زمان مطالعه12 دقیقه
می پسنـدم0
اندازه متن12
ژرمن شپرد ها توی فیلم ها معمولاً نقش سگ های قهرمانو بازی می کنن، ولی علاوه بر ستاره فیلم بودن کارهای دیگه ای هم می کنن؛ مثل راهنمایی کردن افراد نابینا، دنبال کردن جنایتکاران و تشخیص و ردیابی مواد مخدر! این سگ ها میتونن یه نیروی پلیس یا نگهبان گله باشن و تازه این موارد فقط قسمت کوچیکی از کار هاییه که این نژاد همه فن حریف میتونه از پسش بربیاد.
این سگ ها حتی برای مردم آمریکا درست مثل یه قهرمان ملی میمونن؛ چون سگ های نژاد ژرمن شپرد توی حادثه ۱۱ سپتامبر زیر آوار ها دنبال افراد زنده میگشتن و پیداشون می کردن.
ژرمن شپرد ها میتونن سگ های فوق العاده ای باشن اما نه برای همه کس؛ چون خیلی پر انرژین و به فعالیت و ورزش زیادی احتیاج دارن و اگه این نیازشون تامین نشه حوصلشون سر میره و افسرده میشن و کارایی میکنن که دوس ندارین انجام بدن؛ مثلا پارس می کنن و یا وسایل خونه رو گاز میزنن و خراب میکنن.
این نژاد ذاتا یکم به همه چی مشکوکه و به همین دلیل برای سگ نگهبان بودن فوق العادست، ولی از طرفی اون سگ ها نیست که بیاد به مهموناتون خوش آمد بگه! البته اگه موقعیت های مختلف رو بهش نشون بدین و از زمان بچگی بهش افراد جدید رو معرفی کنین قطعا در طول زندگیشون برخورد بهتری با آدما خواهند داشت.
همین الان از متخصص برای سلامت سگت کمک بگیر
اگه تا به حال به این موضوع فکر کردین که “یه ژرمن شپرد با چه سرعتی می تونه بدوه؟” برای شگفت زده شدن آماده باشین! این سگ های ورزشکار قادر به رسیدن به سرعت های باورنکردنی هستن، حتی تا ۴۸ کیلومتر در ساعت.
ریشه نژاد ژرمن شپرد به اواخر قرن نوزدهم بر می گرده، به ویژه به تلاش های رویایی کاپیتان مکس فون استفانیتز. کاپیتان فون استفانیتز که یه افسر سواره نظام آلمانی بود، جاه طلبی مشخصی داشت: پرورش یه سگ گله دار آلمانی بی نظیر. در قرن های گذشته، کشاورزان آلمانی و همتایان اروپایی اونا برای مدیریت و محافظت از دام هاشون به سگ ها متکی بودن.
برخی از سگ ها به دلیل مهارت گله داریشون موقعیت افسانه ای به دست آوردن و چوپان هارو وادار به طی مسافت های طولانی کردن تا سگ های ماده خودشونو با نر های برجسته جفت کنن. با این حال، همونطور که فون استفانیتز زیرکانه بهش پی برده بود، سگ های گله دار محلی هنوز به یه نژاد متمایز و یکپارچه تبدیل نشده بودن.
در سال ۱۸۹۸، فون استفانیتز پس از بازنشستگی از حرفه افسری، فصل جدیدی رو آغاز کرد: آزمایش پرورش سگ برای به وجود آوردن یه سگ گله ای استثنایی آلمانی. فون استفانیتز با الهام از بریتانیایی ها که به خاطر سگ های گله داری استثناییشون مشهور بودن، تکنیک های مختلف پرورش رو مطالعه کرد. اون به نقاط مختلف آلمان سفر کرد، در نمایشگاه های سگ شرکت کرد و سگ های گله به سبک آلمانی رو از نزدیک مشاهده کرد. در بین نمونه های خوبی که باهاشون روبرو شد – ورزشکار، باهوش و توانا – یه عنصر حیاتی رو کم یافت: یه سگ که همه این ویژگی ها رو در بر می گرفت.
در حالی که فون استفانیتز در ابتدا قصد داشت این نژاد در گله داری برتری داشته باشه، صنعتی شدن آلمان اونو به سمت تصور مسیر متفاوتی سوق داد. اون با درک کاهش نیاز به گله داری، به سمت تأکید بر مناسب بودن این نژاد برای کار پلیس و ارتش معطوف شد. فون استفانیتز با استفاده از ارتباطات نظامیش، تأیید دولت آلمان از توانایی های این نژاد رو تضمین کرد.
این نژاد در طول جنگ و بعد از اون در ایالات متحده مورد توجه قرار گرفت، چون سرباز های متفقین شجاعت و هوش سگ ها رو تحسین می کردن.
ژرمن شپرد ها برای افرادی که مدت طولانی خارج از خونه هستن مناسب نیست؛ چون اگه تنها بمونن اضطراب جدایی میگیرن.
این سگ ها خیلی باهوشن؛ به همین دلیل باید همش درگیر یادگیری و بازی باشن و فعالیت ذهنی و فیزیکی رو با هم داشته باشن.
