زمان مطالعه21 دقیقه
می پسنـدم0
اندازه متن12
نژاد پاگ یه نژاد قوی و جمع و جور و شوخ طبعه. پاگ ها علاقه به خودنمایی دارن وبه عنوان دلقک دنیای سگ ها شناخته میشن. درسته که پاگ ها سگ های اصیلی هستن، اما ممکنه اونارو در پناهگاه ها یا گروه های نجات هم ببینین.
یادتون باشه که اگه می خواین سگی رو به خونه بیارین، بجای اینکه بخرین، اگه امکانش هست به سرپرستی بگیرین.
نژاد پاگ در اصل یه نژاد دست آموزه که با همنشینی با آدما سر کیف میاد. اونا خیلی حساسن و با اینکه می تونن یه حیوان خانگی عالی آپارتمانی باشن، اما خیلی خوششون نمیاد که برای مدت طولانی در طی روز توی خونه تنها بمونن .
با اینکه این توله ها یکم لجباز و سرکشن، اما سگ های بازیگوش و مهربون و خونگرمی هستن که حتی با صاحبای تازه کار هم به خوبی کنار میان. اگه دنبال یه رفیق دوست داشتنی و راحت هستین، نژاد پاگ بهترین انتخاب برای شماست!
همین الان از متخصص برای سلامت سگت کمک بگیر
چهره خنده دار نژاد پاگ، با چین و چروک های عمیق اطراف چشم های درشت و تیره و صورت گرد و صافش، نمی تونه از خندیدن شما جلوگیری کنه.
معتقدن که اسم پاگ از یه کلمه لاتین به معنی “مشت” گرفته شده؛ چون صورتشون شبیه دست مشت شده آدماس. پاگ ها ذاتا دلقکن، اما خودشونو با وقار جلوه میدن. سگ های بازیگوشی هستن و همیشه آماده بازین، اما احساساتی هم هستن و باید به صاحبشون نزدیک و باهاش صمیمی باشن. دوست دارن تو مرکز توجه باشن و اگه نادیده گرفته بشن، خیلی دلشون میشکنه.
وتوریا کلی مطلب درباره انواع نژادها داره؛ اگه میخوای بخونی کلیک کن!
پاگ ها سگ های پهن و ضمختی هستن و معمولاً بیشتر از ۸ کیلوگرم وزن ندارن. سر اونا بزرگ و گرده و چشم های درشت و گردی دارن و همینطور چین و چروک های عمیق و مشخصی روی صورتشون دارن.
افسانه ها حاکی از اینه که چینی ها در پرورش این نژاد دستی داشتن و به این چین و چروک ها اهمیت می دادن؛ چون تو فرهنگ اونا شبیه نماد های خوش شانسی بوده. تازه برای سگ هایی که چین و چروکشون یجورایی حروف کلمه “شاهزاده” رو تو زبون چینی تشکیل می داد، خیلی بیشتر ارزش قائل بودن.
به خال های روی گونه های پاگ “نقاط زیبایی” میگن. پوزه اونا سیاهه و یه چیزی شبیه “علامت شست” و یه رد سیاه روی پیشونیشون به وضوح مشخصه. گوش های پاگ صاف، سیاه و مخملیه و یه فک زیرین مشخص داره که دندون های پایینش یکم جلوتر از دندون های بالاشن. یه دم محکم پیچ خورده هم داره.
نژاد سگ پاگ از نظر شخصیتی شاد و مهربون، وفادار و جذاب، بازیگوش و شیطونن. اونا خیلی باهوشن، با این حال اگه اراده کنن میتونن آموزشو چالش برانگیز کنن.
با اینکه سگ های نژاد پاگ می تونن نگهبان های خوبی باشن، اما خیلی تمایلی به سروصدا کردن ندارن؛ چیزی که همسایه های شما از اون استقبال می کنن.
اگه آموزش ببینن و به درستی اجتماعی بشن، با بقیه حیوونا و بچه ها به خوبی کنار میان. از اونجایی که یه نژاد کوچیک و آروم هستن و داخل خونه نسبتاً کم فعالیتن، انتخاب خوبی برای آپارتمان نشینا هستن.
