پاروو ویروس(CPV) :علائم ، تشخیص و درمان
پاروو ویروس چیه؟ حتما تا حالا دیدین که یکسری از سگ ها به این بیماری مبتلا شدن این بیماری در سگ ها زیاد دیده میشه. توی این مطلب در مورد ماهیت این بیماری بیشتر صحبت میکنیم
پاروو ویروس سگ یه ویروس بسیار مسریه که معمولاً باعث بیماری گوارشی در سگ‌های جوان و واکسینه نشده میشه. علائم بالینی اشامل بی اشتهایی، بی حالی، استفراغ و اسهاله که اغلب خونریزی دهنده است. تشخیص معمولا بر اساس شرح حال، یافته های معاینه بالینی و آزمایش آنتی ژن مدفوعه. درمان هم عمدتاً به صورت بستری یا سرپایی و به صورت درمان حمایتیه چون درمان خاصی برای این بیماری در دسترس نیست.
پاروو ویروس (CPV)
عفونت پاروو ویروس سگ یک بیماری ویروسی بالقوه کشنده است . همونطور که گفتیم اغلب توله سگ ها یا سگ های بالغ واکسینه نشده رو تحت تاثیر قرار میده. این ویروس در برابر تعدادی از ضدعفونی‌کننده‌های رایج مقاومه و ممکنه چندین ماه یا احتمالاً سال‌ها در مناطق آلوده زنده بمونه.
چه نژادهایی بیشتر درگیر میشن؟
روتوایلرها، پیت بول تریرهای آمریکایی، دوبرمن پینچر، اسپرینگر اسپانیل انگلیسی و ژرمن شپردها بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری هستن، اما هر نژادی ممکنه به این ویروس مبتلا بشه. با درمان مناسب، 68٪ تا 92٪ از سگ های مبتلا به ویروس زنده میمونن.
چجوری منتقل میشه چجوری سگ بیمار میشه ؟
ویروس از طریق تماس مستقیم با سگ یا مدفوع آلوده منتقل میشه. انتقال غیر مستقیم، مثل انتقال از اشیاء آلوده به مدفوع، هم منبع مهمی برای گسترش این عفونته. این ویروس تا 3 هفته پس از عفونت در مدفوع سگ بیمار وجود داره و سگ هایی که بهبود پیدا میکنن ممکنه تا مدتی به عنوان حامل پاروو ویروس عمل کنن.
ویروس از طریق دهان یا بینی وارد بدن میشه تکثیر پیدا میکنه و به جریان خون منتقل می شه در سراسر بدن به سلول‌هایی که به سرعت تقسیم میشن، به ویژه سلول‌های مغز استخوان، بافت‌های تولیدکننده سلول‌های خونی و بافت پوشش روده کوچک حمله میکنه. تکثیر ویروس در بافت پوشش روده باعث آسیب شدید و اسهال خونی میشه . باکتری های نرمال (فلور روده) روده ممکنه وارد بافت آسیب دیده و جریان خون بشن و بیماری رو بدتر کنن.
سگ های مبتلا همچنین میتونن دچار کاهش تعداد گلبول های سفید خون بشن . گلبول های سفید وظیفه ی محافظت از بدن رو در برابر عفونت ها به عهده دارن پس این اتفاق امکان آسیب بیشتر به بدن توسط ویروس و عفونت های باکتریایی دیگه رو بیشتر میکنه.
پاروو ویروس چه علائمی داره ؟
در توله سگ‌ها ، پاروو ویروس به ندرت ممکنه قلب رو درگیر کنه و منجر به ایجاد علائم نارسایی قلبی بدون حضور علائم گوارشی (مانند اسهال) بشه.
سگ های آلوده ممکنه بعضی اوقات علائم بیماری رو نشون ندن. این بیماری بالینی ممکنه در اثر استرس، تغذیه نامناسب و یا قرار گرفتن در محیط استرس زا مثل پانسیون گسترش خیلی بیشتری پیدا کنه و علائم بیماری ممکنه در صورت آلوده شدن به سایر عفونت های دستگاه گوارش بدتر بشه.
