سر فصل ها
Toggleنژاد ماستیف تبتی قرنها پیش در تبت، بهعنوان یه نژاد بدوی به وجود اومدن که عمدتاً برای محافظت و نگهبانی تو سرزمینهای سخت مثل هیمالیا استفاده میشدن. امروزه این سگ های با شکوه به انجام وظایف اجدادیشون به عنوان نگهبان ادامه میدن. همچنین به عنوان سگ های خونگی هم نقش خودشونو ایفا میکنن و عضوی از خانواده هارو تشکیل میدن.
توله های نژاد ماستیف تبتی علیرغم جثه بزرگشون، قلب خیلی مهربونی دارن. نژاد سگ تبتی به دلیل وفاداری و محبتشون نسبت به عزیزانشون مشهورن. اونا غریزه نگهبانی عمیقاً ریشهداری دارن که باعث میشه هنگام نزدیک شدن غریبهها از اونا محافظت کنن. با این حال، وقتی که این غول های مهربون کنار افراد مورد اعتمادشون هستن، به راحتی آغوش گرمشون رو باز میکنن که نشون میده قامت عظیم اونا فقط با عشق و فداکاری بی اندازه پر شده!
اگه تصمیم به خرید یه توله سگ نژاد ماستیف تبتی دارین، انتخاب یه پرورش دهنده معتبر بسیار مهمه. تحقیقات کاملی انجام بدین تا اطمینان حاصل بشه که پرورش دهنده از شیوه های اخلاقی پیروی می کنه و سلامتی سگ های خودشو در اولویت قرار میده. پرورش دهنده های معتبر ماستیف تبتی سلامت و خلق و خوی سگ های خودشونو در اولویت قرار میدن، غربالگری های بهداشتی لازم رو انجام میدن و محیطی پرورشی برای توله ها فراهم می کنن. این رویکرد تضمین می کنه که شما یه توله سگ سالم و شاد رو به خونه میارین و در عین حال از اقدامات غیراخلاقی اصلاح نژاد جلوگیری می کنه.
همین الان از متخصص برای سلامت سگت کمک بگیر
اطلاعات کلی درباره نژاد ماستیف تبتی
- منشا: تبت
- سایز: بزرگ و غول پیکر
- گروه نژادی: کاری
- طول عمر: ۱۰-۱۴ سال
- پوشش بدن: موی دو لایه ضخیم در رنگ های متنوع
- خلق و خو: وفادار، محافظ و مستقل
- نیاز به فعالیت: متوسط
- آموزش و ترینینگ: چالش برانگیز
- مشکلات سلامتی: دیسپلازی هیپ، دیسپلازی آرنج، مشکلات چشمی و آلرژی
نژاد ماستیف تبتی یکی از قدیمیترین و ابتداییترین نژادهای سگ در جهانه که پیشینهاش به هزاران سال قبل برمیگرده.
در اواخر دهه 1950، نپال دو ماستیف تبتی رو به رئیس جمهور دوایت دی آیزنهاور هدیه داد که بعداً این شخص سگ ها رو به یه مزرعه خصوصی منتقل کرد؛ جایی که اونا از توجه عمومی دور بمونن.
کلی نژاد سگ وجود داره که ممکنه دوست داشته باشین باهاشون آشنا بشین؛ اگه اینطوره روی این نوشته کلیک کنین!
بررسی اجمالی نژاد ماستیف تبتی
نژاد ماستیف تبتی یه نژاد با شکوه و محافظه که به دلیل ظاهر نجیب و پوشش دوست داشتنیش شناخته شده. این سگ ها دوست داشتنی، وفادار و خانواده دوست هستن، اما به صاحب هایی با تجربه نیاز دارن. این سگ های مستقل همیشه از دستورات اطاعت نمی کنن به همین دلیل برای مسابقات چابکی و … مناسب نیستن.
سگ نژاد تبتی معمولا در داخل خونه ساکت هستن اما اگه شب ها بیرون خونه باشن ممکنه پارس کنن. حصارکشی مناسب ضروریه، چون می تونن از نرده ها بالا برن. این سگ ها ممکنه برای خانواده هایی که فرزندان خردسال دارن یا برای زندگی اجتماعی شلوغ مناسب نباشن.
