نژاد چاو چاو؛ خصوصیات ظاهری، شخصیت و تاریخچه

نژاد چاو چاو یه نژاد سگ کاری باستانی متوسط تا بزرگه که از چین سرچشمه گرفته. این سگ منحصر به فرد که به خاطر ظاهر شیر مانند و زبان متمایز آبی-سیاه خودش شناخته میشه، تاریخچه ای غنی داره که قدمت اون به هزاران سال پیش برمیگرده. این سگ ها در ابتدا کارهای مختلفی از جمله شکار، نگهبانی و کشیدن گاری ها رو انجام می دادن. امروزه مردم در درجه اول اونارو به عنوان همراه های وفادار و حیوانات خانگی می شناسن. این سگ های سلطنتی ظاهری منحصر به فرد دارن که با هیکل بزرگ، یال شیر مانند و پوشش مویی دو لایه ضخیم که در رنگ های مختلف از جمله قرمز، سیاه، آبی، دارچینی و کرم مشخص میشه.

به طور کلی سگ های چاو چاو ممکنه در اطراف غریبه ها محتاط باشن. اجتماعی شدن و آموزش اولیه در پرورش یه سگ مهربون تر بسیار مهمه. اگرچه ممکنه برای برخی دور از انتظار به نظر برسه، اما به شدت وفادار هستن و از خانواده خودشون محافظت می کنن. علاوه بر این، ماهیت محافظتیشون اونارو به سگ های نگهبان عالی تبدیل می کنه، چون به صاحب های خودشون در مورد هر گونه تهدید هشدار میدن. در حالی که بیش از حد دوست داشتنی یا مهربون نیستن، پیوندهای محکمی با خانوادشون برقرار می کنن. اگرچه با بچه های بزرگ تر بهترین عملکرد رو دارن. اونا ممکنه به اندازه سایر نژادها پرشور نباشن، اما رفتار و فداکاری آبرومندانه اونا رو به همراه های دوست داشتنی تبدیل می کنه.

همین الان از متخصص برای سلامت سگت کمک بگیر

درخواست دامپزشک در منزل درخواست ویزیت آنلاین

اگه میخواین یه نژاد چاو چاو رو به عنوان حیوان خانگی داشته باشین، توصیه میشه که به جای خریدن، این سگ هارو از سازمان های نجات یا پناهگاه ها به سرپرستی بگیرین. با این حال، اگه تصمیم به خرید یه توله سگ چاو چاو دارین، انتخاب یه پرورش دهنده معتبر بسیار مهمه. تحقیقات کاملی انجام بدین تا اطمینان حاصل بشه که پرورش دهنده از شیوه های اخلاقی پیروی می کنه و رفاه سگ های خودشو در اولویت قرار میده. پرورش دهنده های معتبر چاو چاو سلامت و خلق و خوی سگ های خودشونو در اولویت قرار میدن، غربالگری های بهداشتی لازم رو انجام میدن و محیطی پرورشی رو برای توله سگ ها فراهم می کنن. این رویکرد فعال تضمین می کنه که شما یه توله سگ سالم و شاد رو به خونه میارین و در عین حال از شیوه های پرورش غیر اخلاقی جلوگیری می کنین.

اطلاعات کلی

خاستگاه: چین
اندازه: اندازه متوسط، ۱۷-۲۲ اینچ قد در قسمت شانه
گروه نژادی: سگ کار
طول عمر: ۱۰-۱۵ سال
پوشش مویی: پوشش مویی ضخیم و دو لایه که در رنگ های قرمز، سیاه، آبی، دارچینی و کرم عرضه میشه.
خلق و خو: مستقل، وفادار، گوشه گیر، با وقار
نیازهای ورزشی: متوسط
آموزش پذیری: میتونه لجباز و سرسخت باشه، اما میشه با صبر و ثبات آموزشش داد.
نظافت: مسواک زدن منظم مورد نیازه.
مشکلات سلامتی: دیسپلازی لگن، دیسپلازی آرنج، مشکلات چشمی

زبان آبی-سیاه، منحصر به این نژاده.

زیگموند فروید، پدر روانکاوی، یکی از مشهورترین سرپرست های چاو چاو در تاریخ بود. چاو چاو فروید اغلب بهش توی کارش به عنوان یه درمانگر کمک می کرد و به بیمارانش آرامش میداد و حمایتشون می کرد.