تماس طولانی مدت با سگی که مقادیر بالایی از ویروس رو دفع می کنه، احتمال ابتلا به پاروو ویروس رو افزایش می ده. سگ آلوده ممکنه قبل از شروع علائمش هم ناقل باشه.
علائم بالینی این ویروس معمولاً بین ۲ تا ۱۴ روز بعد از ابتلا بروز میکنه اما به طور معمول ۵ تا ۷ روز بعد از ابتلا علائم کم کم ایجاد میشه.
علائم اولیه ممکنه به صورت غیراختصاصی بروز کنه یعنی چیزی که به طور عمومی موقع بیمار شدن رخ میده (به عنوان مثال، کسلی، از دست دادن اشتها، تب) اما با پیشرفت بیماری در عرض ۱ تا ۲ روز به استفراغ و اسهال خونی ختم میشه.
درد شکم ممکنه نشانه مسدود شدن روده باشه که نیاز به درمان اورژانسی داره. سگ هایی که به شدت آسیب میبینن ممکنه توی شوک باشن. از طرف دیگه، عفونت بدون بروز علائم ظاهری هم شایع است. اکثر سگ ها با درمان های حمایتی مناسب ظرف چند روز بهبود پیدا میکنن اما بعضی هاشون ممکنه در عرض چند ساعت پس از شروع علائم بمیرن.
چجوری تشخیصش میدن؟
تشخیص بر اساس هیستوری و علائم بالینی سگ اتفاق میقته و با مثبت شدن آزمایش مدفوع (rapid test kit) یا خون تأیید می شه.
این آزمایش ها می تونن سویه جدیدتر ویروس معروف به CPV-2c رو هم شناسایی کنن. آزمایش مدفوع (کیت)، پروتئین ویروسی رو تشخیص میده . اگه خیلی زود در سیر بیماری انجام بشه، ممکنه حتی با وجود عفونت، جواب منفی رو از خودش نشون بده . بنابراین، اگه هیستوری و علائم، وجود احتمالی ویروس رو تأیید می کنه ممکنه دامپزشک پتتون نیاز به تکرار آزمایش داشته باشه.
میخواین در مورد بقیه ی بیماری های پت بدونین؟ پس کلیک کنین
پاروو ویروس چجوری درمان میشه؟
هیچ درمان خاصی برای از بین بردن ویروس وجود ندارد. بیشتر سگ ها با درمان های حمایتی مناسب خوب میشن درمان هایی که روی جایگزینی و تامین مایعات و الکترولیت های از دست رفته بدن (مایع درمانی) تمرکز دارن.محلول های الکترولیت خوراکی یا همان ors (که برای جایگزینی سدیم و پتاسیمی که از طریق روده از بین میرن استفاده میشن) ممکنه در سگ هایی با کم آبی (دهیدریشن) خفیف بدون سابقه استفراغ استفاده بشن.
سگ هایی که به شدت آسیب دیده باشن به مایعات داخل وریدی نیاز دارن. اکثر سگ هایی که در 3 تا 4 روز اول بیماری زنده میمونن، معمولاً در عرض 1 هفته خوب میشن. استفراغ مداوم رو میشه با تجویز دارو کنترل کرد. در مواردی که احتمال وجود عفونت باکتریایی ثانویه وجود داره، ممکنه از آنتی بیوتیک هم استفاده بشه.
