نژاد پاگ؛ معرفی و بررسی این نژاد بامزه!

نژاد پاگ یه نژاد قوی و جمع و جور و شوخ طبعه. پاگ ها علاقه به خودنمایی دارن وبه عنوان دلقک دنیای سگ ها شناخته میشن. درسته که پاگ ها سگ های اصیلی هستن، اما ممکنه اونارو در پناهگاه ها یا گروه های نجات هم ببینین.

یادتون باشه که اگه می خواین سگی رو به خونه بیارین، بجای اینکه بخرین، اگه امکانش هست به سرپرستی بگیرین.

نژاد پاگ در اصل یه نژاد دست آموزه که با همنشینی با آدما سر کیف میاد. اونا خیلی حساسن و با اینکه می تونن یه حیوان خانگی عالی آپارتمانی باشن، اما خیلی خوششون نمیاد که برای مدت طولانی در طی روز توی خونه تنها بمونن .

با اینکه این توله ها یکم لجباز و سرکشن، اما سگ های بازیگوش و مهربون و خونگرمی هستن که حتی با صاحبای تازه کار هم به خوبی کنار میان. اگه دنبال یه رفیق دوست داشتنی و راحت هستین، نژاد پاگ بهترین انتخاب برای شماست!

همین الان از متخصص برای سلامت سگت کمک بگیر

درخواست دامپزشک در منزل درخواست ویزیت آنلاین

خصوصیات ظاهری نژاد پاگ

• دسته نژادی: سگ های همراه و همدم
• قد: ۲۵ تا ۳۵ سانتی متر
• وزن: ۶ تا ۸ کیلوگرم
• طول عمر: ۱۲ تا ۱۵ سال

چهره خنده دار نژاد پاگ، با چین و چروک های عمیق اطراف چشم های درشت و تیره و صورت گرد و صافش، نمی تونه از خندیدن شما جلوگیری کنه.

معتقدن که اسم پاگ از یه کلمه لاتین به معنی “مشت” گرفته شده؛ چون صورتشون شبیه دست مشت شده آدماس. پاگ ها ذاتا دلقکن، اما خودشونو با وقار جلوه میدن. سگ های بازیگوشی هستن و همیشه آماده بازین، اما احساساتی هم هستن و باید به صاحبشون نزدیک و باهاش صمیمی باشن. دوست دارن تو مرکز توجه باشن و اگه نادیده گرفته بشن، خیلی دلشون میشکنه.

وتوریا کلی مطلب درباره انواع نژادها داره؛ اگه میخوای بخونی کلیک کن!

پاگ ها سگ های پهن و ضمختی هستن و معمولاً بیشتر از ۸ کیلوگرم وزن ندارن. سر اونا بزرگ و گرده و چشم های درشت و گردی دارن و همینطور چین و چروک های عمیق و مشخصی روی صورتشون دارن.

افسانه ها حاکی از اینه که چینی ها در پرورش این نژاد دستی داشتن و به این چین و چروک ها اهمیت می دادن؛ چون تو فرهنگ اونا شبیه نماد های خوش شانسی بوده. تازه برای سگ هایی که چین و چروکشون یجورایی حروف کلمه “شاهزاده” رو تو زبون چینی تشکیل می داد، خیلی بیشتر ارزش قائل بودن.

به خال های روی گونه های پاگ “نقاط زیبایی” میگن. پوزه اونا سیاهه و یه چیزی شبیه “علامت شست” و یه رد سیاه روی پیشونیشون به وضوح مشخصه. گوش های پاگ صاف، سیاه و مخملیه و یه فک زیرین مشخص داره که دندون های پایینش یکم جلوتر از دندون های بالاشن. یه دم محکم پیچ خورده هم داره.

نژاد سگ پاگ از نظر شخصیتی شاد و مهربون، وفادار و جذاب، بازیگوش و شیطونن. اونا خیلی باهوشن، با این حال اگه اراده کنن میتونن آموزشو چالش برانگیز کنن.

با اینکه سگ های نژاد پاگ می تونن نگهبان های خوبی باشن، اما خیلی تمایلی به سروصدا کردن ندارن؛ چیزی که همسایه های شما از اون استقبال می کنن.

