زمان مطالعه10 دقیقه
می پسنـدم0
اندازه متن12
قارچ پوستی گربه توسط عوامل قارچی ایجاد میشه که ارگانیسم های انگلی و هاگ زا هستن و در محیط گستردن. هاگ های قارچ بسیار مقاوم هستن و می تونن سال ها در محیط باقی بمونن. گربه ها این هاگ ها رو از تماس مستقیم با حیوان آلوده یا مستقیماً در محیط، بیشتر از طریق خاک می گیرن.
عفونت‌های قارچی می‌تونن باعث ایجاد مشکلات مختلفی از عفونت‌های پوستی گرفته تا بیماری‌های تنفسی بشن. هنگامی که هاگ های عفونی قارچ با پوست یا ناخن گربه تماس پیدا می کنه، می تونه تکثیر بشه.
اکثر حیوانات سالم و بالغ سیستم ایمنی قوی برای مبارزه با عفونت های قارچی دارن؛ اما استرس، بیماری و سیستم ایمنی ضعیف می تونه گربه ها رو مستعد ابتلا به عفونت های قارچی کنه. عفونت های قارچی از این ضعف سوء استفاده می کنن و به سد محافظ معمولی پوست حمله می کنن. قارچ پوستی گربه در شرایط گرم و مرطوب بیشتر دیده میشه.
بسیاری از عفونت های قارچی زئونوز هستن، به این معنی که می تونن انسان رو هم مبتلا کنن. اگه قارچ پوستی گربه شما تشخیص داده شده یا مشکوک به بیماری قارچیه، مهمه که این موضوعو با دامپزشک در میون بذارین.
درماتوفیتوز شایع ترین عفونت قارچی پوست در گربه هاست. این قارچ پوستی گربه معمولاً “کچلی کرم حلقوی” یا همون ringworm نامیده می شن. کچلی کرم حلقوی برخلاف اسمش توسط یه کرم ایجاد نمیشه، بلکه توسط یه نوع قارچ ایجاد میشه. یه ضایعه کلاسیک کرم حلقوی در واقع یه الگوی حلقه مانند از ریزش مو و پوسته پوسته ست که به آرامی گسترش پیدا میکنه، اگرچه همیشه اینطور نیست. برخی از گربه‌ها ممکنه ضایعه حلقوی بدون عارضه پوستی یا سایر الگوهای ریزش مو و پوسته پوسته شدن داشته باشن.
گربه ها معمولاً به قارچ میکروسپوریوم کنیس آلوده میشن، اما قارچ های دیگه ای هم مثل Microsporum gypseum و Trichophyton mentagrophytes وجود دارن که ابتلای گربه به این قارچ ها کمتره. در صورت آلوده شدن، برخی از گربه‌ها ممکنه ناقل بدون علامت کرم حلقوی باشن و علائم بالینی بسیار کمی از خودشون نشون بدن، با این حال هنوز قادر به گسترش عفونت هستن.
سایر عفونت های قارچی کمتر شایع که پوست گربه ها رو آلوده می کنن عبارتند از:
گربه های نر توی فضای باز اغلب به خاطر افزایش پرسه زدن و قرار گرفتن در معرض خارها و خاک آلوده مبتلا میشن. همچنین این قارچ پوستی گربه ها از طریق دعوا با گربه های دیگه هم منتقل میشه. اسپوروتریکوز می تونه سیستمیک هم بشه و بر روی کبد، ریه ها و استخوان تاثیر بذاره.
فئوهایفومایکوزیس: گروهی از عفونت‌های قارچیه که باعث ایجاد توده‌های پوستی و زخم‌های ترشحی در اطراف پنجه‌ها، گوش‌ها و صورت میشه. گاهی اوقات هم می تونه به سیستم عصبی حمله کنه.
عفونت های قارچی ممکنه سطحی باشن و باعث ریزش مو، قرمزی، پوسته پوسته شدن، افزایش رنگدانه و جوش (لکه های برآمده پوست) بشن. فولیکول های موی عفونی ممکنه به راحتی برداشته بشن، اما عفونت های قارچی شدید تر ندول های زیر پوست، مجاری تخلیه کننده و آبسه ایجاد می کنن. عفونت های باکتریایی ثانویه هم به طور همزمان شایع هستن.
بسیاری از عفونت های قارچی می تونن به بدن حمله کنن و باعث ایجاد یه بیماری سیستمیک بشن که بیشتر ریه ها و سیستم عصبی رو درگیر می کنه. علائم بالینی غیر پوستی عبارتند از:
قارچ های بیماری زا و غیر بیماری زا معمولا در محیط یافت میشن. گونه های بیماری زا معمولا توی خاک یافت میشن، اما می تونن از طریق مواد آلوده و سایر حیوانات هم پخش بشن. گربه‌ها می‌تونن از طریق قرار گرفتن در معرض مستقیم، معمولاً از طریق پوستی که یکپارچگیش رو از دست داده و دچار زخم، خراش یا جراحته ، و همچنین تنفس یا خوردن هاگ، به عفونت‌های قارچی مبتلا بشن.
قارچ ها فرصت طلب هستن و از سیستم ایمنی ضعیف میزبان، زخم ها و عفونت های همزمان استفاده می کنن. عفونت‌های باکتریایی و عفونت‌های قارچی اغلب با هم تشخیص داده میشن، اگرچه تشخیص اینکه کدوم یکی از اونا زودتر به وجود اومده، میتونه دشوار باشه.