بخاطر صورت صاف و فلتی که دارن، توی هوای خیلی گرم یا خیلی سرد عملکرد خوبی ندارن و باید در داخل خونه نگهداری بشن. نژاد پاگ موهای کوتاه و پوشش مویی دو لایه داره و به ریزش زیاد معروفه. اگه با یه پاگ زندگی می کنین، بهتره که روی یه جاروبرقی با کیفیت سرمایه گذاری کنین!
سگ های نژاد پاگ تو چین به وجود اومدن و قدمتشون به سلسله هان (۲۰۶ سال پیش از میلاد تا ۲۰۰ سال پس از میلاد) برمی گرده. یه سری از مورخ ها معتقدن که اونا با ماستیف تبتی مرتبط هستن.
امپراطوران چین اونارو ارزشمند می‌دونستن و تو اقامتگاه‌های مجلل ازشون نگهداری میکردن، حتی گاهی اوقات توسط سربازا هم محافظت می‌شدن. پاگ ها یکی از سه نوع سگ پوزه کوتاهی هستن که توسط چینی ها پرورش داده شدن: سگ شیر، سگ پکنی و لوسز که سگ باستانی پاگ بوده. یه سری فکر می کنن که “فو داگ” معروف چین، نمایشی از پاگ باستانیه. شواهدی از سگ های پاگ مانند در تبت و ژاپن باستان هم یافت شده.
در اواخر دهه ۱۵۰۰ و اوایل دهه ۱۶۰۰، چین تجارت خودشو با کشورهای اروپایی شروع کرد. بر اساس گزارش ها، اولین پاگ هایی که به اروپا آورده شدن با تاجر های هلندی اومدن که نام این نژادو موپشوند گذاشتن، اسمی که هنوز هم امروزه استفاده می شه.
سگ های نژاد پاگ به سرعت مورد علاقه خانواده های سلطنتی تو سراسر اروپا واقع شدن و حتی در تاریخ بسیاری از این خانواده ها نقش ایفا کردن.
در هلند، سگ پاگ به سگ رسمی خاندان اورانیه تبدیل شد؛ درست بعد از اینکه طبق گزارش ها، یه پاگ جون ویلیام، شاهزاده اورانیه رو با دادن هشداری مبنی بر نزدیک شدن اسپانیایی ها بهش در سال ۱۵۷۲ نجات داد. وقتی که ویلیام سوم در سال ۱۶۸۸ به همراه همسرش مری دوم به انگلستان رفت تا تاج و تخت رو از جیمز دوم بگیره، پاگ هاشو همراه خودش آورده بود.
میگن که پاگ های سیاه در دهه ۱۷۰۰ وجود داشتن چون هنرمند مشهور، ویلیام هوگارث، از علاقه مندان به پاگ بود. اون یه پاگ سیاه و یه عالمه پاگ دیگه رو در نقاشی های معروف خودش به تصویر کشید. همچنین در سال ۱۷۸۵، گویا پاگ رو در نقاشی های خودش آورده بود.
با گسترش محبوبیت نژاد سگ پاگ در سراسر اروپا، معمولا در کشورهای مختلف با نام های مختلف شناخته می شد. در فرانسه به اون کارلین می گفتن. در اسپانیا Dogullo، در آلمان Mops و در ایتالیا کاگانلینو بهشون میگفتن.
ماری آنتوانت قبل از ازدواج با لوئی شانزدهم در سن ۱۵ سالگی یه پاگ به نام موپس داشت. زن مشهور فرانسوی دیگه ای به نام ژوزفین بناپارت یه پاگ به نام فورچون داشت. ژوزفین قبل از ازدواج با ناپلئون بناپارت در زندان Les Carmes محبوس بود. از اونجایی که پاگ محبوبش تنها ملاقاتی اون بود، پیام هایی رو تو قلاده سگ مخفی می کرد تا برای خانواده اش ببره.