اگه آموزش ببینن و به درستی اجتماعی بشن، با بقیه حیوونا و بچه ها به خوبی کنار میان. از اونجایی که یه نژاد کوچیک و آروم هستن و داخل خونه نسبتاً کم فعالیتن، انتخاب خوبی برای آپارتمان نشینا هستن.

بخاطر صورت صاف و فلتی که دارن، توی هوای خیلی گرم یا خیلی سرد عملکرد خوبی ندارن و باید در داخل خونه نگهداری بشن. نژاد پاگ موهای کوتاه و پوشش مویی دو لایه داره و به ریزش زیاد معروفه. اگه با یه پاگ زندگی می کنین، بهتره که روی یه جاروبرقی با کیفیت سرمایه گذاری کنین!

تاریخچه نژاد پاگ

سگ های نژاد پاگ تو چین به وجود اومدن و قدمتشون به سلسله هان (۲۰۶ سال پیش از میلاد  تا ۲۰۰ سال پس از میلاد) برمی گرده. یه سری از مورخ ها معتقدن که اونا با ماستیف تبتی مرتبط هستن.

امپراطوران چین اونارو ارزشمند می‌دونستن و تو اقامتگاه‌های مجلل ازشون نگهداری میکردن، حتی گاهی اوقات توسط سربازا هم محافظت می‌شدن. پاگ ها یکی از سه نوع سگ پوزه کوتاهی هستن که توسط چینی ها پرورش داده شدن: سگ شیر، سگ پکنی و لوسز که سگ باستانی پاگ بوده. یه سری فکر می کنن که “فو داگ” معروف چین، نمایشی از پاگ باستانیه. شواهدی از سگ های پاگ مانند در تبت و ژاپن باستان هم یافت شده.

در اواخر دهه ۱۵۰۰ و اوایل دهه ۱۶۰۰، چین تجارت خودشو با کشورهای اروپایی شروع کرد. بر اساس گزارش ها، اولین پاگ هایی که به اروپا آورده شدن با تاجر های هلندی اومدن که نام این نژادو موپشوند گذاشتن، اسمی که هنوز هم امروزه استفاده می شه.

سگ های نژاد پاگ به سرعت مورد علاقه خانواده های سلطنتی تو سراسر اروپا واقع شدن و حتی در تاریخ بسیاری از این خانواده ها نقش ایفا کردن.

در هلند، سگ پاگ به سگ رسمی خاندان اورانیه تبدیل شد؛ درست بعد از اینکه طبق گزارش ها، یه پاگ جون ویلیام، شاهزاده اورانیه رو با دادن هشداری مبنی بر نزدیک شدن اسپانیایی ها بهش در سال ۱۵۷۲ نجات داد. وقتی که ویلیام سوم در سال ۱۶۸۸ به همراه همسرش مری دوم به انگلستان رفت تا تاج و تخت رو از جیمز دوم بگیره، پاگ هاشو همراه خودش آورده بود.

میگن که پاگ های سیاه در دهه ۱۷۰۰ وجود داشتن چون هنرمند مشهور، ویلیام هوگارث، از علاقه مندان به پاگ بود. اون یه پاگ سیاه و یه عالمه پاگ دیگه رو در نقاشی های معروف خودش به تصویر کشید. همچنین در سال ۱۷۸۵، گویا پاگ رو در نقاشی های خودش آورده بود.

با گسترش محبوبیت نژاد سگ پاگ در سراسر اروپا، معمولا در کشورهای مختلف با نام های مختلف شناخته می شد. در فرانسه به اون کارلین می گفتن. در اسپانیا Dogullo، در آلمان Mops و در ایتالیا کاگانلینو بهشون میگفتن.

ماری آنتوانت قبل از ازدواج با لوئی شانزدهم در سن ۱۵ سالگی یه پاگ به نام موپس داشت. زن مشهور فرانسوی دیگه ای به نام ژوزفین بناپارت یه پاگ به نام فورچون داشت. ژوزفین قبل از ازدواج با ناپلئون بناپارت در زندان Les Carmes محبوس بود. از اونجایی که پاگ محبوبش تنها ملاقاتی اون بود، پیام هایی رو تو قلاده سگ مخفی می کرد تا برای خانواده اش ببره.

