دامپزشک سواپ پنبه ای رو داخل مقعد میکنه(آغشته به مدفوع) و سپس به خوبی اون رو داخل محلول بافر ترکیب میکنه. سپس محلولی که به دست میاد رو از طریق قطره چکان داخل جایگاه دایره ای شکلی که روی پلیت تعبیه شده میریزه. در ابتدا بخش کنترل پلیت روشن میشه و در عرض ۱۰ دقیقه٬ اگه سگ شما به این بیماری مبتلا باشه٬ نوار تست هم روشن میشه و نشون دهنده بیماریه در غیراینصورت یعنی سگ شما به پاروویروس مبتلا نشده است.
برای درخواست انجام کیت های تشخیص بیماری سگ ها در منزل روی این لینک کلیک کنید.
دیستمپر ویروس هم درست مثل پاروویروس٬ به شدت مسریه و معمولا از ظریق ذرات معلق در هوا هنگام پارس کردن و یا عطسه وسرفه به سایر سگ ها منتقل میشه. شروع این بیماری با علائم تنفسیه و با پیشرفت بیماری٬ علائم گوارشی و عصبی خودشونو نشون میدن.
در ابتدا٬ سگ های آلوده به این ویروس ترشحات آبکی تا چرک مانندی از چشم هاشون دارن. سپس دچار تب٬ ترشحات بینی٬ سرفه٬ بی حالی٬ بی اشتهایی و استفراغ میشن. از اونجایی که ویروس دیستمپر به سیستم عصبی هم حمله میکنه٬ سگ های آلوده علائمی عصبی از جمله کج شدن سر٬ انقباضات عضلانی و تشنج همراه با لرزش فک و صورت و حتی فلجی جزئی از خودشون نشون میدن.
این بیماری همچنین میتونه منجر به سفت شدن پاستیل های پنجه بشه.
دیستمپر اغلب بیماری کشنده به شمار میاد و سگ هایی که از این بیماری جون سالم به در میبرن معمولا تا آخر عمر٬ علائم عصبی با اونا میمونه.
تشخیص این بیماری توسط دامپزشک و از طریق علائم بالینی و کیت های تشخیص بیماری سگ ها است. هیچ درمانی برای دیستمپر وجود نداره و درمان به علامت درمانی و درمان حمایتی محدود میشه. کنترل اسهال و استفراغ و علایم عصبی و همچنین سرم تراپی٬ از جمله راهکارهاییه که برای این بیماری اتخاذ میشه. سگ های آلوده به این ویروس رو نباید نزدیک هم نگه دارین چون این بیماری به شدت مسری هستش و میتونه خیلی سریع٬ بقیه سگ هارو هم آلوده کنه.
واکسیناسیون مهمتر راه برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری برای سگ هاست. بنابراین تا زمانی که واکسیناسون سگتون کامل نشده به هیچ عنوا نباید اونو به پارک٬ پانسیون و محیط هایی که در تماس با سایر سگ ها قرار دارن ببرین.
کیت تشخیص بیماری دیستمپر یکی دیگه از کیت های تشخیص بیماری سگ ها است که شامل یک پلیتی هستش که دو بخش کنترل (C) و تست (T) داره. داخل بسته بندی کیت علاوه بر این پلیت٬ قطره چکان٬ سواپ پنبه ای و محلول بافرسنج وجود داره.
دامپزشک سواپ پنبه ای رو داخل چشم٬ بینی و همچنین مقعد میکنه و سپس به خوبی اون رو داخل محلول بافر ترکیب میکنه. سپس محلولی که به دست میاد رو از طریق قطره چکان داخل جایگاه دایره ای شکلی که روی پلیت تعبیه شده میریزه. در ابتدا بخش کنترل پلیت روشن میشه و در عرض ۱۰ دقیقه٬ اگه سگ شما به این بیماری مبتلا باشه٬ نوار تست هم روشن میشه و نشون دهنده بیماریه در غیراینصورت یعنی سگ شما به دیستمپر مبتلا نشده.