اجتماعی شدن برای رفاه نژاد سگ تبتی حیاتیه و سگ های نژاد ماستیف تبتی نیاز دارن که با افراد مختلفی ملاقات کنن و به مکان های مختلف برن. درحالی که اونا می تونن یه نژاد فوق العاده توی یه محیط مناسب باشن، داشتن ماستیف تبتی یه ماجراجویی محسوب میشه که نیاز به بررسی و آماده سازی دقیق داره.
نکات برجسته نژاد ماستیف تبتی
- اندازه و سایز چشمگیر: ماستیفهای تبتی سگهایی با ابهت هستن که نرها بین ۴۰ تا ۷۲ کیلوگرم وزن دارن و مادهها کمی کوچیکترن. اندازه اونا به تنهایی می تونه یه عامل بازدارنده در برابر تهدیدات بالقوه باشه و اونارو تبدیل به محافظی عالی برای خونه ها و دام ها می کنه.
- نگهبان هایی وفادار: این سگ ها غریزه محافظتی ذاتی دارن. سگ های نژاد ماستیف تبتی به دلیل وفاداری به خانواده شناخته میشن و می تونن از عزیزانشون به شدت محافظت کنن.
- ریزش موی کم: نژاد ماستیف تبتی معمولاً دارای دو لایه مو هستن که در اکثر فصول سال موهاشون به صورت حداقلی میریزه. در حالی که ممکنه یه دوره ریزش فصلی داشته باشن، نیازهای نظافتی اونا به طور کلی قابل کنترله.
- سگ های نگهبان آروم: این سگ ها هوشیار هستن و تمایل به پارس کردن دارن تا به صاحب خودشون هشدار بدن، به خصوص در شب. با این حال، اونا تمایل دارن که در طول روز ساکت تر باشن، که این می تونه یه مزیت در مکان های مسکونی باشه.
- اجتماعی شدن اولیه: اجتماعی شدن زود هنگام و مداوم برای ماستیف های تبتی بسیار مهمه تا اطمینان حاصل بشه که اونا به خوبی با سگ ها و افراد دیگه سازگار هستن. این اجتماعی شدن به اونا کمک می کنه تا بین تهدیدهای بالقوه و شرایطی که تهدید محسوب نمیشه، که یه مهارت حیاتی برای یه نژاد نگهبانه، تمایز قائل بشن.
- ورزش و تحرک: مثل بسیاری از نژاد های بزرگ، سگ نژاد تبتی برای جلوگیری از مسائل رفتاری مرتبط با کسالت و افسردگی به تحرک فیزیکی و ذهنی نیاز داره. ورزش منظم و فعالیت های چالش برانگیز برای حفظ روحیه و سلامت اونا ضروریه.
تاریخچه نژاد ماستیف تبتی
نژاد ماستیف تبتی از تبت سرچشمه گرفته. این نژاد هم مثل بسیاری از نژادها، تاریخچه مستند کمی قبل از اواخر قرن نوزدهم داره، اما اعتقاد بر اینه که از قرنها قبل وجود داشته. شواهد DNA به ما میگه که سگ های نوع ماستیف حدود 5000 سال پیش توی تبت به وجود اومدن و ماستیف تبتی بدون شک از نوادگان این سگ هاست.
این سگ ها به دو نوع تبدیل شدن:
- نوع دو خی ( Do-Khyi) که توی دهکده ها زندگی می کردن یا با چوپان های عشایری سفر میکردن و به عنوان نگهبان گله عمل میکردن.
- نوع تسانگ خی ( Tsang-khyi) که بزرگتر بودن و اغلب به لاماسری ها داده می شدن و به عنوان نگهبان راهبان بودایی تبتی خدمت میکردن.