در اوایل دهه ۱۸۰۰، پاگ ها به عنوان یه نژاد استاندارد معرفی شدن که در دو لاین در انگلستان غالب شدن. یک لاین، موریسون نامیده می شد و بنا به گزارش ها، بر پایه سگ های سلطنتی ملکه شارلوت، همسر جورج سوم، بنا شد. لاین دیگه توسط خانم و اقای Willoughby d’Eresby  توسعه داده شد و بر روی سگ های وارداتی از روسیه یا مجارستان پایه گذاری شد.

نژاد پاگ برای اولین بار در سال ۱۸۶۱ در انگلستان به نمایش گذاشته شد. کتاب studbook در سال ۱۸۷۱ با ۶۶ پاگ در جلد اول منتشر شد. در همین حال، در چین، پرورش نژاد پاگ  توسط خانواده های سلطنتی ادامه پیدا میکرد. وقتی که که انگلیسی ها در سال ۱۸۶۰ کاخ امپراطوری چین رو تسخیر کردن، چندین نژاد پاگ رو کشف کردن و تعدادی از سگ های کوچیک رو با خودشون به انگلستان آوردن.

دو پاگ به نام های لمب و ماس به انگلستان آورده شدن. این دو لاین چینی خالص، ” Click” رو پرورش و تولید کردن. اون یه سگ برجسته بود و بارها با سگ هایی از دو خط Willoughby و Morrison پرورش داده شد. کلیک با ساختن نژاد پاگ به طور کلی و شکل دادن به پاگ مدرن اونطور که امروز می شناسیم اعتبار داره.

پاگ ها در دوران ویکتوریا بسیار محبوب شدن و در بسیاری از نقاشی ها، کارت پستال ها و مجسمه های اون دوره به نمایش در اومدن. اغلب، اونارو با قلاده های پهن و تزئینی یا کمان های بزرگ دور گردن کوتاه و ضخیمشون به تصویر میکشیدن.

ملکه ویکتوریا پاگ های زیادی داشت و همچنین اونا رو پرورش داد. ملکه پاگ‌های حنایی زرد آلویی رو ترجیح می‌داد، در حالی که یکی دیگه از علاقه‌مندان به پاگ‌ها، لیدی براسی، بعد از اینکه در سال ۱۸۸۶ تعدادی از پاگ‌های سیاه رو از چین آورد، مد شد.

نژاد پاگ پس از جنگ داخلی به ایالات متحده معرفی شد و این نژاد در سال ۱۸۸۵ توسط American  Kennel Club به رسمیت شناخته شد. در ابتدا، پاگ ها بسیار محبوب بودن، اما در آغاز قرن، علاقه به این نژاد کم شد. چند پرورش دهنده اختصاصی به تولید مثل ادامه دادن و پس از چند سال، این نژاد دوباره محبوبیت پیدا کرد. باشگاه سگ پاگ آمریکا که در سال ۱۹۳۱ تأسیس شد، در آن سال توسط AKC به رسمیت شناخته شد.

شخصیت نژاد پاگ

انتظار نداشته باشین که سگ نژاد پاگ شما مثل یه سگ شکارچی باشه یا نگهبانی بده. پاگ ها برای همدم بودن تربیت شدن و این دقیقاً همون کاریه که به بهترین شکل انجامش میدن. پاگ میل به محبت داره و عاشق بغل شماست و اگه فداکاری ها و محبتش متقابل نباشه خیلی ناراحت میشه.

اون تمایل داره یه سگ بی تحرک باشه و به این قانعه که موقعی که شما کتاب میخونین یا تلوزیون تماشا میکنین بغل شما بنشینه. این به این معنا نیست که پاگ مثل یه چوب خشک و سرده؛ برعکس، یه سگ بازیگوش و خنده داره که از زندگی کردن باهاش لذت می برین و صاحبشو با کارهای مضحک و احمقانش میخندونه.

