زمان مطالعه11 دقیقه
می پسنـدم0
اندازه متن12
این نژاد یه نژاد بزرگ از سگ های کاریه که برای اولین بار در اواخر قرن نوزدهم در آلمان توسط کارل فریدریش لوئیس دوبرمن، که شغلش جمع اوری مالیات بود و به واسطه شغلش اغلب در معرض خطر قرار میگرفت، پرورش داده شد. دوبرمن برای کاهش خطرات مرتبط با حرفه خودش، تصمیم گرفت یه نژاد سگ برای محافظت از خودش در مناطق خطرناک به وجود بیاره.
نتیجه این کار، خلق سگ نژاد دوبرمن پینچر بود؛ یه نژاد سگ عضلانی با خلق و خوی وفادار، بی باک و فداکار.
شخصیت دوبرمن به خاطر تمایل به خشنود نگه داشتن صاحبش، سطح انرژی بالا، طبیعت محبت امیز، وفاداری و اطاعت پذیری شناخته شده. دوبرمن ها پیوندهای قوی با اعضای خانوادشون ایجاد می کنن و اگه برای مدت طولانی تنها گذاشته بشن، می تونن مستعد ابتلا به اضطراب جدایی بشن.
سگ های نژاد دوبرمن پینچر معمولا سیاه یا قهوه ای با لکه های پراکنده روی سطح بدن هستن. پوشش مویی کوتاه و صاف اونا نگهداری و مراقبت آسونی داره و ریزش بیش از حد مو ندارن.
در حالی که این نژاد نیاز به نظافت زیادی نداره، اما در عوض نیاز به فعالیت بدنی بالایی دارن.
نژاد دوبرمن پینچر سگ های باهوشی هستن، اما میتونن سرسخت و لجباز باشن. اموزش زود هنگام ابن نژاد ضروریه، چون اگه به موقع اجتماعی نشن میتونن پرخاشگر و مضطرب بشن.
[blog_cta
افراد مشهور مثل کندال جنر، سیلوستر استالونه، بلا لوگوسی، هانتر اس تامپسون، ماریا کری و فارست ویتاکر دوبرمن داشتن.
روزی روزگاری در اواخر قرن ۱۹، یک مامور جمع آوری مالیات به نام “لوییس دوبرمن” در شهر آپولدا ناحیه تورینگن آلمان زندگی میکرده. مناطقی که اون برای جمع آوری مالیات میرفته پر از راهزن بوده، برای همین به فکر پرورش یه سگ نگهبان و وفادار میوفته. نتیجه اولیه آزمایشش “دوبرمن پینچر” بوده.
اولین حضور عمومی این سگ ها در سال ۱۸۷۶ بود و با استقبال گرمی روبرو شد. هنگامی که لوئیس دوبرمن در سال ۱۸۹۴ درگذشت، دانش نژادهای مورد استفاده در ایجاد دوبرمن پینچر از بین رفت و در نتیجه این نژاد به افتخار اون نامگذاری شد. در اون زمان، پرورش دهنده های آلمانی عملکرد رو به ظاهر اولویت می دادن و هدفشون توسعه دوبرمن به یه “سوپر سگ” بسیار توانمند بود. با این حال، تمرکز اولیه اونا روی پرورش شجاع ترین، باهوش ترین، سریع ترین و سخت ترین سگ ها به اونا کمک کرد.
پس این نژاد همونطور که گفتیم اواخر قرن ۱۹ در آلمان شکل گرفت. این سگ جزو دسته سگ های نگهبان (گارد) طبقه بندی میشه. اصل و نسب سگ دوبرمن دقیق مشخص نیست اما بنظر میاد نژاد های روتوایلر و ژرمن پینچر از اجداد دوبرمن ها باشن.
نژاد دوبرمن فوق العاده باهوش و فوق العاده فعاله و یه سگ کاملا وفاداره. اون ها ذاتا نگهبانن و به شدت مراقب صاحبشونن ولی بی دلیل هم به کسی حمله نمیکنن.
سرعت یادگیری تو نژاد دوبرمن خیلی بالاست و عاشق یادگیرین. دوبرمن پینچر یکی از پرطرفدارترین نژادهای دست‌آموز سگه و بسیار پرانرژی، باهوش، بی‌باک، مطیع و مشکوک به غریبه‌هاست اما با صاحب خودش با محبت، فرمانبردار و وفاداره.
جالبه بدونید که سگ نژاد دوبرمن کمی دیر بزرگ میشه؛ در واقع تا سن ۳ الی ۴ سالگی هم مثل یک توله رفتار میکنه.
یادتون باشه همیشه قبل از خرید توله سگ نژاد دوبرمن، حتما پدر یا مادرش رو بررسی کنین (خصوص مادر چون که معمولا بیشتر در دسترسه) تا مطمئن بشین که دوبرمن شما، در آینده خوش رفتاره. البته بررسی برادر، خواهر یا سایر اقوام توله هم میتونه به شما در انتخابتون کمک کنه.