در اوایل دهه ۱۸۰۰، پاگ ها به عنوان یه نژاد استاندارد معرفی شدن که در دو لاین در انگلستان غالب شدن. یک لاین، موریسون نامیده می شد و بنا به گزارش ها، بر پایه سگ های سلطنتی ملکه شارلوت، همسر جورج سوم، بنا شد. لاین دیگه توسط خانم و اقای Willoughby d’Eresby توسعه داده شد و بر روی سگ های وارداتی از روسیه یا مجارستان پایه گذاری شد.
نژاد پاگ برای اولین بار در سال ۱۸۶۱ در انگلستان به نمایش گذاشته شد. کتاب studbook در سال ۱۸۷۱ با ۶۶ پاگ در جلد اول منتشر شد. در همین حال، در چین، پرورش نژاد پاگ توسط خانواده های سلطنتی ادامه پیدا میکرد. وقتی که که انگلیسی ها در سال ۱۸۶۰ کاخ امپراطوری چین رو تسخیر کردن، چندین نژاد پاگ رو کشف کردن و تعدادی از سگ های کوچیک رو با خودشون به انگلستان آوردن.
دو پاگ به نام های لمب و ماس به انگلستان آورده شدن. این دو لاین چینی خالص، ” Click” رو پرورش و تولید کردن. اون یه سگ برجسته بود و بارها با سگ هایی از دو خط Willoughby و Morrison پرورش داده شد. کلیک با ساختن نژاد پاگ به طور کلی و شکل دادن به پاگ مدرن اونطور که امروز می شناسیم اعتبار داره.
پاگ ها در دوران ویکتوریا بسیار محبوب شدن و در بسیاری از نقاشی ها، کارت پستال ها و مجسمه های اون دوره به نمایش در اومدن. اغلب، اونارو با قلاده های پهن و تزئینی یا کمان های بزرگ دور گردن کوتاه و ضخیمشون به تصویر میکشیدن.
ملکه ویکتوریا پاگ های زیادی داشت و همچنین اونا رو پرورش داد. ملکه پاگ‌های حنایی زرد آلویی رو ترجیح می‌داد، در حالی که یکی دیگه از علاقه‌مندان به پاگ‌ها، لیدی براسی، بعد از اینکه در سال ۱۸۸۶ تعدادی از پاگ‌های سیاه رو از چین آورد، مد شد.
نژاد پاگ پس از جنگ داخلی به ایالات متحده معرفی شد و این نژاد در سال ۱۸۸۵ توسط American Kennel Club به رسمیت شناخته شد. در ابتدا، پاگ ها بسیار محبوب بودن، اما در آغاز قرن، علاقه به این نژاد کم شد. چند پرورش دهنده اختصاصی به تولید مثل ادامه دادن و پس از چند سال، این نژاد دوباره محبوبیت پیدا کرد. باشگاه سگ پاگ آمریکا که در سال ۱۹۳۱ تأسیس شد، در آن سال توسط AKC به رسمیت شناخته شد.
انتظار نداشته باشین که سگ نژاد پاگ شما مثل یه سگ شکارچی باشه یا نگهبانی بده. پاگ ها برای همدم بودن تربیت شدن و این دقیقاً همون کاریه که به بهترین شکل انجامش میدن. پاگ میل به محبت داره و عاشق بغل شماست و اگه فداکاری ها و محبتش متقابل نباشه خیلی ناراحت میشه.
اون تمایل داره یه سگ بی تحرک باشه و به این قانعه که موقعی که شما کتاب میخونین یا تلوزیون تماشا میکنین بغل شما بنشینه. این به این معنا نیست که پاگ مثل یه چوب خشک و سرده؛ برعکس، یه سگ بازیگوش و خنده داره که از زندگی کردن باهاش لذت می برین و صاحبشو با کارهای مضحک و احمقانش میخندونه.
خلق و خوشون تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله وراثت، تربیت و اجتماعی شدن قرار داره. توله سگ هایی که خلق و خوی خوبی دارن کنجکاو و بازیگوش هستن و مایلن به مردم نزدیک بشن و توسط اونا نگهداری بشن. سعی کنین یه توله سگ متعادل رو انتخاب کنین، نه توله سگی که در حال کتک زدن هم نوعاشه یا سگی که یه گوشه کز کرده.