خلق و خوشون تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله وراثت، تربیت و اجتماعی شدن قرار داره. توله سگ هایی که خلق و خوی خوبی دارن کنجکاو و بازیگوش هستن و مایلن به مردم نزدیک بشن و توسط اونا نگهداری بشن. سعی کنین یه توله سگ متعادل رو انتخاب کنین، نه توله سگی که در حال کتک زدن هم نوعاشه یا سگی که یه گوشه کز کرده.

همیشه حداقل یکی از والدینش رو ملاقات کنین (معمولاً مامانش در دسترسه) تا مطمئن بشین که خلق و خوی خوبی داره و شما باهاش راحتین. دیدن خواهر و برادر یا نسل های قبل ترش هم برای ارزیابی اینکه یه توله سگ وقتی بزرگ بشه چجوری خواهد بود مفیده.

مثل هر سگی، نژاد پاگ تو جوونی به اجتماعی شدن اولیه نیاز داره (قرار گرفتن در معرض افراد مختلف، مناظر، صداها و تجربیات مختلف) اجتماعی شدن به شما کمک می کنه تا مطمئن بشین که توله سگ پاگ شما به یه سگ خوب تبدیل میشه.

ثبت نام کردنش تو کلاس مهد توله سگ ها یه شروع عالیه. دعوت مرتب از مهمون های مختلف و بردنش به پارک‌های شلوغ یا فروشگاه‌هایی که به سگ‌ها اجازه ورود میدن، و حتی به گردش بردنش برای ملاقات با همسایه‌ها هم بهش کمک می‌کنه تا مهارت‌های اجتماعی خودش رو تقویت کنه.

نکات ویژه نژاد پاگ

• پاگ‌ها میتونن خیلی سرسخت باشن و تعلیم دادن اونا سخته. آموزش با استفاده از پارک حیوانات و جعبه توصیه میشه.
• پاگ ها چون پوزه کوتاهی دارن، نمی تونن گرما و رطوبت بالا رو تحمل کنن (هوا وقتی از بینی سگ هایی با پوزه بلندتر رد میشه، قبل از ورود به ریه ها خنک میشه). وقتایی که با پاگتون بیرون از خونه هستین، حتما حواستون به علائم گرمازدگیش باشه.
• پاگ ها قطعا سگ های خونگی هستن و نباید توی فضای باز نگهداری بشن.
• پاگ ها با اینکه موهای کوتاهی دارن، اما مقدار زیادی ریزش مو دارن.
• پاگ خس خس و خرخر و با صدای بلند خروپف می کنه.
• چون که چشمای اونا برجسته و بیرون زده ست، مستعد آسیب های چشمی هستن.
• پاگ ها شکمو و تو خوردن حریصن و اگه بهشون مجال بدین پرخوری می کنن. از اونجایی که اونا به راحتی وزن اضافه می کنن، اگه نظارت دقیقی روی مصرف غذاشون نداشته باشین میتونن سریع چاق بشن.
• پاگ ها به همراهی دائمی آدما نیاز دارن. اگه صاحب یه پاگ هستین، باید انتظار داشته باشین که تو خونه دنبالتون کنه، روی پاهاتون بشینه و بخواد روی تخت با شما بخوابه.
• برای داشتن یه سگ سالم، هیچوقت از یه پرورش دهنده بی مسئولیت یا فروشگاه حیوانات خانگی توله نخرین. دنبال یه پرورش دهنده معتبر باشین که سگ هاشو مدام آزمایش کنه تا مطمئن بشه که اونا از بیماری های ژنتیکی که ممکنه به توله سگ ها منتقل شه عاری اند.

وضعیت سلامت نژاد پاگ

سگ های نژاد پاگ به طور کلی سالمن، اما مثل هر نژاد دیگه ای مستعد ابتلا به یکسری بیماری ها هستن. این به این معنی نیست که همه پاگ ها به یک یا همه این بیماری ها مبتلا میشن، اما اگه به این نژاد فکر می کنین مهمه که نسبت به این بیماری ها آگاهی داشته باشین. اگه در حال خرید یه توله سگ هستین، یه پرورش دهنده خوب پیدا کنین که گواهی سلامت هر دو والدین توله سگ رو بهتون نشون بده.