رژیم غذایی مهمه
برای رژیم غذایی حیوان خونگیتون از دامپزشک راهنمایی بگیرین برای اینکار تیم وتوریا در خدمتتونه تا اگه پتتون دچار هر نوع بیماری شد بتونین از رژیم غذایی مناسب شرایط و بیماری پتتون استفاده کنین برای مشاوره و دریافت رژیم غذایی کلیک کنین
قبلاً تصور می شد که تا زمانی که استفراغ فروکش نکنه باید از دادن غذا و آب خودداری کرد . با این حال، به تازگی مشخص شده که تغذیه زودتر با بهبود زودتر، افزایش وزن و بهبود عملکرد روده همراهه و ارتباط مستقیم داره. بنابراین، دامپزشک ها ممکنه یه لوله تغذیه در سگ هایی که به راحتی غذا نمیخورن قرار بدن. وقتی که استفراغ به مدت 12 تا 24 ساعت متوقف شد، میشه به آرومی مقادیر کمی از یه رژیم غذایی ملایم (مثل پنیر و برنج یا یک رژیم غذایی تحت نظارت متخصص) رو به سگ داد. اگه علائم بعد از تغذیه دوباره تکرار شد، از دامپزشک مشورت بگیرین. اگه غذا رو تحمل کرد، رژیم غذایی ملایم معمولاً بهتره به مدت 1 الی 2 هفته ادامه پیدا کنه، بعدش میشه به تدریج رژیم غذایی منظم سگ رو از سر گرفت.
چجوری کنترل میشه؟
برای اینکه آلودگی محیطی کمتر بشه و این بیماری به سایر حیوانات منتقل نشه، سگ‌های مبتلا به عفونت پاروو ویروسی چه این عفونت تایید شده باشه یا مشکوک به پاروو ویروس باشن ، باید تحت شرایط خاصی با روش‌های معمول جداسازی (قفس جداگانه، لباس‌ها و دستکش‌های محافظ برای نگهبانان، تمیز کردن مکرر و کامل منطقه و…) نگهداری بشن. مناطق آلوده باید به طور کامل تمیز بشن تا کثیفی های قابل مشاهده، مدفوع و سایر مواد از بین برن.
سفید کننده خانگی (نسبت 1 به 30 ، 1 قسمت سفید کننده ، 30 قسمت آب) میتونه در ناحیه آلوده استفاده بشه و ویروس رو غیرفعال کنه. از همین محلول ها میشه به عنوان حمام پا برای ضدعفونی کردن کفش ها استفاده کرد. ضدعفونی دست ها، لباس ها و کاسه ها و اسباب بازی ها و ظرف غذا و آب سگ رو کاملا توصیه میکنیم.
واکسیناسیون خیلی مهمه
برای جلوگیری از عفونت پاروو ویروس سگ انجام شدن واکسیناسیون خیلی مهمه. واکسیناسیون توله سگ ها باید در سنین 6 تا 8، 10 تا 12 و 14 تا 16 هفتگی شروع و بعد از اون 1 سال بعد و سپس هر 3 سال یک بار انجام بشه. توصیه های دامپزشکتون رو برای واکسیناسیون پاروو ویروس برای محافظت از پتتون جدی بگیرین. علاوه بر این، توله‌ها باید از بالغ هایی که در تماس با سایر سگ ها هستن و همچنین از محیط های پر تراکم دور نگه داشته بشن.
پاروو ویروس میتونه برای یک سال یا بیشتر توی محیط زنده بمونه. پس حواستون باشه داخل یه پانسیون یا بیمارستان دامپزشکی، قفس ها و تجهیزات باید قبل از استفاده مجدد تمیز، ضدعفونی و خشک بشن. همین کارها رو باید برای خونه هم انجام داد. از بین بردن مواد در خارج از خانه که ضدعفونی کامل مقدور نیست، مهمه. ضدعفونی‌کننده‌ها رو می‌توان با شیلنگ‌های اسپری در فضای باز استفاده کرد، اما نسبت به سطوح تمیز و داخل ساختمان، تأثیر کمتری خواهند داشت. توی محیط خونه ای که اخیرا پاروو ویروس توش وجود داشته، فقط توله سگ های کاملاً واکسینه شده یا سگ های بالغ اجازه ورود داشته باشن.
منبع سایت msd
دانشجوی دکتری عمومی دانشگاه سمنان
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.