چرا سگم ریزش مو داره؟
الوپسی یا کچلی (جزئی یا کامل) یه مشکل نسبتا شایعه که تو سگ ها دیده میشه و میتونه دلایل مختلفی مثل عفونت های پوستی، الرژی، و اختلال غدد درون ریز داشته باشه. سگ ها تو هر سن و نژادی میتونن ریزش مو رو تجربه کنن. علت اون میتونه جدی یا معمول باشه. بنابراین مهمه که ریزش موی سگ رو تو اسرع وقت به دامپزشکتون اطلاع بدین.
علائم ریزش موی سگ
ریزش موی سگ به طور معمول یه بیماری شایعه و می تونه تو هر سنی، تو هر نژاد و هر جایی از بدن رخ بده. بسته به علت زمینه ای، الگوها و علائم مختلفی ممکنه ایجاد شه:
نازک شدن کلی مو
ریزش موی اطراف چشم و دهان
تکه های ریزش کامل مو
الگوهای متقارن ریزش موی سگ در یک محل تو دو طرف بدن
بوی بد
خارش
پوست سیاه یا خاکستری تیره زیر ریزش مو
پوست خشک و پوسته پوسته اطراف ناحیه ریزش مو
پوست قرمز و ملتهب اطراف ناحیه ریزش مو
ریزش رطوبت یا خونریزی در اطراف ناحیه ریزش مو (معمولاً یه بیماری ثانویه)
علل ریزش موی سگ ها
بعضی از دلایل احتمالی ریزش موی سگ عبارتند از:
زخم بستر
اصطکاک (برای مثال از یقه)
جویدن یا لیسیدن عصبی
تروما و/یا جای زخم
قیچی پس از جراحی
عفونت (باکتریایی، مخمری یا قارچی)
کرم حلقوی (عفونت قارچی)
آلرژی (کک، غذا، محیط، تماس)
کنه (جرب)
ناهنجاری در رشد ساقه مو
اختلال تیروئید
بیماری کوشینگ:
ریزش موی سگ ممکن ناشی از هیپرآدرنوکورتیکیسم یا بیماری کوشینگ باشه که به دلیل تولید بیش از حد هورمون کورتیزول ایجاد میشه. دارو و گاهی اوقات جراحی برای درمان بیماری کوشینگ، که به عنوان سندرم کوشینگ هم شناخته میشه، قابل انجامه.
بیماری کوشینگ تو سگ های ۶ سال یا بالاتر شایع تره. از دیگر علائم بیماری کوشینگ میشه به خوردن، نوشیدن و ادرار بیشتر، نفس نفس زدن و همچنین داشتن شکم گلدانی اشاره کرد. در صورت مشاهده هر یک از این علامت ها سگتون رو پیش دامپزشک ببرین.
عدم تعادل هورمون های جنسی
شیمی درمانی
سرطان پوست
ژنتیک (نژادهای خاصی ممکنه تو بزرگسالی دچار ریزش مو تو گوش، قفسه سینه، ران ها یا تو قسمت های خاصی از بدن بشن)
تشخیص ریزش موی سگ
اگر حیوون خونگیتون دچار ریزش مو شده، باید توسط دامپزشک معاینه بشه تا علت اصلیش مشخص بشه و این بیماری درمان بشه. تشخیص بر اساس شروع علائم، الگوی ریزش مو، وضعیت پوست اطراف ریزش مو و خارش یا ناراحتی حیوان خوونگیست.
الگوی ریزش موی سگ – ریزش موی پراکنده می تونه نشونه ای از جرب یا عفونت باکتریایی باشه. ریزش موی تیکه ای می تونه نشون دهنده شرایطی مثل کرم حلقوی، عفونت باکتریایی، کنه یا جرب باشه. ریزش مو تو ناحیه کفل و قاعده دم اغلب بخاطر حساسیت به ککه. ریزش مو از پنجه و صورت گاهی اوقات آلرژی محیطی (آتوپی) محسوب میشه. ریزش موی متقارن می تونه نشونه ای از اختلال غده فوق کلیوی، اختلال تیروئید یا سطوح غیر طبیعی هورمون های جنسی (اختلالات غدد درون ریز) باشه.
ازمایش خون – آزمایش خون به تشخیص برخی شرایط سیستم ایمنی، ناهنجاری‌های هورمونی، اختلالات تیروئید، بیماری کوشینگ و دیابت کمک میکنه.
بیوپسی – اگر مشکوک به سرطان پوست یا تومور باشه یا ضایعات پوستی مداوم داشته باشه، دامپزشک ممکنه بخواد نمونه ای از ناحیه آسیب دیده رو برای تعیین تشخیص و درمان به آزمایشگاه بفرسته.