• شوره سر: یه بیماری پوستیه که توسط یه کنه کوچیک ایجاد میشه. در صورت مشاهده شوره سر شدید، به خصوص در قسمت وسط کمر، با دامپزشک تماس بگیرین. کنه هایی که باعث این بیماری میشن مسری هستن، به این معنی که اگه حیوون دیگه ای هم تو خونه دارین نیاز به درمان داره.
• آنسفالیت سگ پاگ ( PDE ): یه بیماری التهابی مغزی کشنده ست که منحصر به پاگ هاست. محقق های پزشکی نمی دونن که چرا پاگ ها به این وضعیت مبتلا میشن. هیچ راهی برای آزمایش یا درمان اون هم وجود نداره. تشخیص PDE تنها با آزمایش بافت مغز سگ پس از مرگ اون قابل انجامه. PDE معمولاً سگ‌های جوون رو تحت تأثیر قرار میده و باعث تشنج، کور شدن و در نهایت به کما رفتن و مرگ میشه.
• صرع: PDE تنها چیزی نیست که می تونه باعث تشنج پاگ ها بشه. اونا مستعد ابتلا به بیماری ای به نام صرع ایدیوپاتیک هستن؛ یعنی تشنج بدون دلیل شناخته شده. اگه پاگ شما تشنج داشت، اونو نزد دامپزشکش ببرین تا مشخص بشه چه درمانی مناسبه.
• انحطاط اعصاب: پاگ‌های مسن‌تر که پشت خودشونو می‌کشن، تلو تلو می‌خورن، در بالا یا پایین پریدن مشکل دارن یا بی‌اختیار میشن، ممکنه از تحلیل عصبی رنج ببرن. پاگ های مبتلا به این عارضه به نظر نمیرسه درد داشته باشن و این بیماری معمولاً به کندی پیشرفت می کنه. محقق ها مطمئن نیستن که چرا این اتفاق می افته.
• زخم قرنیه: چون چشم‌های پاگ خیلی بزرگ و برجسته ست، می‌تونه به راحتی آسیب ببینه یا در قرنیه زخم ایجاد کنه. اگه چشم‌های پاگ شما قرمز شده و بیش از حد اشک می‌ریزه، فوراً با دامپزشکش تماس بگیرین. زخم قرنیه معمولا به خوبی به دارو پاسخ میده، اما اگه درمان نشه، می تونه باعث کوری یا حتی پارگی چشم بشه.