موهای این نژاد خیلی میریزه؛ به همین دلیل نیازه که چند بار توی هفته موهاشونو شونه بزنین.
درسته که ژرمن شپرد ها سگ های نگهبانن ولی هرگز نباید مدام با زنجیر بسته بشن یا طوری نگهداری بشن که فقط نقش محافظتی داشته باشن. با هیچ سگی نباید اینجوری رفتار بشه؛ چون این کار باعث افسردگی و افزایش حالت تهاجمی سگ میشه.
ژرمن شپرد ها شخصیت گوشه گیری دارن و معمولاً خشن نیستن. اونا خیلی زود باهاتون دوست نمی شن ولی اگه بشن بهتون وفادارن و به این راحتیا ول کن نیستن!
با افراد خانواده راحتن ولی جلوی کسایی که بخوان خطری ایجاد کنن با تمام قدرت وایمیسن.
مثل بقیه سگ ها نیاز به اجتماعی شدن دارن و برای این کار باید موقعیت ها و افراد مختلف رو بهشون نشون بدین. اگه اینکارو خوب انجام بدین بزرگ که بشن سگ های خوبی میشن.
ژرمن شپرد ها مثل همه نژاد ها میتونن مستعد بیماری های خاصی باشن اما لزوماً به این بیماری ها مبتلا نمیشن یا همش رو نمیگیرن. ولی مهمه که حواستون باشه که اگه علائمی مشاهده کردین سریع به دامپزشک مراجعه کنین.
اگه نیاز به مشاوره آنلاین با دامپزشک متخصص داری روی لینک کلیک کن!
۱- ژرمن شپردها نیاز به تمرین روزانه دارن.
۲- اگه زیاد تنها بمونن احتمال افسردگی و مشکلات رفتاری توشون زیاده.
۳- ژرمن شپرد ها زیاد پارس می کنن. بهشون دستور ساکت باش رو یاد بدین که به مشکل برنخورین.
وتوریا کلی مطلب راجع به آموزش سگ داره. اگه میخوای بخونی کلیک کن!
۴- ژرمن شپرد ها جویدن رو دوست دارن. اگه یه وقت چیز اشتباه و سفتی رو گاز بگیرن امکان داره به دندون هاشون آسیب بزنن یا چیزی رو قورت بدن که بعدا براشون مشکل ساز بشه؛ پس بهشون اسباب بازی های جویدنی و استخون های ایمن بدین که بتونن وقتی شما باهاشون بازی نمیکنین هم خودشونو سرگرم کنن.
۵- تا قبل از دو سالگی و تا وقتی که مفاصلشون درست شکل نگرفته نذارین که خیلی بپر بپر کنن؛ خصوصا رو جاهای سخت.
۶- شونه زدن موها دو تا سه بار در هفته باید انجام بشه.
۷- زیاد حمام بردن باعث از بین رفتن چربی هایی که پوست رو سالم نگه میدارن میشه و ریزش مو افزایش پیدا میکنه؛ پس تا وقتی که واقعا نیاز به حموم نداره، حموم نبرینش.
۸- کوتاه کردن ناخن ماهی یکبار نیازه و هفته ای یکبار باید گوششون چک بشه که چرک یا التهاب نداشته باشه و بوی خیلی بدی نده. گوش ها باید با تمیز کننده های مخصوص نظافت بشن.
۹- از اون جا که خیلی گاز گرفتن و جویدن رو دوست دارن باید حواستون به سلامت دندوناشون باشه. مسواک زدن با یه مسواک نرم و خمیر دندون مخصوص سگ ها میتونه خیلی کمک کننده باشه.
از اونجا که فعالیتشون خیلی زیاده و انرژی بالایی نیاز دارن بهترین راه مراجعه به دامپزشک و دریافت رژیم غذایی مناسبه.
باید حواستون به تغذیشون تو دوران بچگی باشه. تو فاصله بین ۴ تا ۷ ماه خیلی رشد میکنن و باید از غذاهای مقوی و کم کالری براشون استفاده کنین.
اگه میخوای یه رژیم غذایی اختصاصی و شخصی سازی شده برای پتت داشته باشی روی این لینک کلیک کن!
این سگ ها با محیط آپارتمان سازگاری کمی دارن.
ژرمن ها با خانواده رابطه خیلی خوبی دارن و با بچه ها هم خیلی خوبن، جوری که بعضیا میگن که انگار این سگ ها هم پلیسن و هم پرستار بچه! اما باید حواسمون باشه که این سگ یه سگ بزرگ و قویه و اگه درست به کودک و سگمون آموزش نداده باشیم که چطور با هم رفتار کنن، احتمال داره دچار خطا بشن و مشکل درست بشه. با این وجود ژرمن شپرد ها معمولاً خیلی قابل اعتمادن.
در مقابله با سایر پت ها هم سازگاری تقریبا متوسطی دارن. اگه از دوران بچگی با پت های دیگه آشنا بشن احتمالا مشکلی ایجاد نمیشه.
منبع: dogtime
دانشجوی دکتری عمومی دانشگاه سمنان