در مورد نژاد ماستیف تبتی قبل از سال 1800 اطلاعات کمی در دسته. در سال 1800، کاپیتان ساموئل ترنر توی خاطرات خودش با عنوان گزارشی از یه سفارت در دادگاه Teshoo Lama در تبت به استفاده از “سگ های بزرگ” اشاره کرد، اما توضیحی درباره اون ارائه نکرد.
در سال 1847، اولین سگ از تبت به انگلستان وارد شد و به عنوان هدیه از لرد هاردینگ، نایب السلطنه هند، به ملکه ویکتوریا داده شد.
در سال 1873، باشگاه لانهداری انگلستان تشکیل شد و این سگ به عنوان ماستیف تبتی رسماً در کتاب استود ثبت شد و عنوان قبلیش رو به عنوان «سگ بزرگ تبت» پشت سر گذاشت.
در سال 1874، شاهزاده ولز، که بعداً پادشاه ادوارد هفتم شد، دو ماستیف تبتی دیگه رو به انگلستان وارد کرد و این سگ ها در سال 1875 در نمایشگاه قصر الکساندرا به نمایش دراومدن.
ماستیف های تبتی گهگاه به انگلستان و اروپا وارد می شدن و اولین باشگاه نژاد ماستیف تبتی درسال 1931 تشکیل شد.
جنگ جهانی دوم به پرورش این سگ ها پایان داد و سال 1976 بود که پرورش دهندگان انگلیسی دوباره شروع به واردات سگ ها کردن.
نژاد ماستیف تبتی سابقه مشابهی در ایالات متحده داشت. در اواخر دهه 1950 دو ماستیف تبتی به رئیس جمهور ایالات متحده داده شد، اماسگ ها به مزرعه ای برده شدن و از دید عمومی ناپدید شدن.
سال 1970 بود که چندین ماستیف تبتی دیگه به ایالات متحده وارد شد. باشگاه ماستیف تبتی آمریکا و همچنین انجمن ماستیف تبتی آمریکا در سال 1974 تاسیس شد.
اولین نمایشی که ماستیفهای تبتی در اون ظاهرشدن، مسابقه تخصصی ملی در اکتبر 1979 بود. این نژاد اخیراً توسط باشگاه لانهداری آمریکا به عنوان عضوی از گروه کاری در ژانویه ۲۰۰۷ به رسمیت شناخته شد.
امروزه، در تبت، یافتن این نژاد دشواره. ماستیف تبتی نژادی اصیله، اما گاهی میشه اونارو در حال سفر با کاروان ها و بازرگان ها و نگهبانی از دام ها و خونه ها دید.
اندازه سگ های ماستیف تبتی
یه ماستیف تبتی نر حداقل ۶۶ سانتی متر قد در قسمت شونه داره و در حدود ۴۵ تا ۷۲ کیلوگرم یا بیشتر وزن داره.
قد سگ های ماده حداقل ۶۰ سانتی متر و وزن اونا ۳۴ تا ۵۶ کیلوگرم یا بیشتره.
شخصیت نژاد ماستیف تبتی
کلمه “چالش برانگیز” اغلب برای این نژاد مستقل و سرسخت به کار میره. ماستیف تبتی باهوشه و احساسات قوی ای از خودش داره و انتظارداره که باهاش به عنوان یه فرد مستقل رفتار بشه نه به عنوان یه حیوان خانگی. اون میخواد صاحب خودشو راضی کنه، اما برنامه خاص خودشو هم برای این کار داره و اغلب باید بهش یادآوری بشه که ازش چی خواسته شده!
ماستیف تبتی یه نگهبان وفاداره که کار خودشو جدی می گیره و نسبت به غریبه ها گوشه گیر یا محتاطه. اجتماعی شدن زود هنگام که در طول زندگیش هم باید ادامه پیدا کنه به جلوگیری از پرخاشگری کمک می کنه.
ثبت نام این سگ ها توی کلاس مهد توله سگ ها یه شروع عالیه. بردنش به پارکهای شلوغ، فروشگاههایی که به سگها اجازه ورود میدن و گردشهای ساده برای ملاقات با اشناها هم بهش کمک میکنه تا مهارتهای اجتماعی خودشو بهبود ببخشه.