• خشکی چشم: کراتوکونژونکتیویت سیکا و کراتیت رنگدانه ای دو بیماری ای هستن که در پاگ مشاهده میشن. اونا می تونن همزمان یا به صورت جداگانه رخ بدن. خشکی چشم زمانی ایجاد میشه که چشم به اندازه کافی اشک تولید نمی کنه تا مرطوب بمونه.
  دامپزشک شما می تونه آزمایشاتی رو برای تعیین اینکه آیا علت این هست یا نه انجام بده که با دارو و مراقبت های ویژه قابل کنترله. کراتیت رنگدانه ای عارضه ای هست که باعث ایجاد لکه های سیاه روی قرنیه به خصوص در گوشه نزدیک بینی میشه. اگه رنگدانه چشمو بپوشونه، می تونه باعث کوری بشه. دامپزشک می تونه دارویی رو تجویز کنه که به مرطوب نگه داشتن چشم و حل کردن رنگدانه کمک می کنه. هر دوی این بیماری های چشمی نیاز به درمان و مراقبت مادام العمر دارن.
• مشکلات چشمی: از اونجایی که چشم‌های درشت اونا برآمده هستن، پاگ‌ها مستعد ابتلا به انواع مشکلات چشمی از جمله پروپتوز هستن (کره چشم از حفره چشم خارج میشه و پلک پشت اون بسته میشه).
  دیستیشیازیس (رشد غیرطبیعی مژه ها در حاشیه چشم، که منجر به مالیدن مژه ها به چشم میشه)، آتروفی پیشرونده شبکیه (بیماری دژنراتیو سلول های بینایی شبکیه که منجر به کوری میشه) و انتروپیون (معمولاً پلک پایین، به سمت داخل می‌چرخه و باعث میشه موهای روی پلک روی چشم مالیده بشن و چشمو تحریک کنن) هم نمونه های دیگه ای از این مشکلات چشمین.
• آلرژی: برخی از سگ های نژاد پاگ از انواع آلرژی ها رنج می برن؛ از حساسیت های تماسی گرفته تا آلرژی های غذایی. اگه پاگ شما پنجه های خودشو لیس میزنه یا صورتشو به شدت میماله، به آلرژی مشکوک بشین و اونو به دامپزشکی ببرین.
• جرب دمودکتیک: این جرب دمودیکوزیس هم نامیده میشه. همه سگ ها مسافر کوچیکی به نام کنه دمودکس رو با خودشون حمل می کنن. سگ مادر این کنه رو در چند روز اول زندگی به توله هاش منتقل می کنه. کنه های دمودکس در فولیکول های مو زندگی می کنن و معمولاً هیچ مشکلی ایجاد نمی کنن.
  با این حال، اگه پاگ شما سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشه، می تونه به این جرب مبتلا بشه. جرب دمودکتیک می تونه موضعی یا عمومی باشه. در شکل موضعی، لکه هایی از پوست قرمز و پوسته پوسته میشه و ریزش مو در سر، گردن و پاهای جلویی ظاهر میشه. این بیماری به عنوان یه بیماری برای توله سگ در نظر گرفته میشه و اغلب خود به خود برطرف میشه. با این حال، باید سگ خودتونو نزد دامپزشک ببرین چون می تونه به شکل عمومی جرب دمودکتیک تبدیل بشه. جرب دمودکتیک عمومی کل بدنو می پوشونه و توله سگ های مسن تر و سگ های بالغ جوون رو تحت تاثیر قرار میده. سگ دچار لکه های پوستی، لکه های طاسی و عفونت های پوستی در سراسر بدن میشه.
• عفونت استاف: باکتری استاف معمولاً روی پوست یافت میشه، اما برخی از سگ ها اگه سیستم ایمنی بدنشون تحت فشار قرار بگیره، دچار جوش و فولیکول های موی عفونی میشن. ضایعات می تونن مثل کهیر در جایی که مو وجود داره به نظر برسن. در نواحی بدون مو، ضایعات می تونن شبیه کرم حلقوی باشن. برای درمان مناسب باید با دامپزشک تماس بگیرین.
• عفونت قارچی: اگه پاگ شما بوی بد یا خارش داشته باشه و پوستش سیاه و ضخیم شده باشه، ممکنه مبتلا به عفونت قارچی شده باشه. معمولاً زیر بغل، پاها، کشاله ران، گردن و داخل گوش ها رو درگیر می کنه. دامپزشک شما می تونه داروهایی رو برای رفع این مشکل تجویز کنه.
• مشکلات مهره ای: نژاد های پوزه کوتاه مانند پاگ، بولداگ و بولداگ فرانسوی می تونن مهره های بدشکل داشته باشن. گاهی اوقات، تنها تعدادی از مهره ها تحت تاثیر قرار می گیرن و سگ می تونه زندگی عادی داشته باشه. بقیه پاگ ها بین ۴ تا ۶ ماهگی تلو تلو می‌خورن و راه رفتن ناهماهنگ و ضعیفی از خودشون نشون میدن. برخی از سگ ها به تدریج بدتر میشن و حتی ممکنه فلج بشن. علت این وضعیت ناشناخته ست اما جراحی می تونه کمک کنه.

