زمان مطالعه7 دقیقه
می پسنـدم0
اندازه متن12
ویروس پنلوکوپنی گربه، از خانواده پاروو ویروس هاست که باعث این بیماری میشه. عامل بیماری یک DNA ویروس تک رشته‌ای و فاقد پوششه که در سرتاسر جهان وجود داره و می تونه بیش از یک سال در محیط باقی بمونه؛ مگر اینکه از ضدعفونی کننده های قوی برای غیرفعال کردنش استفاده بشه.
پاروویروس سگ‌ها سویه‌ای متفاوت از پاروویروس گربه هاست اما پاروویروس گربه ها مثل پاروویروس سگ‌ها بسیار ویروس مقاومیه و تنها با محلولی به نام هیپوکلریت سدیم (وایتکس) از بین میره. عامل بیماری در صورتی که از وایتکس در امان باشه میتونه ماه‌ها در محیط خونه زنده بمونه و در محیط بیرون هم در صورتی که از نور خورشید در امان باشه میتونه تا سال‌ها زنده بمونه.
همین الان از متخصص برای سلامت سگت کمک بگیر
اصطلاح پنلوکوپنی به سطح پایین غیر طبیعی گلبول های سفید خون اشاره داره. این اختلال در حال حاضر به ندرت توسط دامپزشک ها دیده میشه که احتمالاً به دلیل استفاده گسترده از واکسن هاست. با این حال، نرخ عفونت در جمعیت گربه های واکسینه نشده همچنان بالاست و این بیماری بعضا در بچه گربه های واکسینه شده ای که در معرض مقادیر بالایی از ویروس قرار گرفتن دیده میشه.
ویروس بلافاصله بعد از ورود به بدن حیوان به بافت‌هایی که سرعت تکثیر بالایی دارن مثل مغز استخوان و غدد لنفاوی حمله می‌کنه و همین امر موجب کاهش سریع گلبول‌های سفید خون میشه و به همین دلیل در تابلوی خونی لکوپنی (کاهش گلبول‌های سفید خون) و نوتروپنی (کاهش نوتروفیل‌های خون) مشاهده میشه.
ویروس پس از تکثیر در لکوسیت‌ها (نوعی از گلبول‌های سفید) وارد جریان خون میشه و بلافاصله به بافت هدف بعدی یعنی بافت پوششی روده‌ها حمله می‌کنه و از جذب مواد غذایی جلوگیری می‌کنه و همین امر موجب ایجاد اسهال‌های مکرر و اسهال‌های خونی حیوان میشه.
به دلیل کاهش گلبول‌های سفید خون، سیستم ایمنی بدن گربه به شدت تضعیف شده و حیوان مستعد ابتلاء به عفونت‌های ثانویه باکتریایی میشه.
در مرحله اولیه بیماری، ویروس در تمام ترشحات و مواد دفعی گربه های آلوده از جمله بزاق، اشک، ادرار و مدفوع به مقدار زیاد وجود داره. این ویروس میتونه تا ۶ هفته در مدفوع گربه هایی که حالشون خوب شده باقی بمونه و از اونا دفع بشه. گربه ها از طریق دهان و بینی، با قرار گرفتن در معرض حیوانات آلوده، مدفوع، ترشحاتشون یا وسایلی که ویروس میتونه روی اونا باقی بمونه (مثل دستکش، کفش و…) به پنلوکوپنی دچار میشن.
بیشتر گربه‌های آزاد در اولین سال زندگیشون در معرض این ویروس قرار میگیرن. اونایی که دچار عفونت درجه پایین میشن یا از بیماری کوتاه مدت جون سالم به در می برن، پاسخ ایمنی طولانی مدت و محافظتی در برابر این ویروس ایجاد میکنن.
در ماده گربه های باردار، ویروس ممکنه در سراسر جفت پخش بشه و باعث مومیایی شدن جنین، سقط جنین یا مرده زایی بشه. به ندرت، عفونت بچه گربه ها درست قبل یا بعد از تولد ممکنه پوشش مخچه رو از بین ببره (هیپوپلازی مخچه) و منجر به رشد ناقص مغز، مشکلات هماهنگی فیزیکی و لرزش بشه.
اگه میخواین راجع به بیماری های دیگه ای که گربه ها بهش مبتلا میشن بدونین کلیک کنین!
اکثر گربه های آلوده به ویروس پنلوکوپنی هیچ نشانه بالینی از عفونت رو نشون نمیدن. گربه هایی که بیمار میشن معمولا کمتر از ۱ سال سن دارن. در گربه های کمتر از ۴ ماه علائم گوارشی بسیار شدیده و تا ۹۰ درصد احتمال مرگ و میر وجود داره. عفونت شدید ممکنه با روند بهبودی (Prognosis) ناچیز یا بدون روند بهبودی منجر به مرگ بشه (که گاهی اوقات به این اتفاق “fading kittens” میگن).