خصوصیات ظاهری

این سگ با چشم های عمیق و سر بزرگش که با یال مو پوشیده شده، ظاهری بسیار زیبا داره.

• قد: ۴۳ تا ۵۰ سانتی متر
• وزن: ۱۸ تا ۳۲ کیلوگرم

گفته میشه چاو چاو اشرافیت یه شیر، جذابیت یه پاندا و یه بچه خرس، استقلال یه گربه و وفاداری و فداکاری سگ رو با هم داره.

این سگ خیلی علاقه ای به آغوش کشیده شدن نداره ولی همیشه برای کسی که دوسش داره یه همراه آرومه.
چاو چاو اگه با فرزندان خانواده بزرگ شده باشه، اونا رو با کمال میل قبول می‌کنه ولی خب از اون دسته سگ هایی نیست که تحمل آزار رو داشته باشه؛ بنابراین برای خانه هایی که بچه های بزرگ‌تری دارن که میدونن چطور با سگ رفتار کنن، مناسبتره.

اگه در تولگی روند اجتماعی شدن رو به خوبی طی کنه، قطعا با غریبه ها برخورد مثبتی خواهد داشت. اگه برای تربیت سگت نیاز به یه مربی و رفتارشناس خوب داری کلیک کن!

به یادماندنی ترین ویژگی جسمی این نژاد احتمالا زبان آبی سیاه اونه. طبق افسانه های چینی، این زبان در زمان خلقت، هنگامی که آسمان داشت رنگ آبی میگرفت بعد از یک لیس از آسمان رنگ آبی به خود گرفته!

پاهای پشتی این سگ کمی عقبه؛ بنابراین خیلی نمیتونه سریع حرکت کنه ولی استقامت بالایی داره و می تونه همراه خوبی برای پیاده روی باشه.

اگه ظاهر منحصر به فرد و روحیه مستقل چاو چاو رو دوست داشته باشین، مثل یه همراه کاملا وفادار و یه گنج واقعی در خانواده شما خواهد بود.

برای دسترسی به تمام مقالات وتوریا کلیک کن!

تاریخچه نژاد چاو چاو

میشه گفت این نژاد یکی از قدیمی ترین نژاد هاست که آزمایش های ژنتیکی هم این نکته رو تایید کرده. سابقه این نژاد به شمال چین و مغولستان بر میگرده. در تاریخ گفته شده یکی از امپراطور های چین حدود ۲۵۰۰ جفت چاو چاو داشته که برای شکار از اونا استفاده میکرده.

تصاویر و شکل های کار شده، سگ هایی شبیه چاو چاو روی ظروف سفالی مربوط به دوره سلسله هان (۲۰۶ سال پیش از میلاد مسیح) دیده میشه.

در چین این نژاد اسم های زیادی داره؛ مثل زبان سیاه، سگ خرسی و سگ گرگی.

نام گذاری این سگ هم داستان جالبی داره که به صورت مختصر با هم مرور میکنیم:

بازرگانان بریتانیایی در اواخر قرن ۱۸ تعدادی از سگ های خرس مانند رو در محمولشون قرار داده بودن. اونا اسم اقلام کلی متفرقشون رو چاو چاو می نامیدن که این اسم روی این سگ ها موند. زیگموند فروید پدر علم روانکاوی هم طرفدار این نژاد بوده و دخترش هم از چاو چاو نگهداری می‌کرده.

شخصیت نژاد چاو چاو

بعضی خصوصیات چاو چاو رو با گربه مقایسه می کنن؛ مستقل، لجباز، باهوش و با وقار.

علیرغم ظاهر خشمگینشون، یه چاو چاو تربیت شده هرگز نباید پرخاشگر یا خجالتی باشه. چاو چاو ها معمولا خودشونو حفظ می کنن و از ایجاد مشکل جلوگیری می کنن. اونا از بازی با اعضای خانواده خودشون لذت می برن، و در مورد غریبه ها هم اگه به درستی توسط یکی از صاحبانشون معرفی بشن، به غریبه ها اجازه میدن که اونو لمس کنن. برای اطمینان از اینکه یه چاو چاو به یه سگ بزرگسال ایمن و آروم تبدیل میشه، اجتماعی شدن گسترده در طول دوران تولگی بسیار مهمه. این اجتماعی شدن شامل معرفی اونا به افراد جدید، سگ های دیگه و موقعیت های مختلفه.