• تغییر شکل مفصل ران (هیپ دسپلازی): این بیماری روی نژادهای کوچیک درست مثل نژاد های بزرگ از جمله پاگ تأثیر میذاره. بسیاری از عوامل از جمله ژنتیک، محیط و رژیم غذایی در ایجاد این تغییر شکل مفصل ران نقش دارن. پاگ های مبتلا معمولاً می تونن با توجه مناسب دامپزشکی زندگی عادی و سالمی داشته باشن.
• بیماری Legg-Perthes: این بیماری دیگه ایه که مفصل ران رو درگیر می کنه. بسیاری از نژاد های عروسکی مستعد ابتلا به این بیماری هستن. هنگامی که پاگ شما Legg-Perthes داره، خون رسانی به سر استخوان ران کاهش پیدا میکنه و سر استخوان ران که به لگن متصل میشه شروع به متلاشی شدن می کنه. معمولاً اولین نشانه های لگ پرتس، لنگیدن و آتروفی عضله ساق پاس و زمانی رخ میده که توله سگ ها ۴ تا ۶ ماهه باشن. این عارضه رو میشه با جراحی اصلاح کرد.
• دررفتگی کشکک زانو: زمانی اتفاق میفته که مفصل زانو به داخل و خارج از جای خودش می لغزه و باعث درد میشه. این موضوع می تونه فلج کننده باشه، اما بسیاری از سگ ها با این شرایط زندگی نسبتاً عادی ای دارن.
• حساسیت به واکسیناسیون: گزارش هایی از حساسیت پاگ ها به واکسیناسیون های معمول وجود داره. معمولا علائم شامل کهیر، تورم صورت، درد و بی حالیه. سگی که به واکسن حساسه، ممکنه دچار عوارض بشه یا از بین بره؛ هرچند این اتفاق نادره. چند ساعت پس از واکسینه شدن سگ نژاد پاگتونو با دقت مانیتور کنین و در صورت مشاهده موارد غیرعادی با دامپزشک تماس بگیرین.

مراقبت و نگهداری نژاد پاگ

اگرچه نژاد پاگ بازیگوش و غیرقابل کنترله، اما یه همراه کم زحمته و برای سرپرست های مسن سگ ایده آلیه. از اونجایی که اونا نژادی کوچیک و آروم هستن و در داخل خونه نسبتاً غیر فعالن، برای آپارتمان نشینان هم گزینه خوبی هستن. اگه پاگ شما پیاده‌روی نمی‌کنه یا زیاد بازی نمیکنه، چون کلا سطح انرژی بالایی دارن، انتظار داشته باشین که با کار های مضحک سرگرمتون کنه. اونا به گرما و رطوبت حساس هستن، بنابراین اگه در یک محیط گرم یا مرطوب زندگی می کنین، مطمئن بشین که پاگ شما زمان زیادی رو خارج از خونه نمونه. افرادی که خواب سبکی دارن ممکنه لازم باشه به فکر یه جفت گوش‌گیر باشن؛ چون پاگ‌ها مستعد خروپفن!

تغذیه نژاد پاگ

مقدار توصیه شده روزانه: نصف فنجون غذای خشک با کیفیت بالا، که به دو وعده تقسیم بشه.

البته؛ اینکه سگ بالغ شما چقدر غذا می خوره به جثه، سن، هیکل، متابولیسم و سطح فعالیتش بستگی داره. سگ‌ها هم مثل آدما ویژگی های فردی دارن و همه اونا به یه اندازه غذا نیاز ندارن. کیفیت غذای سگی که خریداری می کنین هم تفاوت ایجاد می کنه.

درسته که عشق اول نژاد پاگ توجه و محبت آدماست، اما یادتون نره که عشق دومش غذاست. این سگ ها عاشق خوردن هستن. این موضوع با توجه به جثه کوچیکشون، اونارو در معرض خطر چاقی قرار میده. به عنوان صاحب نژاد پاگ، باید خویشتن داری زیادی از خودتون نشون بدین و افراطی بهش غذا ندین. با وعده بندی مناسب بهش غذا بدین، غذاها رو محدود کنین و به ورزش تشویقش کنین.

اگه میخوای رژیم اختصاصی برای سگت داشته باشی روی لینک کلیک کنین!