در حالی که گربه‌های داخل خونه ممکنه به عفونت‌های قارچی مبتلا بشن، گربه‌های پرسه زن توی فضای باز بیشتر در معرض عناصر قارچی قرار دارن. برخی از گربه‌ها ممکنه ناقل بدون علامت باشن و علائمی از خودشون نشون ندن، اما می‌تونن بیماری رو به حیوانات و انسان‌های دیگه انتقال بدن.
نژادهای گربه ی مو بلند مثل پرشین و هیمالین بیشتر مستعد ابتلا به عفونت های قارچی پوست هستن.
بر اساس سبک زندگی و علائم بالینی مثل ریزش مو و پوسته پوسته شدن ، دامپزشک ها ممکنه به عفونت قارچی پوست مشکوک بشن. اونا ممکنه از انواع آزمایشات برای تشخیص عفونت های قارچی و همچنین سایر بیماری های رایج (مثل عفونت های باکتریایی یا انگلی) که به طور مشابه خودشونو نشون میدن، استفاده کنن.
برداشتن ندول ها، مجاری تخلیه و آبسه ممکنه روش درمانی ارجح در برخی از انواع عفونت ها باشه. تمام ضایعات جراحی برای تشخیص قطعی باید بیوپسی بشن.
همه بیماری‌های همزمان ، مثل عفونت‌های باکتریایی، آلرژی‌ها، هجوم‌های انگلی یا بیماری‌هایی که باعث سرکوب سیستم ایمنی میشن باید در صورت لزوم آزمایش و درمان بشن.
ضایعات پوستی شامل پوسته پوسته ها و ریزش مو اغلب با داروهای ضد قارچ خوراکی مثل ایتراکونازول، تربینافین و فلوکونازول درمان میشن. همه ضد قارچ ها در گربه ها بی خطر نیستن، بنابراین مهمه که فقط از داروهایی که دامپزشک گربه شما تجویز کرده استفاده کنین. این داروها معمولاً درازمدت (بیش از ماه ها) تجویز میشن و به مدت سه تا چهار هفته پس از رفع بیماری و نتیجه گرفتن نیاز به ادامه دادن دارن. زمانی میتونیم ادعا کنیم که قارچ پوستی گربه درمان شده که نه تنها علائم بالینی ناپدید بشن، بلکه دو کشت قارچی هم منفی اعلام بشن.
همچنین لازمه سایر حیوانات توی خونه هم برای جلوگیری از وضعیت ناقل بدون علامت درمان بشن.
معمولا بازگشت بیماری رایجه و تمیز کردن مواد آلوده توی خونه بسیار مهمه. ملافه ها باید روزانه شسته بشن و از تماس گربه با جاهایی که به سختی آلودگی زدایی میشن (مثل فرش) باید اجتناب بشه. سرپرست های حیوانات خانگی ممکنه مجبور باشن وسایل غیرقابل شستشو مثل درخت گربه یا اسباب بازی ها رو دور بندازن، چون ممکنه منبع دائمی عفونت مجدد باشن.
درمان موضعی ضد قارچ، مثل لایم سولفور یا شامپوهای حاوی مایکونازول، در از بین بردن هاگ روی پوشش مو و کاهش شیوع بیماری موثره.
درمان موضعی معمولاً در طول کل فرآیند درمان توصیه میشه.
به طور کلی، پیش آگهی عفونت های قارچی پوست خوب تا عالیه. سرپرست های حیوان خانگی باید در طول درمان منتظر معاینات مجدد متعدد با دامپزشک باشن. گربه ها تا زمانی که علائم بالینی برطرف نشده و دو کشت قارچی منفی نداشته باشن، درمان شده محسوب نمیشن. پس از این، درمان باید یک ماه دیگه ادامه پیدا کنه.
علل سرکوب سیستم ایمنی از جمله استروئیدها، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی و بیماری هایی مثل سرطان باید ارزیابی بشن.
اکثر گربه ها با گذشت زمان و درمان به طور کامل از عفونت های قارچی بهبود پیدا میکنن. درمان مداوم و پاکسازی کامل محیطی برای موفقیت پروسه درمان مهمه. عود بیماری شایعه، بنابراین صبر و تعهد به درمان برای سرپرست های حیوانات خانگی که با دامپزشک ها همکاری میکنن بسیار حیاتیه.
در ادامه به چند تا سوال مهم درباره قارچ پوستی گربه ها جواب میدیم.
بیشتر اوقات، گربه های مبتلا به عفونت های قارچی پوست دارای ریزش مو، خشکی، پوسته پوسته شدن، قرمزی و افزایش رنگدانه هستن.
بله، شایع ترین نوع عفونت قارچی در گربه ها به انسان قابل انتقاله.
در حالی که گربه‌های سالم و دارای سیستم ایمنی سالم می‌تونن به تنهایی عفونت قارچی رو برطرف کنن، اما ممکنه به ناقلان بدون علامت تبدیل بشن و به گسترش بیماری ادامه بدن. اگه فکر می کنین که گربه شما بیماری قارچی داشته یا داره، مهمه که با دامپزشک صحبت کنین.
بیشتر عفونت‌های قارچی از خاک، وسایل آلوده یا سایر گربه‌های آلوده منتقل میشن.
منبع: petmd
دانشجوی دکتری عمومی دانشگاه سمنان