وضعیت سلامت نژاد ماستیف تبتی
ماستیف های تبتی به طور کلی سالم هستن، اما مثل همه نژادها، می تونن تحت شرایط پزشکی خاصی قرار بگیرن. همه ماستیف تبتی ها به یک یا همه این بیماری ها مبتلا نمیشن، اما اگه به این نژاد فکر می کنین، مهمه که از این بیماری های زمینه ای آگاه باشین.
- دیسپلازی لگن (CHD): این بیماری یه بیماری ارثیه که توی اون استخوان ران به خوبی توی مفصل ران قرار نمی گیره و در نهایت باعث لنگش یا آرتریت میشه. سگ های مبتلا به دیسپلازی هیپ نباید برای پرورش استفاده بشن. دیسپلازی هیپ ارثیه، اما می تونه توسط عوامل محیطی، مثل رشد سریع ناشی از رژیم غذایی پرکالری یا آسیب های ناشی از پریدن یا افتادن روی زمین، بدتر بشه.
- دیسپلازی آرنج: این هم یه بیماری ارثی رایج در سگ های نژاد بزرگه. تصور میشه که این بیماری به دلیل نرخ رشد متفاوت سه استخوان تشکیلدهنده آرنج سگه که باعث شلی مفاصل میشه. این می تونه منجر به لنگش دردناک بشه. بسته به شدت مشکل، دامپزشک ممکنه جراحی، مدیریت وزن یا دارو رو برای کنترل درد توصیه کنه.
- پانوستیت: پانوستیت رو به بهترین وجه میشه به عنوان دردهای رشد توی سگ توصیف کرد. این بیماری در واقع التهاب استخوانهای بلنده که سگهای جوون و بزرگ رو تحت تأثیر قرار میده و باعث لنگش میشه که اغلب از یک پا به پای دیگه منتقل میشه. این بیماری معمولا از یک تا شش ماه طول میکشه و در نهایت با بلوغ برطرف میشه. هر گونه ناراحتی رو میشه با داروهای مسکن کنترل کرد.
- بیماری استئوکندروزیس: این بیماری ارتوپدی که به دلیل رشد نامناسب غضروف توی مفاصل ایجاد میشه، معمولاً توی شونه رخ میده، اما ممکنه آرنج رو هم درگیر کنه. این بیماری باعث سفت شدن دردناک مفصل میشه و توی سنین پنج تا هفت ماهگی در سگ ها قابل تشخیصه. این عارضه ممکنه نیاز به ترمیم جراحی داشته باشه. از اونجایی که به نظر می رسه یه بیماری ارثیه، سگ های مبتلا به OCD نباید برای پرورش استفاده بشن.
- نوروپاتی دِمیلیناتیو ارثی سگ (CIDN): این بیماری هم یه بیماری ارثیه که توی سن شش هفتگی در توله سگ های ماستیف تبتی دیده میشه. این بیماری روی سیستم عصبی تأثیر میذاره و باعث ضعف توی پاهای عقب میشه و در نهایت به فلجی کامل منتهی میشه. هیچ درمانی برای این بیماری وجود نداره، اما پرورش انتخابی تا حد زیادی بروز CIDN رو کاهش میده.
- کم کاری تیروئید: این اختلال شایع غدد درون ریز که معمولا سگ های میانسال و مسن رو تحت تاثیر قرار میده، به دلیل کمبود هورمون تیروئید ایجاد میشه. علائم شامل افزایش وزن، پوسته پوسته شدن پوست و کمبود انرژیه. پس از تشخیص، کم کاری تیروئید به راحتی با داروهای روزانه کنترل میشه که باید استفاده ازش در طول زندگی سگ ادامه پیدا کنه.