عفونت کوتاه مدت پس از یک دوره کمون ۲ تا ۷ روزه باعث تب، افسردگی و از دست دادن اشتها میشه.
استفراغ معمولاً ۱ تا ۲ روز پس از شروع تب ایجاد میشه. اسهال ممکنه رخ بده اما همیشه وجود نداره. در موارد شدید بیماری پنلوکوپنی گربه به سرعت دچار کم آبی شدید میشه. گربه های مبتلا ممکنه ساعت ها کنار ظرف آبشون باشن ولی زیاد آب نخورن. طول مدت بیماری معمولاً از ۵ تا ۷ روزه. بچه گربه های زیر ۵ ماه به احتمال زیاد در اثر عفونت ویروس پنلوکوپنی میمیرن.
بیماری پنلوکوپنی گربه ها هم مثل سایر بیماری‌های ویروسی درمان اختصاصی‌ای نداره. گربه های بیمار باید در محیط ایزوله و قرنطینه درمان بشن چون بیماری واگیری بسیار بالایی داره و فردی که گربه بیمار رو حمل می‌کنه باید مرتباً دست خودشو بشوره و حدالامکان با گربه دیگه ای در ارتباط نباشه.
مرگ و میر گربه های مبتلا غالباً در اثر دهیدراتاسیون شدید (از دست رفتن آب بدن) به دلیل اسهال و استفراغ مکرر رخ میده؛ بنابراین از مهمترین اقدامات درمانی اولیه مایع درمانی مناسب وریدی هستش تا آب از دست رفته بدن به سرعت جبران بشه.
بدلیل ضعف شدید سیستم ایمنی در اثر حمله ویروس به غدد لنفاوی و مغز استخوان حیوان به شدت مستعد ابتلاء به عفونت‌های ثانویه باکتریایی میشه؛ بنابراین آنتی‌بیوتیک تراپی از دیگر اقدامات مهم درمانی محسوب میشه.
زمانی که حیوان دچار مشکلات گوارشی باشه غذا دادن به حیوان شرایط رو به مراتب بدتر می‌کنه و باید تا زمانی که استفراغ حیوان برطرف نشده از دادن آب و غذا به حیوان خودداری بشه.
دامپزشک ها این بیماری رو بر اساس علائم و آزمایشات بالینی تشخیص میدن. درمان موفقیت آمیز، در موارد شدید بیماری نیاز به بستری شدن توی کلینیک یا بیمارستان همراه با مایع درمانی داخل وریدی و درمان های حمایتی داره.
عدم تعادل الکترولیت (نمک)، سطح پایین قند خون، سطوح پایین پروتئین در خون، کم خونی و عفونت های ثانویه اغلب در کیس هایی که به شدت مبتلا به بیماری پنلوکوپنی گربه هستن ایجاد میشه.
واکسن هایی که ایمنی قوی و طولانی مدت ایجاد می کنن وجود دارن. بچه گربه ها معمولاً به چندین واکسن نیاز دارن که اولین واکسن معمولاً در سن ۸ تا ۹ هفتگی تزریق میشه. دامپزشک شما بر اساس سلامت گربه و خطر قرار گرفتن گربه در معرض ویروس، ممکنه توصیه هایی برای واکسیناسیون اضافی برای گربتون داشته باشه.
درباره واکسیناسیون نکته حائز اهمیت زمان صحیح استفاده از واکسنه. اگه واکسیناسیون در کمتر از ۸ هفتگی انجام بشه احتمال شکست واکسن توسط آنتی‌بادی‌های مادری وجود داره؛ چون بچه گربه ها تا زمانی که از شیر مادر تغذیه میکنن از آنتی‌بادی‌های مادری موجود در شیر بهره‌مند هستن.
در مورد گربه های باردار یا گربه هایی که سیستم ایمنی ضعیفی دارن نباید از واکسن‌های زنده تخفیف حدت یافته استفاده بشه و واکسن‌های کشته پیشنهاد میشه.
از دیگر اقدامات جهت پیشگیری از پنلوکوپنی گربه، مراقبت از گربه های واکسینه نشده در برابر آلودگی‌های محیطی هستش؛ بنابراین باید از حضور گربه خودتون در محیط‌های آلوده مثل پرورشگاه‌ها و پانسیون‌ها خودداری کنین.
به عنوان کلام آخر، پنلوکوپنی در بچه گربه ها حتی در صورت اقدامات درمانی هم احتمال مرگ و میر بالایی داره؛ بنابراین بهترین کار برای در امان موندن گربه ها از این ویروس پیشگیری و واکسیناسیونه که از اهمیت بسیار بالایی برخورداره.
منبع: msdvetmanual
رزیدنت تخصص جراحی دامپزشکی