همیشه حداقل یکی از والدینش رو ملاقات کنین (معمولاً مامانش در دسترسه) تا مطمئن بشین که خلق و خوی خوبی داره و شما باهاش راحتین. دیدن خواهر و برادر یا نسل های قبل ترش هم برای ارزیابی اینکه یه توله سگ وقتی بزرگ بشه چجوری خواهد بود مفیده.
مثل هر سگی، نژاد پاگ تو جوونی به اجتماعی شدن اولیه نیاز داره (قرار گرفتن در معرض افراد مختلف، مناظر، صداها و تجربیات مختلف) اجتماعی شدن به شما کمک می کنه تا مطمئن بشین که توله سگ پاگ شما به یه سگ خوب تبدیل میشه.
ثبت نام کردنش تو کلاس مهد توله سگ ها یه شروع عالیه. دعوت مرتب از مهمون های مختلف و بردنش به پارک‌های شلوغ یا فروشگاه‌هایی که به سگ‌ها اجازه ورود میدن، و حتی به گردش بردنش برای ملاقات با همسایه‌ها هم بهش کمک میکنه تا مهارت‌های اجتماعی خودش رو تقویت کنه.
سگ های نژاد پاگ به طور کلی سالمن، اما مثل هر نژاد دیگه ای مستعد ابتلا به یکسری بیماری ها هستن. این به این معنی نیست که همه پاگ ها به یک یا همه این بیماری ها مبتلا میشن، اما اگه به این نژاد فکر می کنین مهمه که نسبت به این بیماری ها آگاهی داشته باشین. اگه در حال خرید یه توله سگ هستین، یه پرورش دهنده خوب پیدا کنین که گواهی سلامت هر دو والدین توله سگ رو بهتون نشون بده.
اگرچه نژاد پاگ بازیگوش و غیرقابل کنترله، اما یه همراه کم زحمته و برای سرپرست های مسن سگ ایده آلیه. از اونجایی که اونا نژادی کوچیک و آروم هستن و در داخل خونه نسبتاً غیر فعالن، برای آپارتمان نشینان هم گزینه خوبی هستن. اگه پاگ شما پیاده‌روی نمیکنه یا زیاد بازی نمیکنه، چون کلا سطح انرژی بالایی دارن، انتظار داشته باشین که با کار های مضحک سرگرمتون کنه. اونا به گرما و رطوبت حساس هستن، بنابراین اگه در یک محیط گرم یا مرطوب زندگی می کنین، مطمئن بشین که پاگ شما زمان زیادی رو خارج از خونه نمونه. افرادی که خواب سبکی دارن ممکنه لازم باشه به فکر یه جفت گوش‌گیر باشن؛ چون پاگ‌ها مستعد خروپفن!
مقدار توصیه شده روزانه: نصف فنجون غذای خشک با کیفیت بالا، که به دو وعده تقسیم بشه.
البته؛ اینکه سگ بالغ شما چقدر غذا می خوره به جثه، سن، هیکل، متابولیسم و سطح فعالیتش بستگی داره. سگ‌ها هم مثل آدما ویژگی های فردی دارن و همه اونا به یه اندازه غذا نیاز ندارن. کیفیت غذای سگی که خریداری می کنین هم تفاوت ایجاد می کنه.
درسته که عشق اول نژاد پاگ توجه و محبت آدماست، اما یادتون نره که عشق دومش غذاست. این سگ ها عاشق خوردن هستن. این موضوع با توجه به جثه کوچیکشون، اونارو در معرض خطر چاقی قرار میده. به عنوان صاحب نژاد پاگ، باید خویشتن داری زیادی از خودتون نشون بدین و افراطی بهش غذا ندین. با وعده بندی مناسب بهش غذا بدین، غذاها رو محدود کنین و به ورزش تشویقش کنین.
اگه میخوای رژیم اختصاصی برای سگت داشته باشی روی لینک کلیک کنین!