اگه در حال خرید یا به سرپرستی گرفتن یه توله سگ هستین، یه پرورش دهنده خوب پیدا کنین که مجوزهای بهداشتی والدین سگ رو به شما نشون بده. مجوزهای بهداشتی ثابت می کنه که یه سگ برای یه بیماری خاص آزمایش شده و از اون بیماری مبرا هستش. در ماستیف های تبتی، باید مجوزهای بهداشتی رو برای لگن، آرنج و تیروئید تهیه کرده باشن. از اونجایی که برخی از مشکلات سلامتی تا زمانی که سگ به بلوغ کامل نرسه ظاهر نمیشه، مجوزهای بهداشتی برای سگ های کوچیکتر از دو سال صادر نمی شه. به دنبال پرورش دهنده ای باشین که سگ هایش رو تا دو یا سه سالگی برای توله کشی استفاده نکنه.
اگه خواستین از خدمات دامپزشکی در محل وتوریا استفاده کنین روی همین نوشته کلیک کنین!
مراقبت از سگ های نژاد ماستیف تبتی
سگ نژاد ماستیف تبتی یه سگ همراهه که باید داخل خونه زندگی کنه و به حیاط بزرگ و محصور شده ایمن دسترسی داشته باشه تا بتونه ورزش کنه. یه حیاط کوچیک برای نیازهای این سگ کافی نیست. پوشش مویی سنگین این سگ رو برای زندگی در آب و هوای گرم و مرطوب نامناسب می کنه، اگرچه می تونه گرمای خشک رو تحمل کنه.
در طول هوای گرم، هر زمان که خارج از منزله، همیشه باید به سایه و آب شیرین دسترسی داشته باشه. نیازهای ورزشی نژاد ماستیف تبتی رو میشه با 20 تا 30 دقیقه بازی توی حیاط یا نیم ساعت پیاده روی برآورده کرد. این نژاد از حضور سگ های دیگه برای همبازی شدن باهاش لذت میبره، بخصوص اگه اون سگ هم جثه خودش باشه. تولههای نژاد ماستیف تبتی سریعتر از نژادهای کوچیکتر رشد میکنن، اما تا زمانی که بیش از یک سال سن نداشته باشن، از نظر فیزیکی بالغ نمیشن.
برای جلوگیری از آسیب ارتوپدی، ورزش رو به بازی آزاد توی حیاط محدود کنین و تا یک سالگی توله سگتون از پیاده روی طولانی خودداری کنین. تمرین رو از روزی که توله سگ نژاد ماستیف تبتی رو به خونه میارین، شروع کنین. این سگ ها باهوش هستن و به سرعت یاد می گیرن، اما ماهیت مستقل و سرسخت اونا به این معنیه که آموزش دقیق و رسمی اطاعت و فرمانبرداری بهترین نتیجه رو به همراه نداره.
برای ایجاد قوی ترین پیوند با نژاد ماستیف تبتی باید صبور، محکم و پایدار باشین. تمرین منظم و تعامل اجتماعی به شما کمک میکنه تا اطمینان حاصل بشه که با هم شاد زندگی میکنین. یه سگ ماستیف تبتی بی حوصله یا تنها، مخرب تر و پر سر و صداتر از اون چیزیه که می تونین تصور کنین.
آموزش داخل خونه برای این نژاد مناسبه. آموزش داخل باکس هم به این روند کمک می کنه و از جویدن چیزهایی که نباید توله سگ شما بجوه جلوگیری میکنه و یا وقتی شما برای نظارت بهش تو خونه نیستین کمک کننده ست. یه باکس همچنین به سگتون یه پناهگاه امن میده که موقع احساس خستگی می تونه به اونجا پناه ببره. اما گذاشتن سگتون توی این باکس هیچوقت نباید به عنوان مجازات استفاده بشه.
اجتماعی شدن برای این نژاد ضروریه. ماستیف های تبتی نه تنها می تونن بیش از حد روی سگ های دیگه تسلط داشته باشن، بلکه تمایل دارن بیش از حد از خانه و خانواده خود محافظت کنن. کلاس های اجتماعی شدن توله سگ ها یه شروع عالیه، اما اجتماعی شدن نباید به همین جا ختم بشه.