ضایعات پوستی – فشار دادن یک اسلاید میکروسکوپی روی ناحیه آسیب‌دیده و تجزیه و تحلیل اون میتونه وجود باکتری، مخمر یا سلول‌های التهابی رو نشون بده.
خراش دادن پوست – خراش دادن پوست به آرومی با تیغه برای جمع آوری فولیکول های مو روی لام می تونه به تشخیص کنه یا جرب کمک کنه.
لومینسانس – برخی از گونه‌های کرم حلقوی زیر نور ماوراء بنفش به رنگ سبز مایل به زرد فلورسنت میدرخشن.
کارآزمایی‌های حذف آلرژن – تغذیه با رژیم غذایی ضد حساسیت، درمان کک، یا حذف استفاده از شامپوها یا داروها ممکنه حساسیت به یه غذای خاص رو نشون بدن.
تست آلرژی – آزمایش‌های پوستی و/یا خون میتونن فهرست آلرژن‌های محیطی بالقوه رو محدود کنن.
درمان ریزش موی سگ
بسته به تشخیص، درمان‌های مختلفی برای ریزش موی سگ وجود داره.
آنتی بیوتیک ها (خوراکی یا موضعی) عفونت های باکتریایی رو درمان می کنن.
ضد قارچ‌ها (خوراکی یا موضعی) میتونن عفونت‌های قارچی رو درمان کنن.
ممکنه برای درمان برخی بیماری‌های پوستی به استروئید نیاز باشه.
ممکنه برای کنترل آلرژی محیطی (آتوپی) به داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی یا داروهای ضد سیتوکین نیاز باشه. اغلب درمان مادام العمر مورد نیازه.
ایمونوتراپی ممکنه به صورت خوراکی یا تزریقی برای حساسیت زدایی آلرژی مورد نیاز باشه.
داروهای رفتاری میتونن جویدن یا لیسیدن عصبی رو درمان کنن.
شامپوها یا دیپ‌های دارویی میتونن جرب رو درمان کنن.
رژیم های کم آلرژیک اغلب ریزش موی سگ رو که منشا آلرژی غذایی داره رو برطرف می کنن. آلرژی به غذاها مدتی طول می کشه تا مشخص شه. دامپزشک رژیم غذایی ضد حساسیت با نسخه یا بدون نسخه رو توصیه میکنه و روش مناسب انتقال به رژیم جدید رو توضیح میده.
پیشگیری ماهانه از کک میتونه ریزش موی مرتبط با آلرژی به کک رو برطرف کنه.
داروهای تیروئید و هورمون درمانی می تونن ریزش مو رو تو اختلالات هورمونی و غدد درون ریز معکوس کنن.
ویتامین E، ویتامین A و مکمل‌های روغن ماهی ممکنه برای حیوونای خونگی با شرایط خاص یا مستعد خشکی پوست یا عفونت‌های پوستی توصیه میشه.
ممکنه برای جلوگیری از لیسیدن یا خارش حیوون خوونگیتون تو محل آسیب‌دیده تا زمان بهبودی، یک قلاده الیزابتی (یقه الکترونیکی یا مخروطی) لازم باشه.
ممکنه برای برداشتن بخش‌هایی از سرطان پوست یا تومور نیاز به جراحی باشه. عقیم کردن حیوون خونگیتون ممکنه برای جلوگیری از اختلالات هورمون جنسی لازم باشه.
ریزش موی سگ که ناشی از شیمی درمانیه معمولاً با اتمام جلسات شیمی درمانی از بین میره. ریزش مو زمانی که ناشی از ژنتیک، زخم، پینه یا زخم بستر باشه، ممکنه دائمی شه. اکثر ریزش موها، زمانی که به درستی درمان شن، برطرف میشه. شرایط پوستی مکرر ممکنه نیاز به درمان مداوم داشته باشن.
.
بهبود ریزش موی سگ
بسته به زمینه ژنتیکی حیوون خونگیتون تو عفونت های پوستی، ممکنه به بیش از یه بار درمان ریزش مو نیاز داشته باشه. همیشه طبق دستور دامپزشک درمان رو انجام بدین. ممکنه برای اطمینان از رفع مشکل و از بین رفتن هرگونه عفونت، ویزیت های مکرر لازم باشه. رشد مجد موی حیوون خونگیتون رو زیر نظر داشته باشین و هرگونه تغییر یا نگرانی رو با دامپزشک در میون بگذارین تا بتونه درمان رو مطابق اون تنظیم کنه.
منبع:wagwalking