وضعیت سلامتی

همه نژادها میتونن مستعد بیماری های خاصی باشن اما لزوماً چاو چاو ها به این بیماری ها مبتلا نمیشن یا همش رو نمیگیرن؛ ولی مهمه که حواستون باشه که اگه علائمی مشاهده کردین سریع به دامپزشک مراجعه کنین.

• دیسپلازی مفصل ران: یه بیماری وراثتیه که طی اون استخوان ران به راحتی در مفصل لگن قرار نمیگیره. برخی از سگ ها علائمی مثل لنگش و درد رو در یک یا هر دو پا نشون میدن و بعضی اوقات هیچ نشونه ای از ناراحتی وجود نداره.
  درسته که این بیماری ارثیه اما می تونه با عوامل محیطی مانند رشد سریع ناشی از رژیم غذایی یا صدمات ناشی از پریدن یا افتادن روی زمین وخیم تر بشه.
• دیسپلازی آرنج: مشابه دیسپلازی لگن، دیسپلازی آرنج یه بیماری ارثیه که مفصل آرنج رو تحت تأثیر قرار میده و می تونه منجر به لنگش و درد مفاصل بشه.
• انتروپیون (برگشتن لبه های پلک به سمت داخل): این بیماری کره چشم رو تحریک می‌کنه و به یک یا هر دو چشم آسیب میزنه و در شرایط پیشرفته باید جراحی صورت بگیره تا این نقض جبران بشه.
• نفخ: مثل بسیاری از نژادهای سینه عمیق، چاو چاو می تونه در معرض خطر نفخ باشه. نفخ یه بیماری بالقوه تهدید کننده زندگیه که طی اون معده با گاز پر میشه و دور خودش می پیچه.
• آلرژی: آلرژی های پوستی و حساسیت های غذایی می تونه توی این نژاد شایع باشه و منجر به تحریکات پوستی، خارش و عفونت گوش بشه.
• آب مروارید: چاو چاو می تونه مستعد ابتلا به آب مروارید باشه که میتونه بیناییش تحت تأثیر قرار بگیره.

مراقبت و نگهداری

این نژاد حتما باید داخل خونه نگهداری بشه. نژاد چاو چاو تحمل گرما رو نداره و دو نوع پوشش نرم و زبر داره. این دو نوع پوشش در پنج رنگ وجود داره. بعضی از فروشنده ها برای اینکه شما رو فریب بدن این رنگ ها رو با عنوان خاص و با قیمتی خیلی زیاد به شما میفروشن.

حداقل سه بار در هفته موهای چاو چاو باید شونه بشه تا موهای براق و خوبی داشته باشه.

ماهی یکبار استحمام میتونه براشون خوب باشه.

دندان هاشون حداقل در هفته دو یا سه بار باید مسواک بشه تا باکتری ها از بین برن و دندان های خوبی داشته باشن.

از سنین کودکی اونارو با آرایشگاه آشنا کنین تا خاطره ای مثبت در ذهنشون شکل بگیره. دستتون رو داخل دهان و گوششون کنین و با دست ها و پاهای اونا تماس داشته باشین تا بهش عادت کنن.

تغذیه

سازگاری چاو چاو با کودکان و سایر حیوانات

اگه با بچه ها بزرگ بشن که خیلی با اونا خوب خواهند بود؛ البته چاو  چاو سگی نیست که اذیت و آزار های بچه هارو بتونه تحمل کنه.
این سگ ها محیط آپارتمان رو میتونن تحمل کنن و با غریبه ها در صورتی که آشناشون نکنین رابطه خوبی ندارن.

اگه فرایند اجتماعی شدنو خوب طی کرده باشن میتونن ارتباط خوبی با سگ ها و گربه ها بگیرن. با این حال رفتارشون با سگ های هم جنسشون ممکنه کمی خشونت آمیز باشه.

منبع: dogtime

دکتر ژینوس مرتضوی

دانشجوی دکتری عمومی دانشگاه سمنان