از فروشگاه ها، پارک ها و رویدادهای مختلف برای اجتماعی کردن سگتون استفاده کنین. چندین بار افراد مختلف رو به خونه خودتون دعوت کنین تا سگ ماستیف تبتی شما یاد بگیره که دیگران می تونن به ملک شما و قلمرو اون وارد بشن. با آموزش مناسب، سازگاری و اجتماعی شدن، سگ ماستیف تبتی شما میتونه یه عضو فوقالعاده برای خانواده شما باشه که از شما محافظت میکنه و بیقید و شرط شما رو دوست داره.
تغذیه نژاد ماستیف تبتی
مقدار توصیه شده روزانه: روزانه 4 تا 6 فنجون از غذای سگ با کیفیت بالا رو به دو وعده تقسیم کنین و در اختیارش بذارین. برای جلوگیری از گشاد شدن و ولولوس معده که به اون نفخ هم میگن، حداقل یک ساعت بعد از ورزش و فعالیت شدید، از دادن غذا و آب خودداری کنین.
اینکه سگ بالغ شما چقدر غذا میخوره به اندازه، سن، هیکل، متابولیسم و سطح فعالیتش بستگی داره. سگها هم مثل انسانها عادت های فردی دارن و همه اونا به یه مقدار غذا نیاز ندارن. البته طبیعیه که یه سگ فعال بیشتر از یه سگ تنبل و بی تحرک به غذا نیاز داره.
اگه میخوای رژیم اختصاصی برای سگت داشته باشی روی این لینک کلیک کن!
کیفیت غذایی که خریداری می کنین هم تفاوت ایجاد می کنه. هر چی کیفیت غذای سگ بهتر باشه، سگتون هم بیشتر به سمت غذاش میره و تمایل بیشتری به غذا داره.
وزن سگ نژاد ماستیف تبتی خودتون رو با اندازه گیری غذاش و تغذیه بصورت دو وعده در روز متناسب نگه دارین و سعی کنین غذا رو بصورت ازاد در اختیارش نذارین.
اگه مطمئن نیستین که اضافه وزن داره با نه، به بدنش نگاه کنین. سپس دستای خودتون رو روی پشتش قرار بدین، شست انگشت رو در امتداد ستون فقرات قرار بدین و انگشتاتون رو به سمت پایین حرکت بدین. باید بتونین بدون فشاردادن دستتون، دنده های اونو لمس کنین اما نباید با چشم ببینین. اگه نمی تونین دنده هارو لمس کنین، یعنی سگتون به غذای کمتر و ورزش بیشتری نیاز داره.
پوشش بدن نژاد ماستیف تبتی
سگ نژاد ماستیف تبتی دارای پوشش دو لایه ست. لایه رویی بلند، ضخیم و درشت بافت و لایه زیری سنگین، نرم و پشمیه. پوشش زیرین در ماه های گرم کم حجم تر میشه. موها سفت و صاف هستن و مجعد، موج دار و ابریشمی نیستن. یال سنگین گردن و شونه ها رو می پوشونه و دم و بالای ران ها دارای پوشش سنگین هستن.
نرها به طور کلی پوشش بیشتری نسبت به ماده ها دارن، از جمله یال ضخیم تر اطراف گردن و شانه ها. این پوشش در رنگهای مشکی، قهوهای، طلایی و آبی با یا بدون علامت قهوهای یا مایل به قهوهای در بالا و اطراف چشم، در کنار پوزه، روی گلو و در قسمت پایین پاهای جلویی وجود داره.
برخی از ماستیف های تبتی دارای لکه های کوچیک سفید رنگ روی سینه و پاها هستن اما این لکه ها تو هیچ جای دیگه روی بدن دیده نمیشن. پوشش زیری ممکنه سایه های روشن تر از رنگ غالب، مثلا خاکستری یا برنزه توی سگ های سیاه و برنزه داشته باشه.
ماستیف تبتی ریزش موی کمی داره و ممکنه بسته به آب و هوایی که تو اون زندگی می کنه به صورت فصلی ریزش بیشتر یا کمتر بشه. یک تا سه بار در هفته با برس سیمی موهاشو برس بکشین تا موهای مرده یا شل شده از بین بره. حتماً در قسمت یال و دم که پوشش مو سنگینتره این کار رو بیشتر انجام بدین.