این سگ ها مثل هر سگ دیگه ای، نیاز به اجتماعی شدن داره. پس از تولگی در موقعیت‌های مختلفی بذارینش تا صداها و اتفاقات جدیدی رو تجربه کنه. اجتماعی کردن باعث میشه تا سگ شما در آینده رفتارهای خوبی از خودش نشون بده. مهمونی و پارک بردن این سگ از بچگی کمک زیادی به اجتماعی شدنش میکنه.
اما این نژاد با همه خصوصیاتی که داره مناسب همه افراد نیست؛ اونا به فعالیت خیلی زیادی نیاز دارن پس یکی رو میخوان که بهشون کامل رسیدگی کنه. پس به یک صاحب با انرژی نیاز دارن که پا به پای اون ها فعال باشه و زمان زیادی هم صرف آموزششون بکنه.
گوش های بزرگ سگ نژاد دوبرمن قدرت شنوایی این سگ هارو چند برابر کرده و دم جذابشون ابهت زیادی به اون ها داده. اما تو بعضی از کشورها دم و گوش اونارو مورد عمل زیبایی قرار میدن که این کار از نظر اخلاقی و قانونی دچار اشکاله.
سگ های نژاد دوبرمن بطور کلی وضعیت سلامتی خوبی دارن، اما مثل همه نژادها ممکنه به بیماری‌های زیادی مبتلا بشن. بنابراین شناخت انواع این بیماری‌ها میتونه بهتون توی حفظ سلامتی سگتون کمک زیادی کنه.
در ادامه چندتا بیماری که توی دوبرمن ها رایجه براتون لیست کردیم:
پوشش نرم و براق بدنشون شامل موهای کوتاهه. رنگ بدن دوبرمن سیاه، قرمز، آبی و حناییه.
همین پوشش نرم و براق بدن دوبرمن ها مراقبت به مراتب کمتری از سگ های مو بلند میخواد. دوبرمن سگ تمیزیه و بوی بسیار کمی داره. البته گول موهای کوتاهشو نخورین، موهای کوتاه هم ریزش دارن! بهتره بصورت هفتگی موهای دوبرمن هارو شونه کنین تا به میزان کمتری ریزش داشته باشه.
این سگ تنها زمانی نیاز به حموم کردن داره که روی چیزهای کثیف غلت بزنه و بوی بدی به خودش بگیره. در غیر این صورت، نیاز چندانی به حموم کردن نداره.
سعی کنین دندون های این نژادو رو کم کم ۲ یا ۳ بار در هفته مسواک بزنین. مسواک زدن روزانه که خیلی عالیه و از ابتلا به بیماری های دهان و دندان جلوگیری میکنه و بوی بد اونو از بین میبره.
گوش هاش باید هفتگی مورد بررسی قرار بگیره و قسمت های سطحی گوش (عمیق نه) که با چشم مشاهده میشه رو با یه پنبه با اب خیس شده تمیز کنین.
سازگاری با کودکان: اگه این نژاد خوب تربیت بشه و فرایند اجتماعی شدن در اون ها خوب انجام بشه سگ های عالی ای برای خانواده هستن اما هیچ وقت نباید با بچه های خیلی کوچیک تنها باشن و تحت نظارت بزرگ تر ها باشن. یادتون باشه هیچ سگی رو با بچه ها تنها نذارین.
رفتار با سایر حیوانات: سگ نژاد دوبرمن با سایر سگ‌ها و حیوانات خانگی هم رفتار خوبی داره، مخصوصا اگه در کنار او نها بزرگ شده باشه. البته ممکنه در برابر بقیه سگ‌ها تهاجمی رفتار کنن، بخصوص وقتی که از جانب اون ها خطری برای خودشون یا خانوادشون احساس کنن.
این سگ ها بیشتر برای زندگی توی باغ و خونه های بزرگ مناسبن. دوبرمن ها به ورزش و دویدن روزانه نیاز دارن و اگه شما اهل ورزش نیستین و یا وقت کافی برای تمرین کردن با سگتون رو ندارین، دوبرمن انتخاب درستی براتون نیست.
بهتره این سگ هارو زیاد تو خونه تنها نذارین. خیلی هم به زنجیر نبندینشون. دوبرمن ها نیاز دارن تا عضوی خانواده باشن و از اینکه توی تفریحات و فعالیت‌های خانوادگی شرکت کنن، عشق میکنن.
اجتماعی شدن یکی از مهم‌ترین نیازهای سگ دوبرمنه. مثل هر سگ دیگه ای، دوبرمن ممکنه خجالتی یا برعکس خشن بشه. بنابراین از دوران تولگی باید آموزش‌های اجتماعی شدن رو برای اونا انجام بدین.
منبع: dogtime
دانشجوی دکتری عمومی دانشگاه سمنان