وضعیت مو و گرومینگ نژاد پاگ

حتی با وجود کوتاه بودن موها، پاگ ها نژادی با دو لایه پوشش مویی هستن. پاگ ها معمولاً به رنگ حنایی یا سیاه دیده میشن. رنگ حنایی می تونه طیف های مختلفی مثل طلایی یا نقره ای داشته باشه. همه پاگ ها دارای پوزه کوتاه، صاف و مشکی هستن.

موها کوتاه و صافه، اما گول نخورین. موی پاگ ها بشدت می ریزه، به خصوص توی تابستون. یه صاحب عاقل اینو می پذیره و کمد لباس خودشو مطابق با لباس های رنگ روشن می چینه که بهتر موها رو پنهان کنه. به علاوه، برس کشیدن و حموم کردن منظم به حفظ شرایط خوب و ریزش موی حداقل کمک میکنه.

ماهی یکبار حمام کافیه، اگرچه یسریا پاگ هاشونو بیشتر حمام می کنن. سایز کوچیک پاگ اینجا مزیته. می‌تونین برای حمام اونو تو آشپزخونه یا سینک ظرفشویی حمام کنین.

کوتاه کردن منظم ناخن ها هم ضروریه، چون این سگ های خانگی مثل نژاد های فعال معمولاً ناخن های خودشونو تو فضای باز سوهان نمی کنن. بهتره هر چند هفته یکبار گوش های پاگو تمیز کنین.

اون چیزی که نیاز به توجه ویژه داره، چین و چروک صورت پاگه. این چین‌ها در صورت مرطوب یا کثیف شدن، کانون عفونت هستن. چین و چروک ها باید بعد از حمام کاملاً خشک بشن و در حین شستشو کاملا تمیز بشن. یسریا از یه توپ پنبه ای خشک برای اینکار استفاده می کنن و یسری دیگه از دستمال مرطوب کودک تجاری برای پاک کردن چین ها استفاده می کنن. علاوه بر این، چشم های برآمده پاگ هم نیاز به توجه ویژه ای داره.

چشم ها به دلیل بیرون زدگی در برابر آسیب و تحریک ناشی از صابون ها و مواد شیمیایی آسیب پذیر هستن. مثل خیلی از نژادهای کوچیک، نژاد پاگ می تونه به بیماری های لثه حساس باشه. مسواک زدن منظم با یه مسواک کوچیک و نرم و خمیر دندون مناسب سگ از این اتفاق جلوگیری می کنه.

بهتره از وقتی کوچیک و پاپی هستش به مسواک زدن و معاینه عادتش بدین. دائم با پنجه هاش ور برین (سگ ها روی پاهاشون حساس هستن) و داخل دهانشو نگاه کنین. نظافت رو براش به یه تجربه مثبت و پر از پاداش و تشویقی تبدیل کنین و در بزرگسالی زمینه رو برای معاینات آسون دامپزشکی و سایر خدمات فراهم کنین.

در حین اصلاح کردن موها زخم، بثورات یا علائم عفونت مثل قرمزی، حساسیت یا التهاب روی پوست، بینی، دهان، چشم ها و پاها رو بررسی کنین. چشم ها باید شفاف و بدون قرمزی یا ترشح باشن. معاینه دقیق هفتگی به شما کمک می کنه تا مشکلات سلامتی احتمالی رو زود تشخیص بدین.

ارتباط نژاد پاگ با کودکان و سایر حیوانات خانگی

پاگ ها عاشق بچه ها هستن. اگرچه پاگ کوچیکه، اما مثل یکسری از نژاد های عروسکی ظریف نیست، بخاطر همین یه نژاد خوب برای خانواده های دارای فرزنده. با این حال، بچه هایی که می خوان یه حیوان خانگی فعال برای توپ بازی یا فوتبال داشته باشن، باید از خیرش بگذرن. افراد بزرگسال همیشه باید روی تعامل بین بچه ها و حیوانات خانگی نظارت کنن. پاگی که به درستی آموزش دیده و اجتماعی شده باشه، از همراهی سگ ها لذت می بره و می تونه به گربه ها، خرگوش ها و سایر حیوانات اعتماد کنه.

منبع : dogtime

دکتر ژینوس مرتضوی

دانشجوی دکتری عمومی دانشگاه سمنان