حتی با وجود کوتاه بودن موها، پاگ ها نژادی با دو لایه پوشش مویی هستن. پاگ ها معمولاً به رنگ حنایی یا سیاه دیده میشن. رنگ حنایی می تونه طیف های مختلفی مثل طلایی یا نقره ای داشته باشه. همه پاگ ها دارای پوزه کوتاه، صاف و مشکی هستن.
موها کوتاه و صافه، اما گول نخورین. موی پاگ ها بشدت می ریزه، به خصوص توی تابستون. یه صاحب عاقل اینو می پذیره و کمد لباس خودشو مطابق با لباس های رنگ روشن می چینه که بهتر موها رو پنهان کنه. به علاوه، برس کشیدن و حموم کردن منظم به حفظ شرایط خوب و ریزش موی حداقل کمک میکنه.
ماهی یکبار حمام کافیه، اگرچه یسریا پاگ هاشونو بیشتر حمام می کنن. سایز کوچیک پاگ اینجا مزیته. می‌تونین برای حمام اونو تو آشپزخونه یا سینک ظرفشویی حمام کنین.
کوتاه کردن منظم ناخن ها هم ضروریه، چون این سگ های خانگی مثل نژاد های فعال معمولاً ناخن های خودشونو تو فضای باز سوهان نمی کنن. بهتره هر چند هفته یکبار گوش های پاگو تمیز کنین.
اون چیزی که نیاز به توجه ویژه داره، چین و چروک صورت پاگه. این چین‌ها در صورت مرطوب یا کثیف شدن، کانون عفونت هستن. چین و چروک ها باید بعد از حمام کاملاً خشک بشن و در حین شستشو کاملا تمیز بشن. یسریا از یه توپ پنبه ای خشک برای اینکار استفاده می کنن و یسری دیگه از دستمال مرطوب کودک تجاری برای پاک کردن چین ها استفاده می کنن. علاوه بر این، چشم های برآمده پاگ هم نیاز به توجه ویژه ای داره.
چشم ها به دلیل بیرون زدگی در برابر آسیب و تحریک ناشی از صابون ها و مواد شیمیایی آسیب پذیر هستن. مثل خیلی از نژادهای کوچیک، نژاد پاگ می تونه به بیماری های لثه حساس باشه. مسواک زدن منظم با یه مسواک کوچیک و نرم و خمیر دندون مناسب سگ از این اتفاق جلوگیری می کنه.
بهتره از وقتی کوچیک و پاپی هستش به مسواک زدن و معاینه عادتش بدین. دائم با پنجه هاش ور برین (سگ ها روی پاهاشون حساس هستن) و داخل دهانشو نگاه کنین. نظافت رو براش به یه تجربه مثبت و پر از پاداش و تشویقی تبدیل کنین و در بزرگسالی زمینه رو برای معاینات آسون دامپزشکی و سایر خدمات فراهم کنین.
در حین اصلاح کردن موها زخم، بثورات یا علائم عفونت مثل قرمزی، حساسیت یا التهاب روی پوست، بینی، دهان، چشم ها و پاها رو بررسی کنین. چشم ها باید شفاف و بدون قرمزی یا ترشح باشن. معاینه دقیق هفتگی به شما کمک می کنه تا مشکلات سلامتی احتمالی رو زود تشخیص بدین.
پاگ ها عاشق بچه ها هستن. اگرچه پاگ کوچیکه، اما مثل یکسری از نژاد های عروسکی ظریف نیست، بخاطر همین یه نژاد خوب برای خانواده های دارای فرزنده. با این حال، بچه هایی که می خوان یه حیوان خانگی فعال برای توپ بازی یا فوتبال داشته باشن، باید از خیرش بگذرن. افراد بزرگسال همیشه باید روی تعامل بین بچه ها و حیوانات خانگی نظارت کنن. پاگی که به درستی آموزش دیده و اجتماعی شده باشه، از همراهی سگ ها لذت می بره و می تونه به گربه ها، خرگوش ها و سایر حیوانات اعتماد کنه.
منبع : dogtime
دانشجوی دکتری عمومی دانشگاه سمنان