در صورت نیاز میتونین این سگ هارو حموم کنین. این نژاد بوی کمی داره، بنابراین معمولاً بیش از یک بار در ماه به حموم نیاز نداره.
سایر نیازهای نظافتی شامل بهداشت دهان و دندان و مراقبت از ناخن هاست. دندون های سگ ماستیف تبتی رو حداقل دو یا سه بار در هفته مسواک بزنین تا از رسوب جرم و باکتری های همراه اون جلوگیری کنین.
ناخن های این نژاد رو یک یا دو بار در ماه کوتاه کنین. اگه صدای ناخن ها رو روی زمین می شنوین، یعنی اینکه ناخن هاش خیلی بلنده. ناخن های کوتاه باعث میشه که اندام های حرکتی توی شرایط خوبی باقی بمونن و توی فرش گیر نکنن و دچار جراحت نشن.
گوشها رو هر هفته چک کنین تا مطمئن بشین که هیچ جرم، قرمزی یا التهابی وجود نداره. گوش ها رو در صورت نیاز با یه پنبه و یه پاک کننده توصیه شده توسط دامپزشک تمیز کنین. لبه بیرونی مجرای گوش رو پاک کنین و پنبه رو عمیقتر از اولین بند انگشت خودتون داخل نبرین.
سگ نژاد ماستیف تبتی خودتون رو زمانی که هنوز توله ست به مسواک زدن و معاینه عادت بدین. همچنین به طور مکرر پنجه هاش رو توی دستتون بگیرین؛ سگ ها روی پاها و پنجه هاشون حساس هستن در نتیجه از تولگی این کارو انجام بدین تا بهش عادت کنه .
شما میتونین با این کار ها نظافت و معاینه رو به یه تجربه مثبت و خوشایند براش تبدیل کنین، در نتیجه تو بزرگسالی زمینه برای معاینات آسون دامپزشکی و سایر اقدامات فراهم میشه.
ارتباط نژاد ماستیف تبتی با کودکان و سایر حیوانات خانگی
نژاد ماستیف تبتی برای خانواده هایی که بچه هاشون بزرگتره مناسب ترن و بهتره خانواده هایی که کودکان نوپا دارن این سگ هارو به سرپرستی نگیرن. این سگ ها هرگز قصد صدمه زدن به بچه هارو ندارن، اما بخاطر جثه بزرگشون میتونن بچه هارو هول بدن و باعث زمین خوردنشون بشن.
این قانون رو در نظر بگیرین که کودکان هرگز نباید در حضور سگ ماستیف تبتی بدوند و فریاد بزنن. سر و صدا و فعالیت می تونه این سگ هارو هیجان زده کنه. همچنین این سگ ممکنه احساس کنه که باید از بچه ها محافظت کنه. همیشه روی بازی سگ و بچه ها نظارت کنین تا بدونه شما مسئول هستین.
همیشه به بچه ها یاد بدین که چجوری به سگ ها نزدیک بشن و اونارو لمس کنن و همیشه روی هر گونه تعامل بین سگ ها و کودکان خردسال نظارت داشته باشین. به کودکتون یاد بدین که هنگام خواب یا غذا خوردن به سگی نزدیک نشه یا سعی نکنه که غذای سگ رو ازش بگیره. هیچ سگی نباید بدون نظارت با کودک رها بشه.
ماستیفهای تبتی وقتی با سگها و گربهها بزرگ میشن به خوبی یاد میگیرن که با هم کنار بیان. اما در بزرگسالی، ممکنه قبل از اینکه بخواین یه سگ دیگه رو بهش معرفی کنین، به یه دوره سازگاری نیاز داشته باشه.
منبع: dogtime
دانشجوی دکتری عمومی دانشگاه سمنان
نژاد ماستیف تبتی تو ایرانم هست؟
سلام بله هست البته نه به فراوانیه نژادهایی مثل شیتزو و پامرانین